Suriname & Curaçao 2023

Dag 0

Vandaag heb ik in tegenstelling van Karin nog een ochtend gewerkt. Maar toen de vakantie echt begon in de middag hebben we deze ingeluid met een lunch in het hof van Senoy in Alkmaar. In eerste instantie zouden de kids thuis komen eten maar Michelle stelde voor om traditie getrouw te gaan uit eten. Ook niet verkeerd natuurlijk.

Resultaat was dat we heerlijk hebben gegeten in Egmond aan zee op het strand. En werden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

Dag 1 – 5 september

Vroeg opgestaan omdat we om half zeven op Schiphol moesten staan. Daar ging alles vlotjes. Alleen schijnen wij tegenwoordig een abonnement op vertragingen te hebben. Nu dus ook en vertrokken ruim 45 minuten te laat. Wat de piloot ook weer voor een groot gedeelte heeft ingehaald. En als je dan vervolgens geland ben en daalt de trap af ben je meteen de reis bijna vergeten. Het is die geur en die warme deken…….heerlijk.

We zijn netjes naar ons hotel Joah inn gebracht na eerst even de ATM te hebben ontdaan van de Surinaamse dollar. Alleen jammer dat we op de tweede verdieping zitten zonder lift. Sjouwen met dit weer geeft geen vakantie gevoel 😅. Maar hier gaan ze de komende keren als we weer hier zijn wat aan doen is beloofd.

Nadat ons kamertje ons eigen hebben gemaakt zijn we Paramaribo in gegaan op zoek naar een terrasje…..helaas . Wel kwamen we onderweg het reisbureau tegen waar we deze reis bijgeboekt hadden. Dat was wel even leuk nu ook de gezichten te zien die de hele tijd bij de e-mail hoorden. 11000 stappen verder en nog geen terrasje gevonden eindigde bij het hotel waar we ook lekker wat hebben gegeten en gedronken. Wat ons wel heeft verbaast is hoe verwaarloosd Paramaribo er uit ziet. Hierover later meer als we de tourtjes hebben gedaan. Moe maar voldaan lekker gaan slapen na een heeeeeellleee lange dag door het tijdverschil. Maar voor het slapen gaan nog wel even romantisch gezwommen in het pislauwe zwembad.

Dag 2– 6 september

Bijna het ontbijt gemist. Gelukkig werd Karin 10 minuten voor het sluiten wakker en mochten we nog ruimschoots ontbijten van de dame van het ontbijt. Na het eten fluks de zwembroek aan en liggen we nu even heerlijk te relaxen in het zwembad en zit ik deze blog te schrijven. Dat relaxen was wel even lekker. Heerlijke zeer warme zon, en zwembadje. Ook de Parbo (plaatselijk bier) smaakt verrukkelijk.

Maar eind van de middag toch weer onze havvies aan getrokken en Paramaribo in gegaan. inmiddels was onze topografische kennis al wat op pijl en mede door de info die we van het reisbureau hadden gekregen nu wel het juiste restaurant gevonden in de buurt van Waterkant. Het restaurant, ‘t Vat staat bekend om zijn heerlijk Pom. Nou dat bleek ook wel want het was op. ze waren wel al druk bezig nieuwe te maken maar dat duurt even met dat gerecht. Desondanks heerlijk andere gerechten daar op gepeuzeld. Na weer het tippeltje terug van een klein half uurtje bij het hotel nog een drankje genuttigd en de jongen die inviel voor een collega geleerd hoe de ingewikkelde kassa werkt zodat ons drankje op de kamer geboekt kon worden.

Dag 3– 7 September

Vandaag de eerste activiteit. Fietsen door Paramaribo. Heel leuk om te doen maar wel een dingetje hoor. Ten eerste het links rijden. En ten tweede rijden ze hier niet echt georganiseerd. Maar wel leuk hoor. We hebben eerst voor dat we weggingen een geschiedenisles gehad over Suriname die we later onder het fietsen in de praktijk kregen te zien in de vorm van de vele standbeelden hier. Heel leuk en interessant maar goed te doen. Alhoewel het best wel heet is bij een graadje van 35. Na de fiets tocht nog een zwemmertje gedaan en vervolgens naar een lokaal restaurant aan de Waterkant waar we eindelijk Pom hebben gegeten. Heerlijk en Karin vond hem iets te zoet. En die is de specialist tenslotte.😁 Op de terugweg nog ATM gezocht wat uiteindelijk is gelukt. Ze pakken niet alle pasjes hier. Dit bleek ook later toen het mij wel lukte om te pinnen het het apparaat mijn pasje zo lekker vond dat deze hem maar inslikte……weg pasje dus. Gelukkig hebben we er nog een paar dus zitten we niet direct zonder geld want creditcards zijn ze niet zo van hier. Morgen dus een projectje.

Dag 4– 8 September

Vandaag staat de tuktuk tour op het programma. Eerst zijn we op ons verzoek op bezoek gegaan bij Paolos Petshop. We hadden gelezen dat Ze in Suriname gek zijn van zangvogeltjes. Er worden zelfs zangwedstrijden gehouden. En omdat we deze niet mee konden maken omdat we met een tourtje weg zijn stond de petshop op het programma, Van Paolo hebben we heel veel geleerd hoe het er aan toegaat met de vogeltjes. Best boeiend hoe ze dat doen met die beestjes. De vogeltjes worden hier gekweekt en er wordt ook nauwkeurig een stamboom bij gehouden. Er vinden ook uitwisselingen plaats met Nederland. Wat we geleerd hebben is dat ook in Nederland zangvogel wedstrijden worden gehouden. Misschien leuk om daar ook eens heen te gaan. Na de vogeltjes op naar de markt. Deze hadden we gisteren ook al gezien maar nu zijn we ook naar de Maron markt geweest waar ze medicinale kruiden verkopen. Bakken met bladeren stammetjes en ander groen spul.. Hier geloven ze nog echt in de medicinale werking van planten. En wie weet. Toen onze tuktuk chauffeur hoorde van ons pasjes debacle heeft hij ons direct naar het reisbureau gebracht. Daar kregen wij een telefoonnummer van de bank die bij het pin apparaat hoort. Onze chauffeur heeft ze gebeld maar kreeg allemaal antwoordapparaten Waarop hij het initiatief nam te gaan rijden naar het kantoor een stuk verder de stad in. Ook hier werden we keurig geholpen en gaan ze na het weekend op zoek naar mijn pasje. Als deze gevonden wordt bellen ze mij op. Ik ben benieuwd. Het valt ons op hoe vriendelijk en behulpzaam ze zijn hier in de stad. Het is ook constant “goede morgen, goede middag, en hoe gaat het” Daar kunnen wij in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. Vervolgens nog even nieuwe Havvies gescoord want de goedkope dingen die ik nu aan heb lopen voor geen meter. Maar ja dat waren ook geen echte Havvies. Bij de tour hoorde een lunch. Dat werd smullen van een heerlijke Roti..Na weer keurig afgeleverd te zijn hebben we de rest van dag besteed aan relaxen en deze blog weer bij te werken.

Morgen gaan we naar Bigi Pan. Omdat het niet de bedoeling is je hele hebben en houwen mee te sjouwen naar dat resort hebben we eerst de koffers gereoganiseerd en het hoog nodige in onze rugzakken gestop voor de komende 3 dagen.

in de avond hebben we lekker gegeten bij Zus en Zo. Tijdens de heen en terug lopen zagen we steeds meer mensen langs de kant van de weg gaan zitten. Bij navraag bleek dat de aankomst van de avondvierdaagse er aan zat te komen. Mazzel want ze kwamen langs ons hotel. Hier werden we getrakteerd op gewone wandelaars maar ook op groepen dansende en muziek makende mensen in verschillende klederdrachten. Wat een prachtige happening was dat. Maar respect hoor. 13 km. lopen bij 37 graden in dikke klederdrachten. Wouw.

9 september

In de ochtend werden we door een busje opgepikt om ons naar bigi pan in districkt Nikkerie te brengen. Na ongeveer 4 uur rijden en een tussen stopje in Coronie kom je dan bij een rivier aan. Hier worden dan de koffers en de spullen van het resort in een koraal (de boten hier) geladen. En moesten we zwemvesten aandoen. Je verwacht dan een uurtje varen. Maar helaas. Na 10 minuten meer je weer aan, aan de overkant en mag je zwemvest weer uit doen. Vervolgens wordt de hele bende uit de boot geladen en over de sleephelling gesjouwd in weer een andere boot. Vroeger sleepte ze daar de boten over de heling bij het juiste tij en konden doorvaren door het kanaal wat door het mangrove bos loopt. Nu is het een hoop gedoe en heb je meteen de gelegenheid om kennis te maken met de plaatselijk muggenkolonie. Al slaande en zwaaiend naar de beestjes zijn we door het mangrove kanaal gevaren naar het resort waar we hartelijk welkom zijn geheten met een hapje en een drankje.

Vervolgens mochten wij onze huisjes in gaan wijden. Deze eenvoudige huisjes zijn gebouwd op het water en hebben een groot balkon met, in ons geval uitzicht op de zonsondergang. Ondanks dat we ver van de bewoonde wereld op het water zaten hadden we toch Wifi. Lekker hoor. Na een snack te hebben genuttigd zijn we met 3 boten vogels gaan spotten in de mangrove. We zijn hier namelijk als een groep aangekomen en gaan alle activiteiten gezamenlijk doen. Het is hier prachtig en hebben genoten van de Rode Ibissen, zilverreigers, en een soort eenden die hier geen kwak kwak, maar piep piep zeggen. Onderweg ook nog in de verte een clubje Flaminco’s gespot. Tegen zonsondergang zijn we naar de slaapplaats van de zilverreigers gevaren. Op die plek krioelt het van die beesten die een slaapplekje deels in het water en deels in de bomen uit zoeken. Degene die juist uit hun slaapplekje komen zijn weer die rottige muggen. Met bosjes tegelijk probeerde ze ons lek te prikken. Gelukkig waren we al wat wijzer geworden en hadden ons goed ingesmeerd.

Weer terug op het resort hebben we genoten van het Diner. Met volle buikje zijn we vervolgens weer de boten in gegaan om kaaimannen en slangen te spotten. Wij hadden een heel bekwame bootsman die in een mum van tijd ons de kaaimannen kon laten zien. Wonderlijk hoor want wij hadden die beesten onmogelijk op kunnen sporen. De bootsman verteld dat hij ze ziet omdat hun ogen oplichten bij het licht van zijn lamp. Nou ik kan je vertellen dat kaaimannen en slangen echt geen grote ogen hebben hoor. We hebben ook nog een Kaaiman mogen bewonderen die hij uit het water heeft gevist met zijn handen. Uiteraard was dit nog een jonkie. Het grappige bij Kaaimannen dat ze een plek op hun neus hebben, die als daar een tik op geeft ze 5 minuten tot niets meer in staat zijn. Ook de slang die in een boom zat werd gevonden. Deze werd er ook nog even uit de boom gehaald om te bewonderen. Gelukkig zijn het wurgslangen en kunnen ze mijn omvang toch niet aan 😂. We hadden ook nog mazzel….de muggen hadden geen zin deze avond. Hierna bekaf nog een wijntje op ons balkon gedaan en gaan slapen als een os om vervolgens om 6 uur weer uit de veren te gaan om wederom vogels te gaan spotten en de zon op te zien komen.

10 september

Karin bleef helaas nog even liggen omdat ze flink verkouden is geworden. Na nog snel even een Paracetamol te hebben gescoord bij de receptie ben ik alleen meegegaan. Zielig voor haar hoor want het was overweldigend mooi. De zon die in zijn volle glorie op kwam. De vogels die wakker werden en overvlogen en die rust daarbij in een prachtig landschap hebben best wel een behoorlijke indruk achter gelaten. Terug varend hebben we nog een Schuitbek reiger gered die kletsnat en vermoeid in het water lag te dobberen. Wat heel lief was is dat bij het ontbijt er een medereiziger met pillen uit België kwam brengen die in dit geval zouden moeten helpen. Wat later ook wel bleek.

Karin ging al weer wat beter en hebben we met z’n allen vanaf de loopsteiger krabbetjes gevangen met vissenkoppen aan een touwtje. Leuk om even te doen. Hierna hadden we even niets op het programma en hebben en lekker geluncht en heerlijk lui in onze ligstoelen liggen lezen.

Eind van de middag weer vogels gaan spotten wat wederom mooi was maar nu ook weer aan het einde een masse muggen die ons lekker vonden. De kaaimannen hebben we in de avond even laten schieten tot verdriet van de muggen die Karin en mij op het menu hadden staan. Wij hebben lekker een spelletje gedaan aan het water onder het genot van een wijntje.

11 september

Weer ochtend spotten en zonsopgang meegedaan. Nu wel met Karin en wederom een geweldige ervaring. Al helemaal omdat we een wat groter clubje Flamingo’s tot heel dichtbij konden benaderen. Wel jammer om te horen is dat door de lage waterstand door slecht natuurbeheer en de jagers de vogelpopulatie achteruit gaat.

In de ochtend lekkere liggen lezen op ons terras en na lunch vertrokken naar het busje. Op de sleephelling werden we weer opgegeten door de muggen. We kwamen laat aan bij hotel. Daar hebben wat gedronken en wat snacks genomen als avondeten. Ze verkopen in Suriname bitterballen en eigenlijk hadden we zoiets van dat gaan we niet doen. We gaan geen Nederlands eten. Maar soms zijn we zwak. En gelukkig maar want ze smaken hier heel anders en veel lekkerder.

12 september

12 september

Vroeg op voor rit naar de Brownsberg om waterval te gaan bekijken en naar onze slaapplaats in Stoneiland. Onze gids de komende dagen is John. Een aardige man die ons veel verteld heeft over Suriname. Onder andere dat we langs Migratiedorpen gaan rijden waar Stammen wonen die die daar geplaatst zijn in de tijd dat de stuwdam werd gebouwd. Er zijn ook Splinterdorpen. Daar wonen stammen die tot het laatst in hun eigen huizen bleven wonen maar verdreven zijn door het opkomende water.

Is wel weer lekker hoor met een prive gids die je van alles kan vertellen over de natuur en de cultuur van Suriname. De rit naar de Brownsberg is op zijn minst buitengewoon te noemen. Eerst zoevend over het op sommige plekken slecht onderhouden asfalt en vervolgens bij de berg aangekomen een bijna onberijdbare weg naar boven te moeten rijden. Gelukkig hadden we een jeep achtige auto anders was het niet gelukt boven te komen. Soms dachten we dat we om zouden vallen of de berg af zouden storten. Maar gelukkig was John een chauffeur van de buitengewone klasse. Hij vertelde ook dat er maar 4 chauffeurs zijn die deze route kunnen rijden. Er is er zelfs 1 die met een kleine bus naar boven gaat. Maar dan moeten ze op sommige plekken wel uitstappen en een stukje naar boven lopen. Onderweg hebben we nog een een afhaal lunch gescoord bij een Javaan die we onderweg hebben opgepeuzeld

Net zo heftig als het rijden is ook de afdaling lopend naar naar de waterval. In dit geval de Leoval genaamd. En dan heb het nog niet over de klim weer naar boven gehad. Ik heb mijn workout voor de komend maand weer gehad😂. Maar de omgeving maakt alles weer goed. Wat prachtige natuur daar. Zo zijn we de telefoonboom tegen gekomen. Dit is een boom, dat als je daar tegen slaat met een stok je tot 1 km. ver het geluid kan horen. De Jodiumboom die een helende barst heeft en rubberbomen. Helaas hebben we niet veel beesten kunnen spotten. Ook de val was maar een valletje in verband met de droge periode waar we nu in zitten. In deze streek wordt nog Goud gevonden. Her en der zie je ook afgravingen van geluk zoekers. Zo kwamen we vlak bij de val ook een tunnel tegen van schatgravers. Op naar Stoneiland. Dit is een schiereiland die gevormd is door dat de stuwdam die ze hebben gebouwd ten behoeve van de stroomvoorziening van de Bauxiet winning er voor heeft gezorgd dat er een meer is gevormd ter grootte van de Provincie Utrecht. Op Stoneiland staan eenvoudige hutjes waar je kan verblijven. Er was daar ook een gemeenschappelijke keuken waar je gebruik van kon maken. Hier heeft John een heerlijke roti maaltijd heeft bereid. Dat terwijl wij bij ons hutje een paar flinke Parbos (Surinaams bier) welverdiend naar binnen hebben gewerkt.

Na dit alle moe maar uiterst voldaan het verenmatras op gedoken. Dat dit matras zijn beste tijd had gehad bleek wel toen de veerafdrukken bij wijze van spreken in onze ruggen stonden gegraveerd. We waren dus vroeg uit de veren 🤣🤣

13 se[tember

Karin was eerder wakker en heeft nog van een mooie zonsopgang gezien en een wandeling gemaakt met John na een kopje koffie. Ze hebben nog beesten proberen te spotten. Ook daar waren telefoonbomen. Toen ze daar op sloegen reageerde de bospolitie. Dat zijn vogels. Die zijn moeilijk te vinden en te zien. Maar Karin heeft ze gespot hoor. Er was ook nog schrik, Karin dacht een stok te zien liggen. Dat bleek echter een slang te zijn.

In de ochtend nog even lekker in het meer gezwommen en wat geluierd om vervolgens weer door John terug gebracht te worden naar ons hotel in Paramaribo. Hier die avond doorgebracht met een zwemmertje, spelletje, lichte maaltijd en een drankje.

Dag 9 14 – september

Vandaag uit eigener beweging om 8 uur opgestaan om wat aan onze vrij dag te hebben. In ieder geval om de blog bij te weken want ik liep hopeloos achter. Ook wilde we nog naar de Maron markt om te kijken of we daar iets van inlandse kruiden konden scoren tegen de aanhouden verkoudheid van Karin. Dat is het niet helemaal geworden. Maar hebben we wel wat modernere medicatie kunnen scoren in de markt er naast. Wat we wel hebben gekocht op de Maron markt (de Maron is overigens een stam voornamelijk in de jungle wonen) is carapa olie. Dit gebruiken ze hier tegen de vliegen en de muggen.

Tijdens het typen van deze blog kreeg ik zowaar een appje dat mijn bankpasje terecht is. Wat een wonder. Nu nog gaan halen. Maar dat gaan we proberen te doen als we uit de jungle zijn gekomen

Dag 10 15–september

Vroeg ons bedje uit voor soepele busreis naar Adjoni. dit is een soort van centraal station waar aan de ene kant busjes aankomen en aan de andere boten komen en gaan. 1 grote heksenketel en toch loopt het soepel. Met verbazing zagen we een koelkast verplaatst worden van het dak van een auto naar de klaarliggende Korjaal En ik kan je verklappen….een Korjaal is niet breed. We zijn dit keer met een gemêleerd groep van 8 personen. 1 stel kende we al van Biki Pan. Eindelijk was het zover en gaan we de jungle in. Op zich een een rustige rit met af en toe stroomversnelling, boomstammen en langs diverse Saamracaanse dorpen. Eenmaal aangekomen werden we verwelkomt bij Danpaati met zang en dans. Hierdoor heette ze ons welkom. Na de lunch en de hutjes met uitzicht op de rivier eigen te hebben gemaakt hebben we een rondleiding gedaan over het Eiland. Dit gaf ons de gelegenheid even kennis te maken met het eiland, de vogeltjes, slangen en ander gespuis. Na een korte rust zijn we naar de Sula gevaren. Een Sula is een stroomversnelling in de rivier. Hier lekker afgekoeld en een stukje de stroomversnelling af gegaan. Onze begeleiders Ethiene en Stefano hadden een koelbox met bier en fris. De bar was open 😜 ook een snackje ontbrak niet. Dat was even heerlijk dobberen en gaf ons ook even de gelegenheid om elkaar voor te stellen. Weer teruggevaren en na een opfrisser het diner. De avond was voor ons zelf. Dat werd dus een wijntje op het balkon onder het genot van de geluiden uit de jungle.

Dag 11 16 september

Deze dag begon even niet zoals gepland. Ik werd rillend van de koorts wakken en ben met paracetamol in bed gebleven. Karin is alleen op pad gegaan. Na het ontbijt was er een boswandeling georganiseerd aan de overkant van de rivier. Het was een mooie wandeling met veel informatie. Van Ethiene kregen we een natuurlijke vliegenmepper om de prikvliegen op afstand te houden. Na de lunch en watervoorziening vers fruit voor mij die inmiddels lag te ijlen van de koorts. Is groep naar Dan gegaan. Dit dorp wat hoort bij Dapaatie is een authentiek Samaracaans dorp. Heel boeiend te zien. Er zijn weinig fotos genomen. ivm de schaarse kleding die daar werd gedragen door dames met de was en afwas op hun hoofd. Toen ze het dorp uitgingen moesten door een poort met bamboe en bladeren om alle geesten achter te laten. Een Azampaaw genaamd. Hierna de lunch voor groep en fruithapje voor mij. En weer wat tijd voor ons zelf. Na het diner ging de groep Kaaimannen spotten met lampen. Een grote Kaaiman werd gespot en een kleine was de sigaar en werd uit het water gevist om zich te mogen tonen aan de groep. Weer op de terugweg sprong tot grote schrik een vis spontaan in de boot. Die wilde zich ook even laten zien. Dit was tevens einde avond en ging iedereen moe maar voldaan naar bed. ik lag daar nog de meest merkwaardige dromen te produceren.

Dag 13 18september

Na het ontbijt Gingen de dames op stap naa Pikinslee. In een rit die stroomafwaarts gaat, kom je op een gegevenmoment is het grootste dorp van rivier delta. Hier hebben de dames het Maron museum Saamaka bezocht.In die tij de waren de daken van riet. Van buiten hadden ze mooi houtsnijwerk werk. Bijzonder is dat er twee auto’s rijden in het dorp. Dat is het voordeel van een groot dorp. Er zijn daar dan ook twee Korjaals die deze auto’s in een combinatie kunnen vervoeren. Aan het einde nog een gembersapje genuttigd en weer terug naar het kamp De middag hadden we ter vrije besteding. 1 van de bestedingen van Karin was mijn uit de klamboe te krijen. Dat lukte haar en hebben we nog even in onze prive Sula gelegen waar ik wel van opknapte. Inmiddels was mijn linkerbeen vuurrood en gestaag geroeid. Na het avondeten werden we nog verrast met zang en dans van de dames uit het dorp ( genoemd de Naks) waar bijna iedereen ☺️aan mee heeft gedaan. Eerst nog een wijntje op het balkon terwijl een brulaap vreselijk zijn best aan het doen was. Met brullen dus. Aapjes waren er wel. Elke dag kwamen ze even in de bomen voor ons balkon spelen.

   De volgende ochtend na het ontbijt rustig onze spulletjes ingepakt. En nog even chillen in de gemeenschappelijke ruimte. Het wachten was op de Korjaal die ons weer naar de bewoonde wereld gaat brengen. Je weet wel die chaos bij Atjoni. In Danpaati hebben onder luid gezang en vele knuffels afscheid genomen. De bootreis verliep vlot. Zowel onder als bovenwater. Halverwege werden we getrakteerd op een echte tropische bui. En tja……er zitten geen luikjes in een Korjaal die dicht kunnen. Resultaat was dat we allemaal klets nat waren en de rivier weer een beetje gegroeid is. Dit hoort er wel bij hier. En binnen de kortste keren ben je weer droog. 

De busreis ging ook vlotjes ondanks weer een tropische regenbui die we onderweg kregen. Net voor het punt waar de eerste er uit moeste. De chauffeur had dit waarschijnlijk vaker gedaan en plante zijn busje  zowat in het hotel ipv vlak er voor.

Ik had onze gids gevraagd of hij onderweg een dokter kon regelen die naar mijn inmiddels behoorlijk gezwollen beeen kon kijken, Dat ging perfec want een half uur na aankomst bij het hotel was de dokter er ook. Heb waarschijnlijk via een wondje of een beet een virale of bacteriële op gelopen.. De apotheek was al dicht dus een klusje voor morgen. 

Dag 12 19 september

Eerst even pillen halen. Blijk ik niet het recept te hebben gekregen en kreeg dus niets mee van de apotheek. Ik op zoek naar de dokterspraktijk. Blijkt deze in een straat te zitten waarvan ze de straatnaam veranderd hadden. Lang verhaal kort. Heb mijn pille gescoord uiteindelijk. 

Vandaag staat op het programma naar Alkmaar te gaan. Neee nog niet naar huis hoor 😃Maar eerst moesten we het projectje bankpas nog afronden, Onze gids/ tuktuk chauffeur heeft ons weer naar het bank kantoor gebracht waar wonder boven wonder het pasje klaarlag.Op naar Alkmaar. Wat uiteindelijk als grapje was bedoeld wordt nu echt heeft al veel pret opgeleverd. Alkmaar ligt in het Comowijne gebied. We hebben een mooi plaat kunnen  schieten onder het bord van Alkmaar.  Onze gids wist ook honderd uit te vertellen over de streek. Leuk hij maakte er een echt uitje terwijl we hem eigenlijk gevraagd hadden om ons er heen te brengen. Alkmaar is een langgerekt dorp inclusief een openbare school genaamd ……je raad al. Alkmaar!! Ook kwamen we nog twee opvanghuizen tegen waarbij het roze huis voor de meisjes was en het blauwe voor de jongens (moderm Alkmaar hier.) De terugweg verliep via het district Marienburg. Het domein van de Javanen. We zijn nog naar de restanten van suikerriet fabriek en plantage wezen kijken. Hier staat ook het monument van de 16 slachtoffers bij de opstand in de suiker plantages in 1902

Over het algemeen ruikt het in Suriname beste wel lekker. Alleen toen we langs stalletjes met gedroogde vissen reden kwamen onze reukpapillen heftig in verzet.

Terug wederom over de hoge Wijdenbosch brug weer netjes voor ons hotel afgeleverd. Hier hebben wij nog een zwemmertje en drankje gedaan. In de avond onder het genot van de snackje en een spelletje keer op keer ook nog even doorgebracht voordat we heerlijk zijn gaan slapen..

Dag13 20 september

In de ochtend werden we opgehaald door de heer des huizes alwaar wij onze kookles gaan doen. Leuk, want we gaan gewoon koken bij iemand thuis. Aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door de dame des huizes die al van te voren de boodschappen had gedaan. Van te voren hadden aangegeven dat we sowieso Pom wilde maken. Dit is in Nederlands Karin haar trots en ze wilde graag zien of hier nog iets te leren valt. Verder stond er Moksie Alesie op het menu. dit word hier gemaakt met verse kapucijners. Dit gerecht kennen we niet dus leuk om te gaan doen. Voor de rest stond er nog het zuur en bakka bana op het menu. Dit kennen we al maar dat geeft niet. Wat ook weer nieuw was, was het toetje Keksie. Gemaakt van heel veel eieren die je vreselijk lang moet opkloppen. We hebben heerlijk gekookt en gezellig gebabbeld met onze kok. We hadden er alle tijd voor. Eenmaal klaar met koken werden alle maaltijden opgediend en konden we gaan proeven. Nou ik wil niet veel zeggen maar de test met de Pom is met grote voorsprong gewonnen door Karin. Deze was erg lekker maar kon toch echt niet tippen aan de Pom ala Karin. De andere gerechten waren heerlijk en we hebben heerlijk zitten smikkelen van onze kook kunsten. Ook de Keksie was lekker en die gaan we zeker een keer maken als we weer thuis zijn. Natuurlijk was het veel te veel en hebben we de rest geschonken aan de kokkin. Waarschijnlijk hebben die er nog een week van kunnen genieten. Na het eten zijn we weer keurig terug gebracht naar ons hotel in Paramaribo. Karin is nog even naar het winkel centrum gegaan om neusspray te kopen en kwam terug zonder de neusspray maar wel met twee jurkjes.

Dag 14 21 september

Vandaag op de fiets naar Peperpot. Dit is een oude plantage die ze helemaal opgeknapt hebben en waar we in het hotel nog een nachtje gaan overblijven. Vanaf Paramaribo fiets je eerst naar de oude haven bij de markten. Daar wordt dan je fiets op een bootje gezet en steek je de Suriname rivier over. Er is wel een brug maar daar mag je niet op fietsen. Vandaar dat alle fietsers en voetgangers met bootjes naar de overkant worden gebracht. Het is een mooie route naar Peperpot en onze gids wist ook het een en ander te vertellen onderweg. Links rijden blijft wel een dingetje. En fietsen bij een gevoelstemperatuur van 4 graden een ander dingetje. Gelukkig hadden ze nog 1 elektrische fiets zodat ik met mijn pijnlijk been de route met gemak heb kunnen rijden. Echte tot 100 meter voor dat we bij Peperpot waren en ik een lekke band kreeg. Nou die 00 meter heb ik ook met gemak kunnen nemen hoor. We hebben hier een hele mooie kamer gekregen waar we ook lekker buiten konden zitten. Maar moe en bezweet als we waren, zijn we direct naar het zwembad gegaan. Na het zwemmen en luieren in de ligstoelen werd het tijd voor een lekkere cocktail. Deze was nog niet besteld of we kregen een stortbui over ons heen. Gelukkig lagen we overdekt. We zeiden nog dat die cocktail waarschijnlijk nog wel even op zich zou laten wachten. Maar nee hoor. Deze werd keurig gebracht door twee mensen van de bediening onder een grote paraplu. In de avond lekker gegeten in het restaurant. Gelukkig weer buiten want de regen was weer gestopt. Voor het slapen gaan hebben we net als vreger nog even een boswandelingetje gedaan door het naast gelegen bos in de hoop nog wat beesten aan te treffen. De wandeling was lekker en geen beest gezien. Op ons balkon nog wat gedronken en voldaan ons bedje ingedoken.

Dag 15 22 september

Vandaag de laatste keer Paramaribo. We zijn in Peperpot opgehaald door een taxi die ons naar ons Hotel heeft gebracht. Helaas konden we nog niet inchecken dus zijn we de stad nog even ingegaan waar we in een locale tent aan de waterkant nog even een Parbo (lokaal bier) hebben genomen en vervolgens een late lunch hebben genomen in de Waag. Een restaurant die ik iedereen kan aanraden. Eind van de middag nog even een zwembadje gepakt in het hotel en in de avond onze koffers gereorganiseerd die door alle tijd heen een puinhoop waren geworden voor de reis naar Curaçao morgen.

Dag 16 23 september

Met de taxi zijn we nar het vliegveld gereden. Het wachten was weer begonnen. Na wat vertraging en een goede vlucht kwamen we aan in Curaçao. Fijn weer een modern vliegveld te hebben waar je niet uren in de rij hoeft te staan. Hier ging alles lekker vlot. Er stond al een busje voor ons klaar die ons naar Bon Bini zou brengen waar wij de laatste week gaan logeren. Onderweg kregen we nog de gelegenheid boodschappen te doen in de supermarkt. Dat heb je ook wel nodig omdat we daar in een huisje gaan logeren, Na het huis te hebben ingewijd zijn we naar de boulevard gegaan waar we heerlijk gegeten hebben.

Dag 17 24 september

We hebben een prachtig huisje gekregen op loop afstand van de beach. Heerlijk vertoeven daar. Doordat we al het hoog nodige aan boodschappen hadden gedaan hebben we heerlijk op ons terrasje kunnen genieten van een zelf gemaakt ontbijt. Dit onder het toeziend oog van flinke hagedissen en allerlei vogels die hoopte dat je nog wat stukjes ontbijt overhield. Hierna zijn we met de bus naar Willemstad gegaan waar we heerlijk bij een temperatuurtje van 42 graden doorheen zijn gewandeld. Uiteraard ook een terrasje gepakt bij de beroemde Koningin Emma brug die ons verblijde door ook nog een keer open te gaan. Hier hebben we het daar veel gedronken biertje Brassa ontdekt die we ook veelvuldig de rest van de vakantie genuttigd hebben. Wel een verschil hoor tussen Paramaribo en Willemstad. Eenmaal uitgewandeld zijn we met een busje terug gegaan naar Bon Bini. Deze busjes rijden hier rondjes en kan je voor 3 euro mee en wordt je nog voor je huisje afgezet ook.

Dag 18 25 september

De bedoeling was om morgen een auto te huren voor 3 dagen zodat we het eiland kunnen verkennen. Ik ging deze reserveren bij de receptie. Ik kon deze echter ook meteen meenemen zodat vandaag al op avontuur konden gaan op het eiland. De plan was om Flamingo te gaan spotten. Eerst hebben we nog de nodige boodschappen gehaald alvorens naar de plekken te gaan waar de Flamingo’s zich ophouden. Dit was nog wel een uitdaging zonder landkaart en de route planner “Maps.me” die af en toe ook een beetje in de war was. Gelukkig kwamen we nog wel bij Williwood terecht. Een restaurant waar je onder andere overheerlijke geitenburgers kon eten. Na nog wat rond dolen hadden we de moed bijna opgegeven om flamingo’s te zien. Gelukkig was Karin erg scherp en hebben we nog 2 spots gevonden waar we deze vogels alsnog konde bewonderen. Inmiddels was het al donker geworden en zijn we terug gegaan naar ons huisje waar we nog lekker buiten hebben gezeten

Dag 19 26 september

Weer besloten om het luieren aan de beach nog even on hold te zetten. Het westen van het eiland roept ons. Eerst zijn we naar Watamula hole gegaan waar de golven spelen met de riffen. Door de gaten in het rif en de golven die in die gaten slaan krijg je hele mooie natuurlijke spuiters te zien. Dit geeft een ook een ssort van zuigend geluid waarbij de eilandbewoners zeggen dat het de longen zijn van het eiland. Er mooi en indrukwekkend daar. Hierna zijn we naar Sheta Boka National park gegaan. Dit park kan je voor een deel et de auto doen. En je stukjes kan lopen naar de mooie plekken. Hier konden veel dichter bij de spuiters komen en grotten ingaan. Ook een soort bos (magrove) zijn we doorgelopen waar het stikte van de kleine kreeften die daar wonen. we hebben enorm genoten van de natuur daar.

Dag 20 27 september

Vandaag zijn we naar Playa Piskado gegaan in de hoop daar met waterschildpadden te gaan zwemmen. Na een uurtje rijden en vervolgens opzoek te gaan naar een parkeer plek arriveerde we bij het strandje waar de schilpadden zwemen. Wat blijkt nu. Er worden in deze kleine baai vissen aangevoerd die daar schoongemaakt worden. De restn gooien ze dan in het water waar de schildpadden op af komen. Ook de pelikanenvinden dat lekker en zijn dar dus ook aanwezig. Erg moeilijk was het dus niet om schildpadden te vinden. Maar dat mag de pret niet drukken. Tenslotte zwem je niet elke dag samen met een schildpad

Dag 20 28 september

Na ontbijt besloten er weer op uit te trekken. Plan was naar nationaal park Den Dunki te gaan besloten eerst Serena art factory van de kunstenares Serena Janet Israël. Zij staat bekend om de grote zeer kleurrijk dames met stevige billen en grote boebies. Was even leuk daar en tevens een souvenirtje voor in de wall of fame gescoord. Vervolgens zijn we in een struisvogel farm beland en hebben daar eer tour gemaakt over het landgoed. Dit viel helaas wat tegen. Wat wel meeviel was de rondleiding in Amazonia. Een klein dieren parkje met interessante beesten en uitleg daar over. Er waren nieuwsgierige papegaaien en aapjes die ook graag een pindaatje bij je kwamen halen. Ook veel reptielen gezien. Boeiend parkje!
Nog een poging dat Den Dunkie te vinden. Wat na veel zoeken is gevonden.
Hebben we maar niet gedaan. Weer naar ons hutje gegaan en lekker gaan eten aan de boulevard

Dag 21 29 september

De auto hebben we weer ingeleverd en de rest van de dag geluierd aan het strand….heerlijk

Dag 22 30 september

We konden pas uit te checken om 17:00 in het huisje. Daarom nog heerlijk aan het strand liggen luieren om vervolgens de koffer dicht te klappen de thuisreis weer aan te vangen

Weer een heerlijke vakantie gehad