4-6-07
Eindelijk was het dan zover. Onze reis naar Vietnam is begonnen. wij zijn door de kids afgeleverd op station Alkmaar. En na eerst traditie getrouw gezamenlijk wat te drinken zijn met de trein naar Schiphol gegaan. Inchecken ging in een rap tempo en wij werden verblijd met twee plaatsen bij het raam. De reis was zoals altijd naar verre bestemmingen wachten, wachten, wachten. Maar na bijna 12 uur vliegen waren we in Hongkong waar we twee nachten zullen blijven als tussenstop.
5-6-07
De start was wat vreemd. In het hotel aangekomen kwam Ben tot de ontdekking dat zijn portemonnee weg was. Na van de schrik te zijn bekomen, en omdat we onze kamer nog niet op konden zijn we in een vaag chinees tentje beland om wat te drinken. Hier heeft Ellen al haar regeltalenten ingezet om ‘s ochtends om 10 uur Hongkong tijd (in Nederland was het toen 4 uur) alle banken thuis te bellen om Ben zijn pasjes te blokkeren, wat zowaar gelukt is. Dit tot verdriet van een Chinees die erg om een praatje verlegen zat wat ons even niet uit kwam. Terug in het Majestic hotel hebben we een tukkie gedaan om een jetleg te voorkomen. In de middag zijn we eerst naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen van de verdwenen portemonnee. Hier heeft Ben met het nodige “handen en voeten” werk er voor gezorgd dat er een formulier is geproduceerd waar opstaat wat hij kwijt is. Grappig is het om te vertellen dat we naar de politie werden begeleid door een medewerker van het hotel. Heen zijn we met de Taxi gegaan (koste 1,5 euro omdat taxi’s daar “niks” kosten) maar terug gingen we lopen. De man, nog kleiner als Karin, had er stevig de pas in. En wij er maar achteraan hollen in die hete stad. Gelukkig konden we hierna al slenterend zelf de omgeving gaan verkennen. Wat een drukke maar wel indrukwekkende stad is Hongkong. Begin van de avond hebben we eerst wat gedronken in een barretje, en vervolgens zijn we gaan eten in een Chinees/Maleisies restaurant. Het eten was fantastisch. We hebben hier heerlijke currie gerechten gegeten en enkele onder ons begonnen al te vrezen welke effecten het zou hebben op hun darmstelsel. Met name de volgende dag. Na het eten zijn we de nachtmarkt op gegaan, waar Ben een nieuwe portemonnee heeft gekocht, met het dwingende advies dat deze voorzien moest zijn van een ketting. Na wat gedronken te hebben in de bar van het hotel zijn we gaan slapen.
6-6-07
Na een redelijke nachtrust en een stevig ontbijt hebben we een trip door Hongkong geregeld in het hotel. Omdat deze pas om 13:00 begon zijn we wederom slenterend (harder wil je echt niet in die klamme hitte) Kowloon (een wijk van Hongkong) gaan verkennen. Op de terugweg werd het vermoeden bevestigd door Karin dat het eten van pittige currie weleens effect op de darmen kan hebben. In het hotel aan gekomen spurte zij naar boven met hevige aandrang. Het resultaat zal ik jullie besparen, maar wat nog wel kwijt wil is het feit dat het schoonmaakpersoneel nog steeds bezig is met herstelmaatregelen. Na dit alles zijn we aan de tour door Hongkong begonnen. Heel indrukwekkend. We zijn naar een tempel geweest, met de peaktram tot boven de wolkenkrabbers, met een geweldig uitzicht over de stad, gereden, marktjes bezocht, en nog even een heerlijk op een terrasje aan kust geweest. We hebben in 5 uur een redelijk beeld gekregen van Hongkong.
In de avond zijn we gaan eten in een lokaal chinees restaurant Federal genaamd. Ook daar was het eten heerlijk. De inrichting, met TL verlichting, zag er wonderlijk uit maar dat maakte het des te leuker. Na het eten zijn we met de taxi naar de lady’s market gegaan en daar lekker lopen slenteren. Nog wijntje op de kamer een toen naar bed.
7-6-07
Een wat rommelige nachtrust gehad. Eerst belde de moeder van Karin omdat ze zat te pielen met haar mobiel en even niet aan het tijdsverschil had gedacht. Vervolgens werden we weer gewekt door een gigantische onweersbui. Na het ontbijt, douchen, en uitchecken hebben we nog een koffie gescoord bij Starbuck en zijn we met de taxi naar het vliegveld gegaan. De vlucht naar Hanoi verliep voorspoedig op Karin haar poging na om 6 aanstekers in haar handbagage de grens over te krijgen. (Ik weet nu waar al mijn aanstekers zijn gebleven) nu heeft ze er nog maar 1. In Hanoi aangekomen werden we verrast door 2 dingen. 1 de gigantische hitte. 2 onze taxichauffeur die niet op kwam dagen. Na een telefoontje naar de agent in Hanoi kwam alles bijna goed. Onze koffers paste niet allemaal in een taxi wat na veel verbaal kabaal en drukdoenerij (is heel normaal hier) als nog goed komt door de koffers in een busje er naast te tillen. Eenmaal onderweg kwamen we tot de ontdekking dat onze chauffeur nodig toe was aan een consultje bij de KNO arts. Roggelend, snuivend, neus ophalend looste hij ons door de ongelofelijke chaotische brij aan veel brommertjes, weinig auto’s en voetgangers. Dat verkeer is niet te beschrijven, wat een getoeter en chaos. Oversteken in Hanoi een kunst apart, maar als je er eenmaal aan gewend bent valt het best mee. Je moet je gewoon niet druk maken. Het hotel is geweldig. Heel gemoedelijk met een soort Vietnamese huiskamer met een cd speler, piano, heel veel oude klokken (zelfs een werkende koekoeksklok) en draadloos internet wat mij de gelegenheid geeft met mijn PDA met het thuisfront te communiceren. Maar goed….Hanoi…..dit is met geen pen te beschrijven. Hanoi moet je beleven. De geuren, de drukte, de hitte, de mensen, Noem maar op. Met volle teugen hebben wij de eerste avond beleeft. Eten en drinken in een oud koloniaals restaurant, de sfeer van de stad opdoen en nog een paar uurtjes chillen in de huiskamer en daarna heerlijk gaan slapen. Ik iets later omdat er bij het saven van dit dagboek wat mis gingen ik twee dagen opnieuw moest inkloppen.
8-6-07
Vandaag de hele dag door Hanoi gezworven. Nog steeds onder de indruk van deze stad. Onder het lopen zijn na aansporing van een cyclo bestuurder (zo’n riksjafiets) overgehaald om een rit van een uur te maken. Leuk om mee te maken omdat je dan midden in het verkeer zit. Wel moesten weer even wennen aan het feit dat we toeristen zijn en ze soms uit proberen om geld aan je te verdienen. Na een uur ben je dus een stukje van de instap vandaan en vraagt de chauffeur doodleuk om nog een uurtje door te fietsen. Omdat we niet helemaal gek zijn en het plekje wel leuk vonden zijn we afgestapt. Binnen de kortste keren stonden er 3 vrouwen om ons heen en werden ons van die draagmanden omgehangen. Uiteraard om geld te verdienen met een foto en wat fruit. Vooruit hebben we ook weer meegemaakt en weer geleerd hoe je als toeristen ook slim moet zijn. Na wat rondkijken en wat gegeten en gedronken liepen we tegen een zaakje aan waar voet, hoofd en nek massage werd gegeven. Hier zijn heerlijk onderhanden genomen. We zijn heerlijk gemasseerd en gekraakt alsof we bij de chiropractor waren. Eind van de middag zijn hebben we nog wat gedronken in een bistro die uit keek op een kruispunt waar van alles gebeurde. Het leek of we in fatamorgana zaten van de Efteling, alleen dan levend ipv poppen. Om rond negen uur zouden we opgehaald worden om naar de nachttrein naar Sapa gebracht te worden. Voor die tijd zijn we nog even naar een kruispunt gegaan waar je op plastic krukjes zittend een koud biertje kan drinken voor 2000 dong (10 cent). Het leuke daar is, omdat het zo goedkoop is, je tussen lokale bevolking, backpackers zit. Hoe meer klanten er komen hoe meer er van het kruispunt gebruik gemaakt wordt met de plastic krukje. Dat alles tussen de rond razende brommertjes. Op een gegeven moment was er ineens paniek. Iedereen werd met zijn krukje de toch al smalle stoep op gedirigeerd omdat er politie aankwam. Wie nog niet op stoep zat of stond werd dwingend te kennen gegeven de stoep op te gaan. Een heel komisch gezicht. Toen iedereen op stoep was vertrokken ze weer. Wat toen gebeurde was helemaal bijzonder. De politie was nog 10 meter het kruispunt af of iedereen zat weer gewoon op het kruispunt. Toen het biertje op was zijn we naar het hotel gegaan om op de twee taxi’s te wachten die ons naar de trein zouden brengen. Dat was weer lachen. Nadat 2 koffers in de achterbak waren geladen brak het contact sleuteltje door midden. Dat zagen wij gebeuren terwijl we wegreden. Wij zijn netjes bij het station afgeleverd met onze begeleider. Bij het hotel was er inmiddels vette stress omdat de taxi niet kon rijden en de koffers opgesloten zaten in de kofferbak. Eerst probeerden ze de sleutel te lijmen, wat uiteraard niet lukte. Vervolgens werd er met een brommertje een reservesleutel gehaald die niet paste. De stress werd groter omdat de trein gehaald moest worden. Vervolgens werd er wederom op het brommertje een lokale sleutelsmid gehaald die in een paar minuten het probleem had op gelost. Hierna met gezwinde spoed op naar het station, wat ook niet lukt in die verkeerschaos. Maar eind goed al goed, we hebben de trein net weten te halen. In de trein hadden we een coupe met vier bedjes. Voor het slapen gaan nog wat gedronken om vervolgens een poging te doen de slaap te vatten in een trein die aan alle kanten rammelde en een takke herrie maakte.
9-6-07
Ruw werden wij gewekt omdat de trein veel vroeger aankwam dan gepland. In dit land weten ze echt nog niet wat organiseren is, prachtig. Er stond al wel een busje klaar. Toen we eenmaal zaten besloten ze, hoe kan het ook anders, dat we toch nog in een ander busje moesten. Dat werd proppen want die zat al redelijk vol. Op naar Sapa waar we in de bergen gaan wandelen op zoek naar etnische minderheden. Sapa ligt op 1600 meter hoog en het is er prachtig. Een zeer eenvoudige hotelkamer met een schitterend uitzicht op de bergen. Het bezoek aan M’Hong was mooi en indrukwekkend. De wandelroute ging door een prachtig natuurgebied. Rijstvelden, watervallen, mannen die aan het ploegen zijn met waterbuffels, spelende kinderen aan de waterkant, en dat alles in een prachtige omgeving. We boffen erg met weer alhoewel het bij het klimmen ik liters vocht ben verloren. Onze gids is een aardige man die veel informatie met ons wil delen. Onder het genot van een biertje heeft hij veel kunnen vertellen over Vietnamese cultuur. Na onze schone was te hebben opgehaald en een korte rust op de hotelkamer zijn we gaan eten in een lokaal restaurant waar ze heerlijk vers voor ons gekookt hebben. Karin wilde echter zelf koken en had een Hotpot besteld (een soort Vietnamese fondue). Als afsluiting na het bezoek aan de lovemarket nog een wijntje gedronken op een terrasje waar we, vermoeid als we waren, tot de ontdekking kwamen dat het leek of we al drie dagen geleefd hadden zonder slaap, zoveel indrukken hadden we al opgedaan. We zijn nog geen week weg maar het voelt als twee weken, zoveel maken we mee.
10-6-07
Vandaag weer vroeg op. Om 7:30 begon de toer naar Bac Ha waar een markt is te bezichtigen. De Flower M’Hong die daar leven dragen kleren met een veelheid aan kleuren (vandaar flower). Wat mooie plaatjes gaat opleveren. We werden opgehaald door weer zo’n rammelbusje waar we al helemaal aan gewend zijn geraakt. Nou aan de staat van de wegen raken nooit gewend denk ik. Deze is erbarmelijk. En dat met rijstijl van die lui hier, resulteert in een rit van 110 kilometer in ruim drie uur. De markt was inderdaad zeer kleurrijk maar ook blubberig vanwege de regen van afgelopen nacht. We hebben nog een dorpje aangedaan van M’Hong. Op de terug weg zijn we in Kai Cai nog bij de Chinese grens van Hecou geweest. Terug in Sapa zijn wij ons gaan opfrissen in het hotel en zijn we ergens gaan eten. Op de terugweg naar ons hotel kwamen we langs een winkeltje waar ze wijn verkochten (leve de franse invloeden). Er stond daar een zeer goede Bordaux van 96 voor de belachelijke prijs van 5 euro dus hadden wij zoiets van, laten we dat maar proberen. Helaas bleek het, zoals we al een beetje vermoede, niet meer te drinken.
11-6-07
Om 9:00 uur werden we opgehaald door Son, de gids van 2 dagen geleden voor een trekking. We zijn niet met een busje naar Ta Phin gegaan maar zijn gaan wandelen van Sapa naar het Lao Cai gebied. Direct na ons vertrek sloten ook twee M’hong vrouwen, waarvan 1 met een baby van 8 maanden op haar rug, en gingen met ons meelopen. De tocht, van 12 Km, dwars door dorpjes en rijstvelden, was in 1 woord fantastisch. Nog nooit heb ik zoveel natuurschoon, vergezichten, cultuur, kleuren groen, en indrukken opgedaan als in deze 12 Km. Het in dit dagboek beschrijven lukt niet, evenals de foto’s die de weidsheid en grootsheid niet konden vastleggen. Onderweg werden Karin en Ellen de hele tijd geholpen door de M’Hong vrouwen bij afdalingen, klimpartijen en bij het oversteken van riviertjes. Waar wij liepen te stuntelen ging zij als berggeiten door het landschap. Onderweg hebben we nog een huis van plaatselijke bewoner bekeken waar we direct werden uitgenodigd om thee te drinken. Ook de waterpijp werd gedeeld waar ik uiteraard ook aan meegedaan heb. Aan het eind zijn we ook uitgenodigd bij Son thuis Vol trots konden wij kennismaken met zijn vrouw en twee maanden oude baby. De trouwfoto’s werden te voorschijn gehaald en fruit en water werd gedeeld. Je word dan wel verrast door de omstandigheden waar deze mensen in leven. Met z’n drieën op 25 vierkante meter zonder veel luxe is daar wel een luxe. Met een busje, en de daarbij behorende chaos, zijn we weer naar het stations gebracht. We hebben daar een eetgelegenheid opgezocht en wat schetste onze verbazing dat ze daar de zelfde wijn schonken als welke wij de dag daarvoor door de gootsteen hebben gespoeld. Deze was echter verrukkelijk. Onder begeleiding van de uitbater zijn wij naar onze coupe gebracht voor de terugreis naar Hanoi.
12-06-07
Na, zoals gewend, slecht te hebben kunnen slapen in de trein, kwamen we om 5:30 weer aan in Hanoi. Gelukkig waren er kamers vrij zodat even lekker konden douchen en wat bijslapen. In de loop van de ochtend zijn we, na eerst gepind te hebben, omdat we wel 3.000.000 lichter uit Sapa waren gekomen (klinkt lekker), lekker gaan ontbijten in de stad. Hierna ben ik een CD gaan branden zodat ik de foto’s en dit verhaal op het internet kon plaatsen. De rest is naar de lokale markt gegaan. In de middag hebben we lekker aan het meer gezeten (Ben niet want die voelde zich niet erg lekker). Hier raakten we aan de praat met een paar mensen uit Hanoi. Toen hen vroeg waar je een CD met Vietnamese muziek kon kopen gingen ze spontaan op hun brommertje de stad in en kwamen 10 minuten later met een CD aanzetten. Leuk hoor. Eind van middag zijn we naar de Drumbar gegaan omdat we daar een prachtplek hadden om Hanoi in zijn volle glorie te kunnen filmen. Gelukkig zaten we overdekt want er kwam een gigantische stortbui over. Terug in het hotel nog even de site wat gereorganiseerd omdat er foto’s dubbel en door elkaar zaten, en het woord wijnvelden vervangen door rijstvelden (waar het hart van vol is….haha) Deze avond zijn we vroeg naar ons mandje gegaan want we moesten vroeg op voor de trip naar Halong Bay.
13-6-07
Vroeg op en met een busje naar Halong Bay. Dat ging wonderlijk soepel. Stel je je in op chaos gaan ze ineens normaal doen. De weg ernaar toe duurde 3 uur waarin totaal door elkaar werden gerammeld. Alle hobbels en kuilen hebben we gehad, en geloof me dat zijn er zeer veel. Zoals gebruikelijk bij dit soort uitstapjes werd er een tussenstop gemaakt waar wat kunt kopen. Dit keer bij gehandicapten die wel hele mooie spulletjes maakten. Eenmaal op de boot werden we aangenaam verrast hoe mooi zo’n oude houten schuit (jonk) eruit kan zien. De start begon met een uitgebreide seafood lunch. Verser dan vers….heerlijk. Vervolgens vertrokken we om door een schitterend natuurgebied te gaan varen. We hebben grotten bezocht, heerlijk gezwommen (eindelijk), en van de omgeving genoten. In de avond heerlijk gedineerd en vervolgens tot laat op het dek gezeten, samen met onze medereizigers, met een paar flessen wijn. We zaten op deze schuit samen met een Deens koppel en een Britse buitenland correspondist, wat heel gezellig was. Een vaag Frans stel was er ook maar daar was geen contact mee. De bediening was perfect (soms zelfs te perfect), we werden continu op onze wenken bediend onder de door heb gebruikte woorden ” yes my boss”. Wat we wel hadden gehoopt maar niet gekregen was de mooie zonsondergang die daar vaak voorkomt. Heerlijk geslapen in een erg smal bedje, waarvan ik de hele nacht het idee had er uit te kunnen rollen.
14-6-07
Na het ontbijt zijn we verder gaan varen door de baai. Helaas regende het in de ochtend een paar uur maar dat mocht de pret niet drukken. Wel zijn we nog in een soort grot gaan varen waar ook nog apen hebben gezien. De afsluiting was wederom met een lunch waardoor het eten bijna onze oren uitkwam. Gelukkig is de Vietnamese keuken licht verteerbaar. Terug in Hanoi, na wederom een ruggen killende rit zijn de stad ingegaan. Hebben eens een keer op tijd de aanzichtkaarten verstuurd zodat deze eerder in Nederland zijn dan wij. Voor de verandering zijn we eens Europees gaan eten (weliswaar met een Vietnamees tintje), en vervolgens naar het waterpoppen theater, om daar te constateren dat de laatste voorstelling niet door ging. Op naar het kruispunt dan maar om onder het genot van een niet lekker biertje te genieten van deze bruisende stad.
15-6-07
Vandaag uitgeslapen. Net toen we weg wilde gaan werden we geconfronteerd met een gigantische regen en onweersbui. Even wachten dus. Toen deze na een uurtje over was zijn we ons verlate ontbijt vlakbij het hotel gaan nuttigen. Onderweg stuiten we op ondergelopen rioleringen waardoor een paar straten waren ondergelopen. Even omlopen dus. Na het eten zijn we voor de verandering weer gaan slenteren door de stad. Het winkeltje waar we vorige week parfum hadden besteld had zich helaas niet aan zijn afspraak gehouden zodat de dames nu onwel riekend in de rondte lopen. Ook zijn we nog naar het waterpoppen theater geweest waar het verhaal werd uitgebeeld van de heilige schildpad die volgens de legende leeft in het meer midden in het centrum. In de avond lekker gegeten in het Cyclo restaurant waar je zit in oude cyclo’s aan een tafeltje. Daarna nog de markt bezocht en fluks naar onze bedjes want morgen zakken we af naar Hue.
16-6-07
Vroeg op om wederom goed georganiseerd af te reizen naar het vliegveld. De vlucht ging voorspoedig en in Hue hadden we direct een taxi die ons naar het resort bracht ongeveer 10 km. buiten de stad. Nou ik kan wel zeggen we zijn in het paradijs gekomen. Het is hier fabelachtig. Het is een park met prachtige bloeiende planten met huisjes met kamers die super de luxe zijn. Bloemetjes op de lakens, ja zelfs op het netjes gevouwen WC papier. Tijdens het uitpakken van de koffers werd Ben verrast met een prachtig boeket voor zijn verjaardag. Twee dagen te vroeg maar heel lief bedoeld van de reisorganisatie. Na de koffer uitgepakt te hebben zijn we gaan zwemmen in het zwembad waar we direct handdoeken kregen aangereikt. Een cocktail op barkrukken in het water maakte het feest daar compleet. Inmiddels gingen de maagjes knorren en hadden we besloten deze dag als een verwendag uit te roepen en heerlijk op het resort te blijven en hier te gaan eten. Ook daar was niets op aan te merken……heerlijk. Na het eten een rondje park gemaakt. Al snel kwamen we in het spa gedeelte terecht en hebben we ons zelf wederom laten verwennen met een oliemassage voor ons alle vier. De dames nog een gezichtsbehandeling er achter aan. Terug op onze kamer kwam de volgende verrassing. Keurig open geklapte bedden. Slippertjes er voor en een opgerold papier met daar in een verhaaltje voor het slapen gaan. Hebben deze weelderige dag afgesloten met een wijntje op het balkon, luisterend naar krekels en smakkende gekko’s.
17-607
De ochtend hebben we na het ontbijt heerlijk gezwommen en geluierd. In de middag zijn we met de shuttlebus van het resort naar Hue gegaan. Een leuk maar niet zo bijzonder stadje. Na onze verkenning van de omgeving heerlijk gegeten in een lokale tent waar ze geen woord Engels verstonden. Heb daar overheerlijk slang gegeten. Na weer wat wandelen ergens koffie gedronken. Deze koffie blijft ons verbazen. De smaak is overheerlijk. Eenmaal weer terug op het resort nog wat gedronken en gaan slapen, want we moeten bere vroeg op om de bus te halen naar Hoi an, onze volgende bestemming.
18-6-07
De bus reis viel mee. Een redelijk goeie bus, niet al te veel hobbels en gaten in de weg, en een prachtige omgeving. Om 12 uur zaten we al in ons Hotel in Hoi an. Ondanks dat ze hier een zwembad hebben is het nog wel even wennen aan dit hotel. De kamers zijn klein en de bedden zijn hard als een plank, maar dat mag de pret niet drukken. Eerst aan de overkant een lunch genuttigd. Daar hebben we ook bij een straatverkoper koffie en een perculatortje gekocht voor thuis. Vervolgens het oude stadje ingegaan. Dat ziet er heel knus uit. Veel kunst en heel veel kleermakers die alles copieren wat er maar in welke catalogi dan ook staat. Ook wij moesten daar even gebruik van maken natuurlijk. We lachen in die winkel hoor. De plaatselijke naaister kon niet van ons afblijven. Bijna overal werd in genepen en geaaid. Met name de dames moesten het ontgelden. Karin is nog achter op een brommertje mee geweest om een rok op te halen in het hotel om deze, weliswaar in een andere kleur en stof, na te laten maken. Na het nodige besteld te hebben we nog even heerlijk op een terrasje aan de haven gegeten. Een terrasje daar is een gammel tafeltje en veel te lage en kleine plastic stoeltjes. De plaatselijk terrashoudster bekeek mij eens en gaf me voor de zekerheid twee in elkaar geschoven stoeltjes. Ze noemen we hier niet voor niets Happy Boedha waarbij ze dan ook even in mijn buik prikken. In de avond nog een verjaardag dinertje gehad in het dorp om Ben zijn verjaardag te vieren. Uitgeput zijn we redelijk vroeg gaan slapen.
21-6-07
De grote dag is daar. De kleding die we besteld hebben is klaar. Op wat aanpassingen na was het allemaal perfect in orde. Op de valreep hebben de meisjes nog wat bij besteld, wat daarna razend snel wordt gefabriceerd. Eind van de ochtend besteld, eind van middag klaar. Knap hoor. Na de taylor hebben we een boottocht van 2 uur gemaakt op de rivier in en rond Hoi-an. Wat leuk om te zien was waren de plaatselijke visser die de dagelijkse vangst aan het binnen waren halen. De omgeving op en rond het water ziet er geweldig uit. Eind van de middag de weblog weer bijgewerkt voor het thuisfront. Leuk te merken dat er mensen reageren op onze avonturen. In de avond lekker gegeten bij een knijpje aan de haven. Hier hebben we op het balkon genoten van de activiteiten in het haventje. Ze hebben daar boten die als een pont tussen de eilanden vaart waar alle brommertjes op geladen worden met een drukte van jewelste. Ook de drankverkopers aan de kade hadden het druk. De hele avond staan ze daar bamboe te persen voor een of ander mixdrankje. Na het eten zijn we nog gaan kijken bij de Japanse brug. Deze brug, gebouwd door de Japanners is hier een bezienswaardigheid waar we ook struikelde over de Japanners. Helaas was de tempel al dicht. In het hotel nog even gezwommen in het pislauwe zwembad om af te koelen wat dus niet lukt. Het is hier al dagen lang rond de 40 graden. Morgen weer vliegen naar een ander zuidelijker deel van Vietnam.
22-6-07
Wat we wisten, was dat de rit naar Whale island ruim 2 uur zou duren. Wat we niet wisten dat we 2 uur in een busje moesten zitten. Dit samen met 4 Amerikanen met een massa aan bagage (duikspullen). Na het nodige propwerk en wachten (15 minuten) tot ze een belangrijk e-mailtje hadden verstuurd vertrokken we eindelijk. We hebben hierover met hun de nodige grapjes gemaakt. Eindelijk aangekomen overtrof het eiland onze verwachtingen. Wit strand, palmbomen, eenvoudig maar heel knusse bungalow. Het leek Bounty island wel. De rest van de dag heerlijk gezwommen, gesnorkeld, geluierd. De onderwater wereld was prachtig. Koraal, enorme zee-egels, en prachtige gekleurde vissen. Er was zelfs xe8xe8n soort bij die de hele tijd nieuwsgierig met je mee zwom en aan je masker ging knabbelen.Het diner was heerlijk. Ze hebben daar een kok die een mix maakte van de Vietnamese en de Franse keuken. Nog een wijntje op het strand met de speciaal hiervoor meegenomen kaarsjes en daarna zo rozig als wat onze klamboebedjes in.
22-6-07
Vandaag zouden we gaan snorkelen aan het strand. We werden er echter op geattendeerd dat we met een boot naar een eiland verderop konden gaan omdat daar meer te zien was. Dit hebben we uiteraard gedaan. Het zicht viel daar wel tegen omdat in een gigantische tropische regenbui terecht kwamen. Wat op zich ook weer een leuk avontuur was. Na de overheerlijke lunch, en wat luieren aan het strand, zijn we een minitrail gaan doen op het eiland. Ze hebben op het eiland een route uitgezet die met het nodige klim en klauterwerk resulteerde in prachtige vergezichten, en een mooie natuur. Het was jammer dat het donker ging worden, en dan wil je echt niet door de bossage lopen daar, anders hadden we nog even langer kunnen genieten van het uitzicht. Na het eten, flesje wijn, en kaarsjes weer moe maar voldaan naar de klamboebedjes.
23-6-07
Onze laatste dag op dit heerlijke eiland. Omdat we zelf mochten bepalen hoe laat we weg wilden gaan hebben we besloten om 4 uur in de middag weer af te reizen naar Na Trang om daar op de slaaptrein te stappen richting Saigon (Ho Chi Min City tegenwoordig). Maar voor het zo ver was hebben we nog in volle teugen van de geneugten van het eiland genoten. Het leuke was nog dat de hagedissen vandaag rond de bungalow erg actief waren. Deze voor ons doen best wel grote beesten hebben we naar hartenlust kunnen observeren, fotograferen, en filmen. Met de Mini Van werden we keurig afgeleverd bij het station van Nha Trang. We werden direct lastig gevallen door een plaatselijke kofferdrager wat nu wel goed uitkwam. Hij heeft 3 uur op onze koffers gepast zodat wij nog even de stad in konden om te eten. Ergens op de hoek van een straat werden we luidruchtig uitgenodigd om te komen eten. En daar zaten we weer op veel te lage plastic stoeltjes tussen de buurtbewoners. De ene vieze bier na de andere aangeboden gekregen, terwijl de Hotpot voor ons klaar gemaakt werd. We hebben daar lekker gegeten en verhalen uitgewisseld met de Vietnamees die naarmate hij meer bier op had steeds luidruchtiger werd. Een ritje met zijn cyclo hebben we verstandigerwijs maar afgeslagen. In de trein werden we verrast met een 6 persoons coupe. Hierdoor konden wij niet even lekker met zijn vieren na keuvelen omdat er twee mede passagiers wilden gaan slapen. En wederom hebben we een korte en niet echt fantastische nacht rust gehad.
25-6-07
Om even voor 5 uur kwamen we aan in Saigon. Eerst hebben een heerlijk bak koffie op het perron gedronken. Automatisch krijg je er dan volgens Vietnamees gebruik een pot thee bij. Hierna een taxi gezocht en bij het hotel aangekomen bleek deze nog vol te zijn. Daar sta je dan om 6 uur. Na een paar straten te hebben bekeken hebben we ontbeten in een restaurant. Daar hebben we besloten dat het wel slim zou zijn als naar Asion tour zouden gaan omdat hun de tickets hebben voor de vlucht naar Phu Quoc. Helaas die hadden ze niet omdat ze afgeleverd zouden worden in het hotel. Wel zouden ze regelen dat we zo snel mogelijk een kamer zouden krijgen. Omdat de Zoo van Saigon vlak bij was zijn we daar naar toegegaan. De beesten viel wat tegen maar de botanische tuin was mooi. Omdat we nu al lekker toeristisch op dreef waren hebben we meteen maar de Amerikaanse ambassade (ja…die van die capitulatie films) en een kathedraal bezocht. Daar hebben we Jezus beelden gezien met neon reclame. Rond 12 uur waren we in het hotel en konden we onze kamers betrekken. Na en poging om de terugvlucht van Phu Quoc te verlaten (anders zitten we 6 uur te wachten op de volgend vlucht naar Hongkong), wat (nog) niet gelukt is en wat gerust te hebben zijn we met de taxi naar Chinatown (chowlon) gegaan. Lekker dolen in shops en lokale markten. Best wel lekker omdat dat het Vietnam is wat we het leukste vinden. We zijn namelijk tot de conclusie gekomen dat Zuid Vietnam moderner is dan het noorden. Met name Saignon begint al op een wereldstad te raken in district 1. In Chinatown zijn betekend natuurlijk ook Chinees eten. We zijn daar in een tent beland waar het een drukte van jewelste was. Het werd helemaal lachen toen ze oude Chinese liederen gingen zingen compleet met bekkens en jankende snaarinstrumenten. De maaltijd werd daar traditiegetrouw afgesloten met thee. De bedienster bleef maar schenken. Met een overdosis aan thee, weer een taxi aangehouden naar het hotel. Daar hebben we nog koffie aan de overkant bij een wolkenkrabber gedronken want ondank de thee willen toch als echte Hollanders nog een bakkie koffie. Moe maar voldaan zijn we na nog een wijntje op het balkon gedronken te hebben naar bed gegaan en onder gebonk van de hoteldisco vielen we alras in slaap.
26-6-07
Vandaag werden we al vroeg opgepikt in het hotel om met de boot naar de Chu Chi tunnel te aan. Het was een indrukwekkende tocht over de Saigon rivier. Laverend tussen waterplanten en scheepvaart door, en ondertussen genieten van de omgeving en de natuur. De tunnels zijn in de oorlogen gebouwd en zijn nu te bezichtigen. Voor ons, grote toeristen, hebben ze 200 meter (van de 200 km.) zodanig uitgegraven dat wij er ook doorheen konden. Normaal is zo’n tunnel 50 bij 70 cm groot. We werden de hele dag door een niet erg vlotte Vietnamese gids begeleid, die er een sport van maakte op elke plek waar hij het kon een tukkie te doen. Het bekijken van de tunnels hebben we met gemengde gevoelens meegemaakt. Enerzijds bewondering voor wat ze daar gepresteerd hebben, anderzijds omdat je geconfronteerd word met de gruwelijkheden van een zinloze oorlog. Wat helemaal bizar was, is dat je daar kon schieten met allerlei schiettuig uit die tijd. Een vreselijke herrie was het resultaat. Ook hebben we tapioka gegeten, de “aardappel” uit die tijd. Veel variatie was er niet toen. Omdat we met een bus terug gingen die er nog niet was moesten we tot 2 keer toe 5 Vietnamese minuten wachten. Wat wij hier al snel geleerd hebben hier is dat ” five minutes” betekend dat het wachten geblazen is. De busrit terug naar Saigon verliep voorspoedig. Nadat we onze verlaten lunch hadden genuttigd bij Kim Cafxe9 zijn we omdat er een tropische bui regen over de stad trok naar de plaatselijke Mall (een overdekte markt maar dan wat moderner) gegaan waar we wat souvenirs hebben gekocht. In de gids hebben we een leuk restaurant uitgezocht in de buurt waar ze een Vietnamees/Franse keuken hebben (gezien de ervaringen op Whale island een must) waar we heen gelopen zijn. Helaas, eenmaal daar aangekomen, kwamen we er achter dat deze niet meer bestond. Tenslotte hebben we gegeten in een restaurant met Vietnamese cuisine vlak bij hotel. Moe maar voldaan zijn we na nog een wijntje op het balkon gedronken te hebben (hoe kan het ook anders) naar bed gegaan en onder gebonk van de hoteldisco vielen we weer alras in slaap.
27-6-07
Het volgende avontuur gaat beginnen. We vliegen naar Phu Qouc een eiland ten westen van Vietnam en Cambodja. Doordat het slecht weer was op het vliegveld van Phu Quoc zijn we met een uurtje vertrokken. Dat het langer duurde was niet leuk maar door slecht was helemaal niet leuk. Maar ja het is nu eenmaal regenseizoen dus dat kan gebeuren.Op het vliegveld werden we opgewacht door iemand van het resort met een bordje met mijn naam erop. Wat schetste onze verbazing dat er ineens 2 verschillende mensen waren met een bordje met mijn naam erop. De tweede man bleek van het bureau te zijn die onze trip van de volgende dag zou verzorgen. Die was er erg vroeg bij. De weg naar het resort zag er in het begin redelijk uit maar na een kilometer of 3 ging deze over in een onverharde weg. Naar wat later bleek is dat heel normaal op dit eiland. Het resort is redelijk eenvoudig maar met een hele mooie tuin, zwembad, en ligt aan het strand. In de middag zijn we met een busje naar het stadje gegaan. Taxi’s zijn hier namelijk niet. De chauffeur liet zijn mobiele telefoon nummer achter zodat hij ons weer kon terg bellen. Het stadje toonde weer heerlijk Vietnamees, heel veel marktjes, chaos, geen luxe, soms blubberige straten, en hele vriendelijke mensen. Soms kregen we het idee dat wij een bezienswaardigheid waren. Kinderen die zwaaiend en lachend naar je toekomen en even aan je willen zitten. Met name mijn harige armen zijn veel betast. We hebben heerlijk door het stadje lopen slenteren, wijn gekocht en zijn gaan koffiedrinken in een lokale tent. Toen we weer terug wilden het telefoonnummer gebeld van de chauffeur. Het enige wat onze telefoons produceerde was een muziekje en geen chauffeur. Gelukkig staan ze ook hier weer klaar om je voor een kleine vergoeding achter op de brommer ergens naar toe te brengen.
De avond hebben we op het resort doorgebracht met zwemmen in een ruige zee, een rustig zwembad, eten in het restaurant, en na keuvelen met een wijntje op de veranda van het huisje. En dat onder het gedaver van de zee die steeds ruiger werd door een storm die over het eiland raasde.
28-6-07
Weer eens vroeg op voor onze trip naar het zuiden van het eiland. Na eerst zoals gebruikelijk een shop met handwerk en sieraden te hebben bezocht, een tempel bekeken met een tuin waar ze roofvogels en honden fokten. Ik heb nog wel even snel bij het Boedha beeld wat wierrook aangestoken met het verzoek om mooi weer bij ons tripje. Nou ik moet zeggen……het heeft geholpen. De weg werd vervolgd naar het zuiden waar een boot voor ons klaar lag die ons een stukje de Golf van Thailand heeft op gebracht. Daar hebben we met een katrolletje met visdraad een uurtje gewist. Het resultaat was een stuk of 10 vissen waarvan 1 grote. Na het vissen was er gelegenheid om te zwemmen en te snorkelen. Het zicht onder water was helaas niet best doordat het water na de storm afgelopen nacht nog te veel in beweging was. Ondertussen werd er aan boord van het scheepje door de kapitein/stuurman/kok/matroos een fantastische vismaaltijd bereid, waarbij uiteraard de grote gevangen vis niet mocht ontbreken. Nou dat was weer smikkelen hoor. Na het eten zijn we terug gevaren, en zijn we met het busje naar de Sao (zuid) Beach gegaan. De volgens de beschrijving hier, mooiste beach van het eiland. Wederom blijkt dit eiland, op deze inderdaad mooie plek, nog lang niet toeristisch is. Wat te drinken bestellen ontaarde weer eens in chaos en de fles wijn hebben we maar weer zelf open gemaakt omdat de jongen die ons bediende niet wist hoe het moest. Weer verderop hebben we een prachtige tuin met krokodillen, beelden en planten bezocht. Er was daar ook een waterval waarvoor je 600 meter moest klimmen. Wij hadden daar wel zin in maar onze gids niet erg. Of het nu kwam omdat hij ons niet moe wilde maken of zich zelf niet, daar zijn we nog niet achter. Het sowieso moeilijk communiceren met deze man, die verschrikkelijk zijn best deed, maar moeilijk te verstaan was en nog niet veel Engelse woorden kende. Wat wel een feit was, is dat de waterval erg mooi was om te zien. In de avond zijn we gaan eten in het resort naast ons, waar we heerlijk hebben gegeten en gedronken. Uitbuikend en koffiedrinkend hebben we nog een tijdje zitten te praten met de werknemer van het resort. De avond hebben we afgesloten op de veranda onder het genot van een drankje en een gigantische onweersbui.
29-6-07
Vandaag uitgeslapen en tot in de voormiddag liggen luieren op het strand. Hierna zijn we, na geluncht te hebben bij een hotel verderop, wederom achter op brommertjes naar de stad gereden. Een laatste poging om een latere vlucht te nemen morgen is wederom mislukt. Op de markt de laatste inkopen gedaan. Peper en knoflook want die is hier fantastisch. Ook zijn we nog op de vismarkt geweest waar o.a haaien, baracuda’s, en een kop van een grote waterschildpad lag. In het lokale tentje nog wat gedronken en ben ik nog naar plaatselijke kapper geweest voor een knip en scheerbeurt, met een vreselijk scherp mes. Nu zitten we op de veranda van het huisje te mijmeren over een heerlijke vakantie die veel te snel is gegaan. Morgen begint een langdurige en vermoeiende terugreis met 3 vluchten, en veel wachten en zitten. Wat wel weer lekker is het vooruitzicht weer herenigd te zijn met de kids.
30-6-07
We kwamen met slecht weer en we gaan met slecht weer. Wederom een uur vertraging op Phu Quoc vanwege een tunderstorm die over het eiland trekt. We zitten nu in het vliegveld restaurant te wachten op de volgende vlucht naar Hongkong. Wederom aan een wijntje. Wat ik daar nog over kwijt wil is dat we bijna de gehele vakantie Franse wijn hebben gedronken die ongeveer 10 tot 13 jaar oud is. En van een erg goede kwaliteit. Ze hebben hier gewoon niet anders. Vonden we niet erg hoor.