Zaterdag 16 augustus
Tegen de eerdere planning in, om zondag in de ochtend vroeg te vertrekken, hebben we besloten om maar op zaterdag vroeg in de middag onze kuierlatten te nemen. En dat is gelukt dus. Van alle kids hebben we thuis afscheid genomen behalve Michelle want die was aan het werk. Dus ging de route via het Lauwershof. Nog geen 2 uur onderweg of Daan belde dat er een grote fik was op het industrie terrein in Oudorp. Hebben we toch maar weer even gemist dus. Nou ja vakantie is lekkerder toch! De reis ging voorspoedig op een steentje na die het leuk vond om al rijdende hard tegen mijn nog ozo nieuwe voorraam aan te knallen. Voor dat wij er preventief een stickertje op konden plakken zat er al een scheur in de voorruit. Dat wordt nog een nieuw raam in de vakantie als het tegen zit. Ben wist nog een leuk hotelletje in Kandel, in de buurt van Karlsruhe, dus wij er op af. Na het inchecken eerst wat gaan drinken op een terras. Dat was weer echt Duits. De dames 2 glaasjes witte wijn a 0,5 liter, en de mannen ieder een emmer bier. Tussen het drinken door kwamen Ellen en Ben nog met de mededeling dat ze ongeveer een kwart aan spullen vergeten waren mee te nemen. Dat wordt dus boodschappen doen straks. Om maar meteen in de juiste sfeer te komen zijn we heerlijk gaan eten in een Italiaans restaurant. Na een drankje in de bar gaan slapen.
Zondag 17 augustus
Tijdens het ontbijt nog grapjes maken over het feit dat we vergeten waren om de koelkaststekker er uit te halen resulteerde dus in een werkelijk erg lege accu. Handig dan zo’n auto met al die elektronica. De bestuurdersdeur gaat wel open maar de kofferbak niet dus. En laat daar nou net de startkabel liggen. Van een behulpzame mede hotelgenoot mochten we zijn kabels lenen. Dus de auto van Ellen en Ben op die van ons aangesloten. Na 10 minuten laden gebeurde er nog niets. Onze auto bleef zo dood als een pier. Bleken de startkabels stuk te zijn. Nadat Ben bij de plaatselijke pomp nieuwe kabels had gekocht was het leed snel geleden en konden we de weg naar Italië weer vervolgen. Zoals gewoonlijk ging de reis via een regenachtig Zwitserland. Volgens ons hebben wij het nog nooit meegemaakt dat het 24 uur lang droog is in dat land. Eenmaal over de grens in Italië ging de zon gelukkig weer schijnen. Net onder Milaan hebben we een plaatsje op de kaart geprikt en hebben Tom (onze routeplanner) ons naar Gavi laten brengen. Aldaar een hotel opgezocht, terrasje gepakt en ons laten verwennen met plaatselijk wijn, vergezeld met heerlijke hapjes van het huis. Het eten was erg verrassend. We hebben in een Botegga heerlijk genoten van de plaatselijke dis welke werd opgediend door de plaatselijke ober die geen woord anders dan Italiaans sprak. Moe maar tevreden hebben we daarna ons hotelbedje opgezocht.
Maandag 18 augustus
Na het ontbijt uit gecheckt en het plan gemaakt om een oud slot te gaan bekijken in het dorpje. Vervelende bijkomstigheid was wel dat deze boven op een bergje stond. Dat betekent dus klimmen in de ochtend. Gelukkig kwamen we al vroegtijdig in de klim een oude bewoner tegen die vertelde dat het slot op maandag gesloten is. Stoer als dat we zijn klommen wij nog ongeveer 100 meter door om van het uitzicht te genieten. Exe9n maal weer beneden hebben we een binnendoorweg aan Tom doorgegeven richting de haven van Genova. Dit was best wel een mooie route door bergjes en dalletjes. Eigenlijk kwamen we te vroeg aan in de haven. Maar het bleek maar goed dat we op tijd waren want het is daar redelijk chaotisch. Toen we eenmaal door hadden hoe het daar werkte hebben we de auto geparkeerd en zijn we Genova nog even in gegaan. Leuk was het straatje wat leek op klein Africa. Om 5 uur weer terug om de auto op de boot te rijden. Dat liet nog even op zich wachten omdat deze eerst leeg moest op de gebruikelijke Italiaanse ongeorganiseerdheid. Toch wonderlijk om elke keer weer te constateren dat het allemaal weer op zijn pootjes terecht komt. Je kan je afvragen of wij Nederlanders soms te ingewikkeld doen. De hut was gewoon hut. Het avondeten was gewoon avondeten op de boot. Daarin tegen was de zee gewoon meer, wat Karin erg kon waarderen. Na een wijntje op het achterdek zijn we te hut gegaan.
Dinsdag 19 augustus
Na het ontwaken en douchen het dek weer op. Helaas waren we net te laat om ergens te kunnen ontbijten. Dus maar ergens een croissant met koffie gescoord en vervolgens een plekje op het bovendek in beslag genomen. Hier hebben wij de middag met een natje en droogje doorgebracht. De aankomst was wel mooi door het uitzicht op Palermo. Inmiddels waren zo rood als een kreeft geworden door de onophoudelijk branden van de zon. Het afmonsteren ging weer met de nodige chaos maar xe9xe9nmaal aan wal kon de zoektocht naar een camping zijn aanvang nemen. Zo’n 40 km westwaarts van Palermo zou er volgens de kaart een camping zijn. Maar alles wat we er vonden of gingen navragen…….geen camping! Voor de verandering hebben we eens niet een lading campingboeken bij ons dus dat werd improviseren. Wel wisten we dat een vrienden van ons (Bart & Thea) hier geweest waren en ongeveer 60 km ten westen van Palermo op een camping vlak aan de kust hadden gestaan. Nou wij op zoek natuurlijk. Na eerst een uitgestorven camping te hebben aangedaan, der op en der af, hebben wij de camping gevonden. Een kleine gemoedelijke camping in het bos tegen de kust aan. Inmiddels was het al 8 uur. Eerst traditie getrouw kampeertafeltje uitgeklapt en wat te drinken genomen. Vervolgens de twee tenten (alleen de buitenkant) opgezet en daarna fluks naar het campingrestaurantje want de maagjes gingen al knorren. Hier hebben we heerlijk op het terrasje van een lekkere en eenvoudige maaltijd genoten. Weer op ons plekje terug hebben we de rest uitgepakt, gedoucht, een wijntje gedronken en heel moe en heel voldaan ons tentje in gedoken.
Woensdag 20 augustus
Zowaar niet onze tenten uitgebrand ondanks de zon. Staan dus goed. In de ochtend heerlijk ontbeten, geluierd, in zee gezwommen, en wat gekuddeld. De meisjes hebben zelfs het eerste wasje gedaan. Zo meteen gaan we een dorp opzoeken voor de boodschappen en alle vergeten spullen aan te vullen. Ellen is tot overmaat van ramp ook haar navelpiercing kwijt, dus ook daar moeten we naar op zoek. Zo’n bloot naveltje is ook niet alles. Inmiddels is het bijna middernacht als ik dit weer opschrijf. En voor de duidelijkheid …….we hebben nog steeds geen boodschap gedaan. De plaatselijke super zijn we voorbij gereden en was toen we er later voorbij reden weer dicht. Wel hebben in het gezellige dorpje Coppelo vertoeft. Hier heerlijk geslenterd, gegeten en gedronken. Morgen gaan we dan echt boodschappen doen. Scopello is een erg leuk klein vissersdorp. Waar we al vroeg erg in hadden waren de grote hoeveelheden cactussen met daarin redelijk grote vruchten. Toen Karin er een probeerde te bemachtigen zat meteen haar arm vol met prikkels. Even later hebben de meisjes bij de plaatselijke fruitverkoper op de hoek de fruitvoorraad aangevuld inclusief de cactusvruchten. Even verderop hebben we geleerd hoe je ze open moet maken. Laat in de avond nog een spelletje klaverjassen gedaan en daarna slapen.
Donderdag 21 augustus
Boodschappen doen staat nog steeds hoog op het verlanglijstje, dus na een uitgebreide brunch op naar Castalamare del Golfo een plaatsje ergens verderop. Daar kon Ben eindelijk zijn hamer scoren die hij vergeten was. Na wat rondgelopen te hebben, kussens voor Ellen en Ben te hebben gekocht, een terrasje te hebben gepakt, zijn we verder gereden. Onderweg kwamen we een tempel tegen en allerlei opgravingen. Helaas lagen deze opgravingen 1,5 km klimmen boven op een berg. Deze kon met een bus bereikt worden, maar aangezien het op heetst van de dag was zijn we gaan lopen. Dat was wel afzien. Daarna naar Trapini (een dorpje aan zee) over binnendoorwegetjes en door kleine dorpjes. Wederom geslenterd en van alles bekeken. De plaatselijke kerk was erg mooi, met veel oude hout snijwerken kasten. Na even uitgeblazen te hebben onder het genot van een drankje, hebben we de terugweg weer aangevangen. Eerst even boodschappen gedaan, en vervolgen op zoek naar een klein knijpje waar we zouden kunnen eten. De kleine knijpjes waren dun bezaaid (of wij kunnen ze niet vinden) en belanden we in de plaatselijke Italiaanse van der Valk. Tot onze verrassing waren de pasta’s en het vlees voortreffelijk. Weer op de camping wederom een spelletje klaverjassen gedaan omdat de meisjes een revanche wilden (oh jee verloren ze weer).
Vrijdag 22 augustus
Deze dag uitgeslapen, aan zee gelegen, geluierd en gelezen. Omdat we de boodschappen van gisteren, vandaag zouden omtoveren in een heerlijke hap moest er alleen nog vlees gehaald worden. Zo gezegd, zo gedaan. De scottelbraai kwam uit zijn verpakking, de maaltijd, een ratatouille van allerlei plaatselijk lekkers boordevol vitamine, bereid en met smaak opgegeten. De scottelbraai braai weer in zijn verpakking gedaan, de afwas gedaan en na een rustige avond lekker gaan slapen. Hierbij had ik grote concurrentie omdat de tent naast ons een snurker bevatte die constant herrie wist te produceren. Daar kon ik zelfs niet tegenop.
Zaterdag 23 augustus
Gisteren hadden we verzonnen dat we vandaag zouden vertrekken dus zo gezecht zo gedaan. Eerst koffie, daarna inpakken, en vervolgens ontbeten. Het plan is om ergens in het zuidwesten een camping te zoeken. Dat viel tegen mede door het toch wel grote gemis aan campingboeken. Hetgeen wij tegen kwamen zag er niet uit en lag ook ver van de bewoonde wereld. Dus plan bijgesteld en de koers werd richting Catania voortgezet. Hier werden we verrast door de binnenlanden van Sicilië. Het ene moment leek het of we in Sahara reden en het volgende moment was het prachtig groen. Ook nu kwamen er geen campings op ons pad. Creatief als we zijn besloten we uit te kijken naar een Agritoursmo. Dit zijn een soort boeren bedrijven waar je redelijk luxe de nacht door kan brengen voor een redelijke prijs. En zowaar binnen een kwartiertje hebben we een Haciënda gevonden onder de rook van de Etna met een gezellige binnenplaats waar gegeten kon worden. Hier hebben wij, na onze eenvoudige maar comfortabele kamers te hebben ontvangen, ook gretig gebruik van gemaakt. We hebben heerlijk gegeten daar onder de bezielende bediening van obers die leken zo bij de WNK te zijn onttrokken. Tot verhoging van de feestvreugde hadden ze daar ook een live muziek ingezet in de vorm van een man met een synthesizer en voorgeprogrammeerde muziek. Omdat ik niet voor niets al twee jaar op dansles zit heb ik Karin na het eten ten dans gevraagd. Omdat Ellen en Ben later ook bijvoegden werd de aandacht getrokken door een vrouw die een tafel naast ons zat. (volgens de meisjes een prototype pot). Van haar moesten we nog meer dansen en deed ze zelf ook mee. Ze had het zo naar haar zin dat veel meer mensen de dansvloer op wist te krijgen dat het binnen de kortste keren een gezellige boel werd. Wij werden dan ook bij het verlaten van het terras, inmiddels al ver na middernacht hartelijk uitgewoven. Op het balkon van de kamers hebben we nog, met het uitzicht op stromende lava uit de Etna, een wijntje gedronken voor het slapen gaan.
Zondag 24 augustus
Heerlijk geslapen en daarna douchen. Toen ik klaar was met douchen zag water onder de deur ons kamertje in lopen. Een kleine inspectie leerde mij dat het putje minder water aankon dan er uit de douchekop stroomde wat resulteerde in bed die met zijn pootjes in het water stond. Gelukkig hadden ze daar nog van die mooie degelijke marmeren vloeren anders waren onze beneden buren verdronken. Het ontbijt was karig. Een nog zeer slaperige WNK ober van de vorige nacht zat op ons te wachten met koffie, koek, beschuitjes en jam, en dat was dat. Daarna op naar een camping. De eerste was een getto, de tweede een iets mindere getto. Omdat wij nog een ervaring hadden van een vakantie op een bungalow park in Giardini Naxos zijn we daar ook wezen kijken. Dit bleek zeer duur te zijn dus besloten we toch weer op zoek te gaan naar een camping. Deze hebben we uiteindelijk gevonden tussen Gardini en Messina in. Dit is een redelijke camping aan de kust en toen de tent stond kwamen we er ook achter dat het dicht tegen het spoor aan licht. Das wat jammer omdat die dingen best wel herrie maken. Maar goed we staan hier niet slecht zeker als je het met de vorige campings vergelijkt. Na het opzetten van de tent, heerlijk afgekoeld in de zee. In de kampwinkel een kan witte wijn gescoord en even uitgeblazen van onze avonturen. In de avond zijn we gaan eten in het restaurant naast de camping. Dit viel een beetje tegen. We hebben wel eens lekkerder gegeten. Vooral Karin die een pasta had met garnalen die graag na opgegeten te zijn weer erg snel de weg naar de buitenlucht wisten te vinden middels buikkramp en de daarbij gebruikelijke zaken. Na het eten moe en naar ons bedje. Wel even wennen als er dan goederentrein langs komt je gaat dromen dat de wereld vergaat.
Maandag 24 augustus
In de ochtend ouderwets ons tentje uitgebrand. Na het ontbijt op weg naar de Vulkaan. Via binnendoorweggetjes zijn we op het punt gekomen waar je naar boven kan doormiddel van een kabelbaan, een 4×4 bus en onder begeleiding van een gids naar nog dampende kraters kan kijken. Nou dat was best weer indrukwekkend. Het lijkt net of je op een dampende maan staat. Halverwege trok Karin het niet meer. De hoogtes en de harde wind deden haar besluiten samen met “reque” Ben terug te keren. Ellen en ik zijn doorgegaan en hebben later door middel van foto’s laten zien wat er boven te beleven was. Leuk was het om te zien en te voelen dat de grond waarop wij liepen nog gewoon warm was. Onze gids toverde uit een holletje zomaar zeer hete lavasteentjes. Ook de verschillende kleuren zwavelhoudend lava waren prachtig om te zien. Vele kleuren rood en geel liepen in de krater in elkaar over. Hierna hebben we de terugtocht naar beneden met de 4×4 weer ingezet. Op naar de warmte. Het was daarboven maar een graad of 15. Beneden aangekomen hebben we als goedgeaarde toeristen nog wat regionale zoetigheden gekocht en bij de auto aangekomen een bekeuring onder de ruitenwisser vandaan geplukt. Bleek dus dat je daar moest betalen. Het plan was daarna om naar Taormina te gaan. Via een andere weg die die langs een door lava ondergelopen dorp leidt zijn we bij Taormina beland. Hier werden wij getraceerd op ons eerste regenbuitje in Italië. Deze hebben we op een overdekt terrasje onder het genot van een drankje goed doorstaan. Taormina was heel erg druk. Dat was jammer omdat je dan weinig van dat leuke bergdorpje ziet. Na wat slenteren en daar heerlijk te hebben gegeten zijn we weer tentwaards gegaan. Aldaar ons vertrouwde wijntje gedaan en in een nog zeer warm tentje gekropen.
Dinsdag 25 augustus
Wederom uit het tentje gebrand. Lekker ontbeten en daarna heerlijk gezwommen in de zee. Het luieren hielden we vol tot een uurtje of drie. Daarna begon ons avonturenbloed weer borrelen. Het plan werd opgevat om naar een canyon te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Na een ritje van een uurtje kwamen wij bij de canyon aan. Via een trap naar beneden kwam je bij het riviertje aan. Daar hebben Karin en ik een waadpak gehuurd en zijn een stukje door de rivier gewaad tussen de enorme gesmolten bassaltrotsen in. Toen we op het punt stonden terug te keren kwam een plaatselijk “lifeguard” die de even verderop liggende waterval bewaakte naar ons toe. Vloeiend Italiaans pratend en met een enorme krekel/sprinkhaan tussen zijn vingers. Karin begreep uiteindelijk wat hij bedoelde. Resultaat was dat Karin daarna met dat beest tussen haar vingers stond. Wat was nu het geval? De lifeguard had het beest gered van de verdrinkingsdood. Maar omdat er geen planten waren, en hij zijn waterval moest bewaken moest Karin als reddende engel het beest verderop weer in de natuur uitzetten. Nou dat is haar fantastisch gelukt hoor. Dat Karin ooit nog eens met een dikke krekel in haar hand zou gaan lopen blijft mij nog verbazen. En zij zelf ook. Zo zie je maar hoe grensverleggend een vakantie kan zijn.
Na de canyon zijn we naar een oud dorpje, Castiglione di Sicilië, boven op een berg gegaan die te boek staat als het regionale centrum van de Etna wijnen. Na wat door het dorpje te hebben gezworven belande we zomaar bij een Enoteca op het terras. Dat werd dus weer niet koken. Onder het genot van een verrukkelijke plaatselijke Etna wijn en regionale lekkernijen was het weer niet kunnen koken gevoel al rap verdwenen. Op de terugtocht dachten we nog wat te kunnen flaneren aan de boulevard vlakbij de camping maar dat viel tegen. Na drie tentjes was het afgelopen en de band die stond te spellen stopte ermee. Dus dan maar een drankje op de camping. Aldaar werd onderzocht hoe we het beste op de Liparische eilanden konden komen die nog op ons verlanglijst staan. Dit ontaarde tenslotte in het plan richting Messina af te reizen en vandaaruit het Liparische avontuur aan te gaan. Of dat een camping of een agritoursmo zou worden lieten we nog even in het midden. Vlak voor het slapen gaan en vlak na de 2e fles wijn of was het andersom hoorden wij nog een hele harde knal op de weg boven ons die in ieder geval duidde op een hoop blikschade. Vanuit de camping kon je dat niet zien. Wel hoorde we vlak daarna een sirene aankomen. Na deze emotie en het glaasje wijn te hebben verwerkt zijn we tussen de treinenloop door wat gaan slapen .
Woensdag 27 augustus
Na het ontbijt zijn we in de zinderende hitte ons boeltje op ons gemakkie gaan inpakken. Rond twaalven reden we weg van de camping die op zich niet verkeerd was maar door de herrietreinen niet echt leuk was. Zou de volgende camping rustiger zijn? Nog geen 10 minuten onderweg werd er al aan het plan gemorreld van de vorige avond. Een nieuw plan werd door de dames gelanceerd met als resultaat dat we de we de veerpont gingen opzoeken en de daarbij behorende overkant. Volgens de boekjes duurt dat maar een uurtje. De werkelijkheid is anders. Na een krachttoer om te snappen hoe je uiteindelijk op een veerpont kan komend beland je na ruim 3 uur op het vaste land van Italië. Na een lange slingertocht met heel veel tunnels kwamen we bij de afslag Palmi. Hierna loodste Ellen ons naar een camping in Toureana. Hier werden we verwelkomd door miljoenen krekels in een boscamping met mooie plaatsen die uitkijken over zee. Na eerst nog een andere camping te hebben bekeken viel de keus uiteindelijk op de krekelcamping bijgenaamd Il Silencio. Boeltje opgezet en daarna gegeten op de camping. Dat was nog lachen want de ober kwam met een fles gekoelde rode wijn aan. Aangezien onze ervaring is dat de wijn naar onze smaak niet lekker is vroegen we om een vino calda dat letterlijk “warme wijn” betekend. De ober snapte er niets van maar bracht wel een ongekoelde fles. Wanneer hij het eten kwam brengen riep hij er elke keer met een grijns bij dat het warm of koud was. Na het eten nog een kopje koffie bij de tent gedaan en vroeg ons tentje ingedoken.
Donderdag 28 augustus
Gewekt door regendruppels en een man die vlak naast de tent Pana Pana stond te schreeuwen. Gelukkig schoot mij te binnen dat dit brood betekent zodat het ontbijt in ieder geval geregeld was. Tot het moment dat ik dit schrijf hebben luierend in afwisselend bewolking en zon doorgebracht. De reisboeken worden alvast uitgepluisd op zoek naar nieuwe verre verblijfplaatsen ik denk dat we hier niet erg lang zullen blijven. Volgens de boeken lijkt het of wij in een negorij zijn beland vol boeven armoede, verpaupering en industrie. Ik ben benieuwd maar de volgende keer meer hier over.
Nou we zijn inderdaad vertrokken maar daar later meer over. Eind van de middag zijn wij eerst naar het dorpje aan de kust geweest. Daar was dus helaas niets te beleven. Dan maar naar Palmi. Dat was leuk. De meiden hebben eerst hun koophormonen de vrije loop laten gaan wat resulteerde in nieuwe bikini’s voor beide en slippers voor Ellen. Vervolgens werden we verrast door luid trommelgeroffel. Er was namelijk een één of ander heiligen feest aan de gang met vele kleine drumbandjes die om de beurt een riedeltje konden weggeven. Ook waren er grote poppen die op de maat van het geroffel meedanste. In die poppen zaten mensen te zweten als een otter. De straten waren prachtig versierd met vele soorten verlichting in frisse kleuren. Na wat van de festiviteiten te hebben mee gepakt zijn we een restaurantje gaan pakken en na het eten weer terug naar de camping waar de krekels gelukkig al sliepen. We zijn op tijd gaan slapen want morgenochtend gaan we vroeg weg.
Vrijdag 29 augustus
We waren al om 07:30 op, nog voor de wekker en de krekels. Knap voor ons doen hoor. Onze inpakkunst is inmiddels zodanig geoefend dat we rap alles in de auto hadden. Nog wel even uitgebreid ontbeten en daarna op naar de volgende camping. Het plan is om naar een kleine camping te gaan aan de kust onder Napels. De reis ging redelijk voorspoedig op wat wegwerkzaamheden na die iets oponthoud gaven. Eén maal op de camping aangekomen bleek deze inderdaad klein. We kregen al anderhalve plek toebedeeld en dat was nog erg krapjes. Ondertussen had ik een oneervol voorstel in de groep gegooid om de binnenlanden in te gaan. Ik was wat kustmoe geworden. De rest van de groep was het hier mee eens aangezien de grote van de plekken en het feit dat Karin in 10 minuten tijd opgegeten werd door de muscito’s. Op naar het binnenland waar ook een camping blijkt te zijn. Hoe ver we komen zien we wel. Nou dat is niet zo ver geworden. Ongeveer 60 km verderop hebben we een agritourismo gevonden. Een genoeglijke hoeve met goede kamers en een terrasje met uitzicht over de heuvels Calabrixeb. Zometeen komt het eten (wat de pot schaft) waar we nu onder genot van een wijntje buiten op zitten te wachten. Inmiddels is de nicht, die medicijnen studeert in Rome en dus Engels kan spreken, opgetrommeld om ons door de taalbarrière te helpen. Het eten was heerlijk en erg vers. Ook de eigen wijn was erg lekker. Na het eten heerlijk nagezeten in de patio buiten. Wel jammer dat we vandaag geen leuk kapelletje hebben kunnen vinden om een kaarsje aan te steken voor mijn vader die eigenlijk jarig zou zijn geweest.
Zaterdag 30 augustus
Na een lekker ontbijt in patio vertrokken naar het binnenland van de provincie Calabrie waar the one and only camping is aldaar. Deze schijnt aan een meer te liggen. We zijn benieuwd. De routeplanner is ingeplant op de meest attractieve route en deze heeft ons door prachtige landschappen en kleine weggetjes geleid. Exe8nmaal aangekomen was de teleurstelling groot. Het was een attractiepark in een vergane staat waar je ook mocht kamperen. Douchen konden we niet vinden en zelfs zwemmen was niet mogelijk door een grote hoeveelheid waterplanten. Dus maar weer een nieuw plan maken. Volgens de boeken zou er ook een soort natuurpark zijn net boven Napels. In dit park kan je in een krater van een nog enigszins actieve vulkaan ook kamperen. Dat leek ons wel leuk dus maar weer 150 km terg rijden richting de kust. Aangekomen op het park werden we aangenaam verrast met een leuke camping die inderdaad in een krater lag. Eerst even wat gedronken op het terrasje en vervolgens op ons gemakkie de tenten opgezet. Na gedane arbeid is het lekker om te gaan zwemmen in de op de camping aanwezige zwembad. Daar was ook de eerste verrassing. Naast het zwembad bevond zich een geïmproviseerd hokje met daarin een natuurlijke sauna. Uit de grond kwamen de dampen van de vulkaan waar we op stonden die een heerlijke sauna temperatuur gaven. Er was echter één klein nadeel. Het stonk behoorlijk naar rotte eieren. In de sauna kon je jezelf ook insmeren met zwavelhoudende modder. Resultaat was heerlijk ontspannen maar wel enigszins geurend naar zwavel. Inmiddels had Ben ontdekt dat we inderdaad op een vulkaan stonden omdat 5 minuten lopen vanaf de tent de grond behoorlijk stond te dampen. Als attractie hadden ze ook twee bronnen zodanig geconstrueerd dat je dicht bij de, ook naar rotte eieren riekende vulkaan uitgangen kon komen. De namen die ze er aan hadden gegeven waren wel grappig. Namelijk “hel” en “vagevuur”. Het was allemaal prachtig om te zien en hebben daar enige tijd doorgebracht. Vervolgens zijn we gaan eten op de camping. We hadden eigenlijk gewaarschuwd moeten zijn over de kwaliteit want er zat geen hond. Het voorgerecht ging nog wel maar de meisjes hadden als hoofdgerecht (second) kip (pollo) besteld. Deze bleek na een hap al nog koud te zijn van binnen. Dus de ober, die overigens ook een behoorlijk verveelde indruk maakte, weer terug met twee kippen. Binnen 3 minuten kwamen de kippen weer retour samen met de ober. De kippen waren even door de frituur gehaald maar nog steeds niet warm van binnen. We hebben de moed maar opgegeven en hebben de rekening maar gevraagd (uiteraard zonder de kip) en zijn weer naar de tent gegaan. Daar koffie met limoncello gedronken en net voor het slapen gaan stelde Karin voor de krater bij nacht te gaan bekijken. Ellen en Ben zijn hun bedje ingedoken en wij zijn op avontuur gegaan. Dat was best wel spannend omdat je overal om je heen van die dampende spuitertjes had die in het donker moeilijk te zien zijn maar die je wel hoort pruttelen en heet aan je voeten voelt zijn. Voor het gemak hadden ze het licht bij de bar en terrasje ook uitgedaan net toen we helemaal aan het einde van de krater stonden zodat de terugweg dwars over de krater ons iets te spannend was. Gelukkig is een krater rond zodat we langs de buitenkant lopende vanzelf weer op de camping kwamen. Vervolgens zijn ook wij heerlijk gaan slapen.
Zondag 31 augustus
Deze dag een rustige dag gehad. Zwemmen, lezen, zonnen, rotte eieren saunaatje pakken, dommelen, en wijntje drinken. In de avond zijn we naar een restaurant net buiten de camping gaan eten. De filetto’s waren daar geweldig. Ik loop al de hele vakantie te roepen dat ik een Pizza patatine (met patat dus) wil proberen en nu de kans aangepakt. Nou dat doe ik dus nooit meer. Terwijl ze allemaal aan die heerlijke filetto’s zaten kreeg ik een pizza die op zich niet vies was maar niet aan mijn verwachting voldeed. En machtig dat die pizza was! Wat me nooit is gebeurd, gebeurde nu wel…..ik kreeg mijn pizza niet op. Het eten hebben we wel afgesloten met een heerlijke Tiramisu, limoncello, en koffie. Moe en voldaan vroeg tussen de letterlijk klamme lappen. Het is hier vochtig in de avond.
Maandag 1 september
Het plan was vroeg naar Pompeii te gaan. Het resultaat was uitslapen en pas na het uitgebreide ontbijt om een uur of twaalf naar de Metro hier 800 meter vandaan. De metro lijkt hier op een trein en sukkelt langzaam richting het centraal station in Napels. Daar aangekomen moet je door een wirwar van gangen, perrons en trappen naar de Circumversuviana een heer hard rijdend en veel lawaai producerend treintje tussen Napels en Sorento. Deze stopt ook bij Pompeii. Deze echter stopt vlak voor Pompeii tot verwarring van ons en enkele andere toeristen. Gelukkig waren er weer behulpzame Italianen die ons van de nodige informatie voorzagen zodat we toch in Pompeii aankwamen. Wat we daar gezien hebben was best wel indrukwekkend, maar voldeed niet geheel aan de verwachting. We hadden meer verwacht te zien hoe die mensen toen verrast werden door de uitbarsting van de Versuvius zoals je altijd in de beschrijvingen leest. Nou daar was dat niet te ontdekken. Wel kreeg je een goede indruk van hoe de stad Pompeii er toentertijd uit heeft gezien. Na Pompeii zijn we met de circumversuvianum en de metro naar de boulevard van Napels gereden om daar lekker te kunnen flaneren en wat te kunnen eten. Nou dat viel tegen. Het stuk waar wij waren was weinig te beleven. Dus dan maar op naar de camping. Wederom stopte de trein zomaar weer tussendoor. Tja je raakt er aanwend. De plaatselijke pizzeria was al dicht dus daarom weer naar het restaurantje waar we eerder hebben gegeten. Dat was wederom lekker (de pasta’s ook dus). Bij de tent hebben we daarna nog een afzakkertje genomen en daarna wederom het klamme tentje in.
Dinsdag 3 september
Vandaag weer een campingdagje. Het plan was oud Napels te gaan bekijken maar bij een graadje of 36 is het lekkerder op de camping. Wederom zwemmen, lezen, zonnen, rotte eieren saunaatje pakken, dommelen, en wijntje drinken. De meisjes hebben zich tussendoor wel uitgesloofd en de was gedaan. Ook kwam spontaan het plan om morgen weer door te trekken in noordelijke richting. De vraag hangt nog….wordt het Bolsena (een bekende plek) of het meer van Trasimeno. Morgen meer hierover dus. Intussen ontstond er naast de camping nog een spontane berm (of is het kraterwand) brandje die door de plaatselijke brandweer geblust moest worden. Vanavond gaan we in Pozzuoli kijken en eten…wordt ook vervolg.
Voor het eten nog even de krater ingegaan bij zonsondergang, om gewoon te kijken/genieten en om film en foto opnames te maken. Het blijft ook indrukwekkend om te zien hoe onze aarde staat te pruttelen en te borrelen. Ook hebben we nog een meertje met naar zwavel stinkende borrelt modder gevonden. Na het krater avontuur zijn we met de auto naar de haven van Puzzoli gegaan om een knijpje te vinden om te eten. Het viel al slenteren niet mee om in een havendorpje een restaurant te vinden die ook vlees op het menu had voor Ben. Uiteindelijk toch een trattoria gevonden waarvan het terras ook vol van zat. Dit is in het algemeen een goed teken gezien de kwaliteit van het eten. Nou het moet gezegd worden het was erg lekker. Karin heeft er gefrituurde Algen gegeten met een kreeft pasta. Ik had een poliep salade en een verrukkelijke zwaardvis. Ellen heeft zich te goed gedaan aan een gegrilde witvis waarvan de naam niet bekend is. De smaak was goed de graadjes wat minder. Naast ons zaten 5 Italianen zichtbaar te smikkelen van allerlei (inkt)vis, en schelpen. Omdat ze in de gaten hadden dat wij af en toe stiekem naar ze zaten te staren kwam er plotseling een bord vol met allerlei soorten vis die op onze tafel werd neergezet. Of we deze soorten maar even wilden proberen. Aangeboden door de mannen naast ons. Nou het was heerlijk. Ik heb nog nooit zulke lekkere inktvisringen gegeten als daar. Hierna terug naar de camping en na een drankje snel gaan slapen want morgen trekken we weer verder.
Woensdag 4 september
Op ons gemakkie de boel ingepakt en om 11 uur gaan rijden. De rit duurde ruim 4 uur en na aankomst in het ons allen bekende Bolsena. Weer uitpakken, natuurlijk nadat we eerst ons zelf ingetapte welkomsdrankje hadden verorberd, en gaan zwemmen. Echt veel bijzonders hebben we vandaag niet echt meegemaakt. Nou behalve onze achterburen dan die zichtbaar not amused waren dat wij hun uitzicht gingen bederven. Lekker gegeten op de camping.
Donderdag 4 september
Uitgeslapen tussen het hondengeblaf en hanengekraai door. Na het ontbijt zijn we op jacht gegaan naar camping stoelen. Het enige resultaat wat we bereikt hebben is dat we wel boodschappen hebben gedaan in een hele grote supermarkt en daar ook weer eens eten hebben gekocht. Ja we gaan weer eens zelf koken. Pasta deze keer. Ellen en ik hebben nog wel een poging gedaan in het meer te zwemmen maar wederom kwamen tot de ontdekking dat het zwembad veel lekkerder en schoner is. Welaan ik ga nu stoppen om te helpen de pasta di onzi te bereiden waarover later meer.
Nou bij deze kan ik vermelden dat de pasta heerlijk was. Vooral de verse tomaten maakte het eten een waar feest. Na het eten de verplichte handafwas gedaan want dat hoort er ook bij natuurlijk. In de avond hebben we een nieuw spel uitgeprobeerd waarbij het de bedoeling was zo snel mogelijk miljonair te worden. Zo als meestal bij een spel dat de eerste keer gespeeld word was het wat puzzelen met de spelregels met als resultaat een hoop lol maar geen winnaar.
Vrijdag 5 september
Vandaag op de camping geluierd, gezwommen. Ben heeft zijn gladde voorbanden project met succes afgerond en heeft 2 nieuwe bandjes gescoord. Ondertussen zijn wij lopend langs het meer naar het dorpje Bolsena gelopen. Aldaar zijn we met z’n allen door het oude dorpje geslenterd en vonden we ook nog bovenop een gezellige trattoria waar we heerlijk gegeten hebben. Karin en ik zijn daarna het nachtelijk avontuur aangegaan om in het pikkedonker terug te lopen naar de camping. Na een wijntje ons bedje ingedoken.
Zaterdag 6 september
Weer een avonturen dagje. Via Pitigliano hebben we een route uit een reisgids opgepakt die ons zou leiden langs oude dorpjes en een zwavelhoudende bron. Tomtom uit en ElKa aan. Onderweg nog gestopt bij een graftombe van een 1 of andere oude paus die waarschijnlijk niet geliefd was gezien de staat van onderhoud van de tombe. Daarna naar het dorpje Monterano. Wij dachten deze gevonden te hebben maar constateerde daar een klein niet spectaculair dorpje wat zich aan het opmaken was voor een tomatenfeest. We waren wat verbaasd waarom dit dorpje in de gids vermeld stond, hebben wat rondgekeken, koffie gedronken aan de feestbar, en weer verdergegaan. Ongeveer 2 km verderop begrepen we onze verbazing over vorige dorp……we waren namelijk het verkeerde dorp ingereden. Wederom het dorp doorgeslenterd en genoten van de kleine straatjes en pleintjes. Hierna op naar de zwavelhoudende bron. Dit was echt leuk. Uit de heuvels stroomde heerlijk warm water dat was opgewarmd door een nog actief vulkaantje. Bij de bron kon je in de watervalletjes heerlijk gaan zitten of liggen in het warme zwavelwater. Dat was erg lekker en ontspannend. Uitgerust zijn we daarna naar Marta gereden om te bezichtigen en om te eten. De meisjes waren aan het zeuren. De ene wilde in de speeltuin de andere een oblo. Na ze tegemoet gekomen te zijn op naar het restaurant. Wederom nieuwe smaaksensaties opgedaan met spaghetti met schelpen (vongole) en gefrituurde sprotjes. Na het eten hoorde we muziek. Er bleek een plaatselijk dans feest te zijn. Na even de kat uit de boom te hebben gekeken zijn wij ook een dansje gaan wagen tot groot plezier van de bevolking. Voor we het wisten deden we meer aan plaatselijke variatie op polonaise, vogeltjesdans en stoelendans. We hebben echte pret gehad daar. Hierna nog wat drinken op het plein en weer terug naar de camping. Daar nog eentje en eentje en nog ééntje toe voor het slapen gaan.
Zondag 7 september
Weer een dagje op de camping doorgebracht. Het ontbijt bestond ditmaal uit koeken en Sultana’s. In de omtrek was geen bakker te vinden die op zondag brood wilde bakken. Naarmate de dag vorderde begon het ook weer te kriebelen om weer door te trekken naar een plek waar we nog niet zijn geweest. Bevagna met zijn fantastische restaurant kwam ter sprake maar werd weer geskipt. Jammer maar helaas. Ook kwam het zotte idee nog op om via Ancona met de boot naar Zadar (Kroatië) te gaan. Als we dit eerder hadden verzonnen was het misschien een optie geweest maar nu was het tekort dag helaas. Dus het plan werd Volterra. Een oude vestigingsstad in de provincie Pisa. Na dit besluit nog wat gezwommen en met de tennisdingen van O&O gespeeld. Dat was niks dus de plaatselijke jeugd maar blij gemaakt met de speeltjes. Tot ongenoegen van een vader die daarna direct aan de bak kon om ballen op te blazen en met zijn kids te gaan spelen. En hij zat net zo lekker! Na lekker douchen zijn we naar Bolsena gewandeld en hebben daar lekker gegeten. Vooral Ben. Hij had honger en moest zich eerst door een gigantisch bord spaghetti heen worstelen om vervolgens een mega pizza soldaat te moeten maken. Na het eten weer het donkere pad terug gelopen naar de camping en hebben nog een poosje met een stel medelanders zitten praten die op rondreis waren door Europa.
Maandag 8 augustus
Op naar Volterra. Acht uur onze luchtbedjes verlaten, ontbeten en ingepakt. De route naar Volterra was weer geweldig. Het Toscaanse landschap blijft toch boeien. Leuk was te constateren dat het er nu weer anders uitziet dan 2 jaar geleden. Al het graan was van het land gehaald en een groot deel van het land omgeploegd waardoor je op sommige plekken het idee kreeg door een gekreukeld kaki hemd te rijden. Op de camping aangekomen eerst de plaatselijke supermarkt beroofd van zijn natje en droogjes, en nadat we hier een deel van hadden verorberd de tenten op gezet. Op de camping is een heerlijk zwembad aanwezig waar we dan gretig gebruik van hebben gemaakt. De avond hebben we doorgebracht op het plein tussen de Italianen en in de plaatselijke trattoria. De camping ligt in het voorstadje van Volterra. De geruchten hier gaat dat in het dal waar wij kamperen het er spookt. Nou dat was “kossie” voor ons natuurlijk. Na een half uurtje te hebben gewacht op spoken die niet op kwamen dagen zijn we ze zelf maar op gaan zoeken. Om de camping loopt een pad langs oude vestigingsmuren die we bewandeld hebben. Helaas ook hier geen spook te bekennen. Wel een vos die over de camping liep te scharrelen. Rond middernacht zijn naar bed gegaan en niemand heeft een spook gezien.
Dinsdag 9 september
Om 9 uur onze tent uitgebrand. Heerlijk vooral omdat je weet dat het in Nederland ongeveer 15 graden is. De dag begonnen met relaxen aan het zwembad bij 34 graden. Het plan is straks de omgeving te gaan verkennen en wijn en olie te gaan inkopen voor thuis. Later meer hierover………
De omgeving is verkend maar in eerste instantie niets gevonden. Daarom wat wezen slenteren in San Gimiliano. Daar gepind cadeautje voor Michelle gekocht en weer verder. Van de drie opties die we verzonnen hadden kwam het mooiste plekje toch weer als favoriete keus naar boven. In Poggibonsi kwamen we in een behoorlijke verkeersdrukte terecht vanwege een wegopbreking. Daarom tom ingesteld op de kortste route. Nou dat hebben we geweten. Binnen de korstte keren werden we een doodlopende straat ingestuurd. Eigenwijs als we zijn, toch doorrijden dus met als resultaat een onverharde weg inrijden. Na 1 km werd het pas echt spannend omdat we inmiddels op een onverhard bospad waren aangekomen. Van de spanning hebben de meisjes hun mentos doormidden gebeten. We waren namelijk net met een zuigcontest bezig. (zo lang mogelijk op een snoepje zuigen. Wie de kleinste heeft is de winnaar). Volgens Tom zou de weg weer op de doorgaande weg uit moeten komen. Na een paar lopende voor inspecties bleek dat ook te zijn. Vervolgens door naar het mooie plekje. Daar was het weer geweldig. Na het ritueel van proeven en kopen, waarbij we nog mazzel hadden dat we ieder nog een fles olijfolie konden kopen (de oogst was vorig jaar mislukt) werd ons een heerlijk plekje en een fles witte wijn aangeboden. Het heeft zo zijn voordelen om als vaste klant herkend te worden.
Na een uurtje genieten daar opzoek naar een knijpje om te eten. We hadden de hoop in Castel Sansomigliano wat te vinden maar dat was een negorij. Gelukkig vonden we 20 km voor de camping een osteria waar we werkelijk gesmuld hebben. Karin had heerlijke konijn, ik een geitenkaasgerecht met truffels, en Ellen en Ben een zalige pasta. Ze hadden zowaar ook een kaasplankje als dessert (dat zie je hier niet zoveel) met heerlijke kaas, honing, en confituur. Na het eten terug naar de camping en na een wijntje voldaan gaan slapen.
Helaas is door een upgrade van de vorig provider een deel van de tekst kwijt geraak.