23 augustus 2014
Om kwart voor 7 stonden Ellen en Ben voor de deur en dat was het startsein voor ons volgende avontuur. Zuid Afrika wacht op ons. De reis verliep voorspoedig. Met een comfortabele Boeing 777 werden wij door de KLM netjes om ongeveer half tien afgeleverd op het vliegveld van Kaapstad. Eerst werden de meisjes nog verleid door een plaatselijke uitbater die Amarula liet proeven. Uiteraard was hier het
resultaat dat er al meteen 2 flessen in de bagage belanden. Vervolgens werden wij na ongeveer een kwartier in de rij bij de douane te hebben gestaan opgepikt door het lokale reisbureau en werden wij onder het genot van veel info over Kaapstad afgeleverd bij Brenwin Guesthouse. Dit is een lekker knus hotel vlakbij het Waterfront. We hebben hier 2 knusse kamers met een binnenplaatsje waar we nog even heerlijk hebben gezeten met een wijntje. De andere gasten zullen zich wel afgevraagd hebben of Pieterburen was aangekomen want we zijn allemaal snotverkouden en blaffen wat af. Hopen dat dit snel over is. De nacht goed doorgebracht met hoesten, slapen en met koude voeten omdat het bed zoals zo vaak meegemaakt weer veel te kort was voor mij.
24 augustus
Na een goed ontbijt zijn we Kaapstad in gegaan. Ons Guesthouse genaamd Brenwin ligt op zo’ n 15 minuten lopen van het Waterfront. Een heel groot centrum aan de haven met winkels,bars, restaurants en mogelijkheden voor rondvaarten. Hier hebben we even lekker rond geflantaneerd. In de haven werden we nog verrast door een bruinvis en endolfijn die daar heerlijk aan het zwemmen waren. Opeens moesten we er aan denken dat de familie van Annie en Frans die zo lief waren ons een hele avond van voorlichting over Zuid Afrika te geven, hier in het Waterfront ook een restaurant hebben. Dus wij meteen contact gezocht met Annie om te vragen hoehet restaurant heette. Nadat dit bekend was gingen wij op bezoek naar den Anker. Na veel vragen hebben we hem gevonden. Uiteraard hebben we even met deneef gesproken en een foto ge-appt naar Annie en Frans. En nu we er toch waren hebben we meteen onze inwendige mens ook maar weer eens verzorgd op het zonnigeterras.
Ons plan was om een ritje Hop on Hop off bus te gaan nemen. Eenmaal bij de halte aangekomen hebben webesloten dit niet te doen en zelf te gaan hoppen met taxi en benenwagen. Al snel hadden we een taxi die ons naar het Companiegarden heeft gebracht. Dit is een heel mooi park in het centrum die vroeger is aangelegd door een zekere Jan van Riebeek, een voorvader van Karin. Wij natuurlijk op zoek naar een standbeeld waarbij ook nog eens mijn Havaianas sneuvelde doordat het teen stukje afbrak. Al strompelend kwamen we bij een bankje aan waar een jongeman van ijzerdraad beesten aan het maken was. De dames waren hiervan erg gecharmeerd en hebben voor een special price een olifant en een giraffe aangeschaft. De aardige jongeman zag mij met een beteuterd gezicht met een defecte Havaianas staan en bood aan deze te repareren met zijn ijzerdraad. Dit is wonderbaarlijk goed gelukt zodat ik de tocht, weliswaar heel voorzichtig kon voortzetten.
Vervolgens zijn we verder Kaapstad in gelopen en nadat we in een klein supermarktje verloopstekkers hadden gescoord hebben we nog even heerlijk op een balkon van een bijzondere tent, Timbuktu geheten, een drankje genuttigd. Deze tent is zo bijzonder omdat
hij helemaal vol staat ( 3 verdiepingen) met houtsnij werk en oude
electronica. Navraag bij de ober leerde ons dat we 15 minuten lopen van het Waterfront vandaan zaten. Aangezien we hier heel veel leuke restaurants, en Ben daar ook een Havaianas winkel had gezienzijn we daar weer heen gegaan. Nou de oude Havaianas zijn aan een waardig einde gekomen in de prullenbak van een officiële Havaianas winkel en inmiddels ben ik de trotse bezitter van nieuw witte. Natuurlijk konden de meisjes ook niet achterblijven en scoorden ook meteen nieuwe. Al zoekende naar een restaurant kwamen we bij een Turks/Portugees (rare combinatie ) restaurant aan. Hier hebben we heerlijk onder de terraskachels gegeten. Vooral de Bachalou con Natas
was verrukkelijk. Tijdens het eten werden we ook nog vermaakt door traditionele muzikanten die een showtje weggaven. Na het eten terug gelopen en fluks onzebedjes ingedoken om alle indrukken weer te verwerken.
25 augustus
We hadden afgesproken dat Ben en ik de auto zouden gaan halen voor het ontbijt. Bij de receptie hebben we gevraagd of ze een taxi wilden bellen. Die zou over 20 minuten komen dus maar besloten om 20 minuten te gaan wandelen naar de car rental. Dat was even zoeken
omdat deze op een ander adres was dan in onze beschrijving stond vermeld. De car rental was verhuist naar, het kan ook niet anders. De Riebeek road ( weer die voorvaderen). Inchecken ging vlekkeloos en vervolgens begon de grote uitdaging van Ben om voor het eerst links te gaan rijden. Nou dat ging goed hoor. Na het ontbijt de auto ingeladen en ging de reis naar de Tafelberg. Je kan namelijk met een kabelbaan de Tafelberg op en dat schijnt spectaculair te zijn. Helaas….de weergoden zaten waren ons niet goed gezind. Door te veel
wind ( vonden wij wel meevallen) ging de kabelbaan niet. Daarom maar even aan de voet van de Tafelberg genoten van het uitzicht over Kaapstad en hebben we meteen het plan opgevat om richting Kaap de Goede Hoop te rijden. We hadden tenslotte tijd genoeg voordat we bij onze volgende bestemming, Stellenbosch moesten zijn. De Kaap is het niet helemaal geworden, maar wel Simons town waar we bij Boulders een pinguïn kolonie bezocht hebben. Wel sullige beesten hoor. Die
beesten laten zonder al te veel moeite hun eieren stelen door meeuwen. Tja als ze zo door gaan met passief zijn sterven ze vanzelf wel uit 🙁
Omdat de Kaap nog een stukje verderop was zijn we weer wat noordelijker gegaan om de badplaats, je raad het al, Riebeeck op te zoeken. Daar was het winderig en leek wel een beetje op den Helder. Na het nuttigen van een veel te grote Pizza zijn we naar Stellenbosch afgereisd waar we logeren in een Guesthouse en tevens wijnboerderij genaamd Knorhoek. Hier hebben we leuke kleine huisjes die vroeger
stallen waren en waar we ook lekker buiten kunnen verblijven. Het weer is hier wat minder. Maar nog steeds uit te houden. Wat wel opvalt is, omdat het hier einde winter is, dat de bomen al wat groener beginnen te worden. In de avond heerlijk gegeten in Knorhoek onder het genot van een Knorhoek wijntje. Ik ben vroeg mijn bedje ingedoken en de rest heeft nog, wederom onder het genot van
een Knorhoek, lectuur van de omgeving bestudeert.
26 augustus
Na een heerlijk ontbijt hebben we het plan opgevat de Wijnroute te gaan rijden. De eerste plek die we aandeden was het wijnhuis Tokara. Erg chic daar allemaal en omdat wij meer van de kleine wijnboertjes zijn hebben we daar alleen maar rondgekeken en zijn we weer vertrokken. Onderweg was er ook een krokodillen farm. Die hebben we meteen maar even aangedaan. Een krokodillenfarm is een soort boerderij maar dan met krokodillen. Er liggen daar zo’n 700 krokodillen te wachten om omgetoverd te worden tot tasje of om op gegeten te worden. Nou een koe wil ik nog wel eens aaien maar een dergelijke krokodil ga graag met een boogje omheen. Wel leuk om
zoiets eens te zien. Ook mochten we tijdens de tour daar een baby krokodil vast houden en aaien. Voor de zekerheid hadden ze wel een elastiekje om zijn bekje gedaan. De meisjes werden ook helemaal verliefd om Stumpy, een krokodil die geen staart had en daar verzorgd werd.
Na de krokodillen zijn we richting Paarl gegaan en zijn we bij een klein wijnhuisje beland genaamd Lynx. Dit was wel naar onze gading omdat dit een klein wijnhuis is en we daar heerlijk op ons gemak een rondleiding en proeverijtje hebben kunnen doen. Natuurlijk zijn we niet weggaan zonder een doosje met een wijn assortiment mee
te nemen. Omdat we de smaak te pakken hadden zijn we nog naar Franshoek gereden omdat deze ons aangeraden was. Helaas deze bleek nog sjieker te zijn dan de eerste die we bezocht hadden. Dus gauw weer wegwezen daar. Na een dam te hebben bekeken zijn we naar Stellenbosch gereden en hebben onze auto daar geparkeerd.
Na afgerekend te hebben met de officiële parkeerwachter die ons vertelde na 6 uur niets meer met ons te maken te hebben zijn we door de stad gaan flantaneren. Al snel belanden we op een verwarmd terras waar we een hapje en drankje hebben genuttigd. Omdat we nog niet voldoende hadden gezien en we een tip hadden gekregen dat we op “die Braak” moesten zijn om allerlei gebouwen te bekijken zijn op zoek gegaan naar dat plein. Na wat omzwervingen, en wat navragen hebben we ten slotte die Braak gevonden. Wat bleek…….daar stond onze auto geparkeerd. Na de gebouwen te hebben bekeken zijn verder op onderzoek gegaan. Helaas was het plaatselijke beroemde malle Pietje winkeltje al dicht en zijn we lekker gaan aanzitten bij de Brampton wijnbar waar we onder het genot van wat Bramptons en een Tappas de avond hebben doorgebracht. Bij de auto aangekomen koste ons dat weer wat Rands omdat de onofficiële parkeerwachter zijn leven had gegeven bij het beschermen van onze auto en daar
wat geld voor verwachtte. Weer terug bij ons Guesthouse hebben we een wijntje gedronken en plannen gemaakt voor onze tocht morgen richting Oudshoorn. En zijn we op tijd ons bedje in gedoken.
27 augustus
Vandaag werden we wakker terwijl de regen op onze daken tikte. Dat veranderde tijdens het ontbijt in een wolkbreuk. De regen kotste werkelijk naar beneden. Onderweg was dat ook te merken aan de kleine riviertjes die zich naast en over de weg vormden. Wat wel
een komisch effect van die hoeveelheid water op de weg was, is dat we een man naast de weg zagen staan terwijl er een auto langs reed en hij tot op zijn onderbroek nat werd. Het leek wel of hij een mini tsunami over zich heen kreeg. Vuist schuddend stond hij de auto na te gebaren terwijl wij in een deuk lagen. Eindelijk kregen we ook wat meer te zien van de beesten in Zuid Afrika. Na enige tijd kwamen de eerste struisvogels in beeld die vrij rondliepen. Wat ook opviel was dat de bomen hier groener worden. Het lijkt of de lente hier meer grip heeft op de natuur dan aan de kust.
Onderweg hebben we in Montagu in de oude kombuis gegeten die bleek beroemd te zijn om Pie’s. Helaas was de Bobottie Pie op maar ook de ander Pie’s waren erg lekker. Dat het slecht weer was wisten we wel. Dit werd ook nog eens bekrachtigd door een krant die we
hebben gekocht met op de voorpagina een grote satelietfoto en de waarschuwing dat er een flinke storm op komst was. Eenmaal aangekomen in Oudshoorn bleek ons Guesthouse boven op een berg te staan die je met een zeer smal pad naar boven kon bereiken. Mocht er een tegenligger aankomen had je daar direct een probleem. Helaas konden we niet in de tenten slapen ivm het weer. Dat bleek achteraf maar goed ook gezien de regen en de temperatuur. We slapen nu in gezellige eenvoudige kamers die door een gemeenschappelijke ruimte waar je kunt relaxen en ontbijten gescheiden wordt. Eten was niet mogelijk, maar ons werd aangeraden te gaan eten in de Oude Meul, een restaurant 3 km verderop. Dus weer de steile helling af op weg naar het restaurant. Dit was een hele mooie plek waar we heerlijk hebben gegeten. Toen we buiten stonden te roken hoorden een tok tok geluidje en zagen wilde springbokjes. De dame van het restaurant
wist te vertellen dat dit geluid door de bokjes gemaakt werd door met hun hoorntjes tegen elkaar te tikken. Het is nu namelijk Bronstijd en de mannen willen graag indruk maken. Na het eten wederom de klim gemaakt, wijntje gedronken en fluks gaan slapen.
28 augustus
Toen we wakker werden bleek de stroom uitgevallen en dus geen ontbijt. Karin heeft meteen haar taak op gevat en ons naar het restaurant van de grotten geleid voor een stevig ontbijt. We waren toch al van plan de grotten te bekijken dus dat kwam mooi uit. De grotten waren prachtig om te zien. Deze grotten zijn lang geleden
ontdekt door een Nederlandse boer. We werden zo’n 600 meter de grotten in geleid door onze gids die bijna elke zin begon met Lady gents and guys maar ons wel wist te boeien met zijn verhalen over de grot die prachtige zalen had met stalagmieten en stalactieten. Na de grotten zijn we naar de Wild range Kango geweest. Onze gids heette Ed en heeft ons langs vele wilde dieren geleid in de stromende regen. Het park was ingericht en voorzien van wilde dieren ter bescherming en fokken van deze beesten. Ook zijn we door een grote Volière gelopen vol met tropische vogels. Erg mooi. Om de dag volledig te plukken zijn we vervolgens naar een struisvogelfarm gegaan waar we die Beesten hebben bekeken en eten gegeven. 1 van die struisvogels beet er in de vinger van Karin. Daar heeft dat beest die avond erg veel spijt van gehad toen hij in mijn pannetje met struisvogel stoofpotje is beland 🙂
OoK zijn we nog op zoek naar stokstaartjes farm gegaan en die hebben we niet gevonden. In de binnenlanden kwamen we wel een struisvogelfarm tegen met broedende struisvogels. Veel eieren in een kuil waar de struisvogel naast stond. Omdat het nog steeds koud
en regenachtig was restaurant op gezocht voor een wijntje maar omdat we allerlei lekkers voorbij zagen komen hebben we daar ook maar gegeten. Na het eten wederom de berg met de auto beklommen en na een drankje wederom op tijd ons bedje in geploft.
29 augustus
Nu wel ontbijtje en op weg naar Knysna. Spreek uit nijsna. Rit ging voorspoedig prachtige omgeving die nu meer op oerwoud begint te lijken. Prachtige hoogvlaktes, valleien en lagunes. En de vele riviermondingen die uit komen op Indische oceaan. We logeren nu in een heel leuke appartement in het centrum van de stad. Het is nog steeds regenachtig. Allereerst zijn we het stadje in gegaan en hebben we heerlijk geluncht in het Waterfront hier wat een mini imitatie is van het Waterfront in Kaapstad. We hebben het plan opgevat om een tour te gaan maken in de townships van Knysna. Uiteraard onder
begeleiding. Dat kon niet omdat op vrijdag het weekend begint in zuid Afrika en ze in de townships het dat op een zuipen gaan zetten en het niet meer veilig is. Daarom met de auto naar de kust gereden en daar de omgeving verkend. Weer terug bij het huisje een wijntje open getrokken en lekker buiten kunnen zitten. Het weer wordt weer beter.
Gus de eigenaar van de B&B heeft voor ons geregeld dat we morgen walvissen gaan spotten en we in de middag evengoed nog naar de townships kunnen gaan. In de avond de stad ingegaan en hebben ons heerlijk culinair laten verwennen bij de Anchorich, eenrestaurant.
30 augustus
Vroeg uit te veren omonze avonturen van deze dag te gaan mee maken. Na het voortreffelijke ontbijt ging de rit naar de haven waar de boot klaar lag voor afvaart naar de Indische oceaan om Walvissen te gaan spotten. Om de oceaan op te komen moet je door een smalle
kloof heen de zee op. Volgens de kapitein 1 van de gevaarlijkste doorgangen naar zee vertelde hij later. Eenmaal daar aangekomen en enkele pogingen om de oceaan op te komen besloot de kapitein terug te gaan omdat het nog te veel eb was waardoor we niet door de kloof konden. Nou daar hadden wij ook wel een beeld bij want het ging behoorlijk te keer. Gelukkig wilde hij het om 12 uur nog een keer proberen en besloten wij van die mogelijkheid gebruik te gaan
maken. Wel moesten we eerst even regelen dat de township tour voor ons een uurtje later zou moeten beginnen. Na een rondje haven en een kop koffie wederom aan boord gegaan en kon het avontuur zijn tweede ronde ingaan. De wind begin wat aan te wakkeren en bij de kloof zag het er nog steeds woest uit. Gelukkig heeft onze kapitein toch de poging gewaagd en zijn we een erg woelige oceaan op
gegaan. En……we hadden mazzel. Na een stuk gevaren en zeewater gehapt te hebben we een walvisvrouwtje met haar kalf kunnen spotten. Dat was erg indrukwekkend. Ook voor Karin want die gaat zeker niet gauw een boot op als de golven hoger zijn dan 10 centimeter. Voor haar was het een dubbel avontuur die ze glansrijk doorstaan heeft. Omdat de walvis wat onrustig werd besloot de kapitein weer door de woelige baren terug naar de haven te varen waar we op tijd terug waren voor het volgende avontuur. Op de weg terug nog even een flesje wijn voor de avond gescoord en waren we weer klaar voor een rondjetownship.
Voor deze tour zijn we opgehaald door Ella en Penny van Emzini Tours. We zijn met hun busje door de township gereden en op
diverse plekken gestopt om de omgeving te bekijken terwijl Ella ons van de nodige informatie voorzag. Zo hebben wij de wijken bekeken, en een kapperszaak bezocht. Deze bevindt zich net als alle andere zaakjes in gehuurde zeecontainers. Wat wij vaak denken van een township, dat het dat een rommeltje is blijkt hier in Knysna niet waar te zijn. Het leven is er gestructureerd en met hulp van de plaatselijke overheid wonen de mensen daar over het algemeen redelijk
comfortabel. Ze hebben hier ook de policy dat je zelf wat van je leven moet maken en als je werkt en inzet toont kan je op huisvesting en hulp rekenen. Het blijft wel een feit dat de scheiding van rassen en rijkdom hier toch wel nog steeds zichtbaar is, ondanks dat ze er veel aan lijken te doen het beter te krijgen. De tour eindigde bij Ella thuis waar we onder het genot van een kopje thee en een koekje taalles hebben gekregen in de lokale taal van de Xhosa en de Cosi die vol met klikken zit die ze al pratend met hun tong maken. Niet te doen voor ons dus. Ook hebben we nog op de jamborie (een trommel) gespeeld met zang van Ella en 2 van haar kinderen. Erg leuk. Dit was het einde van de tour en zijn we weer netjes afgeleverd bij onze B&B.
Inmiddels zitten we weer zo rozig als een kanon bij onze huisjes aan een wijntje en gaan we straks lekker eten in de stad. We hadden als tip gekregen om Thais te gaan eten maar dat was wel een heel erg TL
buizerig tentje dus werd het de Olive tree waar we heerlijk hebben gegeten. Na het eten nog even bij het huisje buiten gezeten. Dit kan trouwens weer, mits je een lange broek en jasje aantrekt. De voorspellingen zien er voor de komende dagen gelukkig weer beter uit. We gaan op naar de 28 graden overdag.
31 augustus
Vandaag weer een reis dag. Op tijd opgestaan en ontbeten zodat we de dag volledig kunnen benutten. Heeft toch wel zijn voordelen eens vakantie te houden met op tijd naar bed gaan. De route die we
meegekregen hebben zou over de N2 gaan. Hier zijn we echter vanaf geweken, en zijn we de Grote Rivierpas door gereden. We kwamen daarbij in het Tsitsikamma park. Na eerst heerlijk op een bankje in het water te hebben gezeten en van de omgeving hebben genoten zijn we na een kort bezoekje aan het strand naar het park zelf gegaan via de Bloukranspas. In eerste instantie dachten we dat dit niet ging door een groot bord met “Road Closed” maar eigenwijs als we zijn toch doorgereden natuurlijk. De weg was slecht maar voor best te doen. We
hebben in het Tsitsikamma park een prachtige wandeling gemaakt naar de hangbrug over de kloof. Karin heeft weer een overwinning behaald door langs diepe afgronden te lopen en een hoge wiebelbrug over te steken. Na deze ontbering hadden we wel een hapje en drankje verdiend in het restaurant. Vervolgens ging de reis naar Addo. Onderweg nog even getankt waarbij de plaatselijke pompeniers
er een hele show van maakte om de auto van brandstof te voorzien en de auto enigszins te wassen. Uiteraard tegen een vergoeding van enkele Rands. De B&B, Rosedale organic farm, is mooi en erg organisch. Ze houden er van vroeg opstaan waardoor we ons ontbijt voor half negen genuttigd moeten hebben. Maar dan krijg je ook wel wat. Eigen gebakken brood, organische jus de orange en een goudgeel organisch eitje. We hebben de avond weer lekker buiten doorgebracht met een plaatselijk wijntje. Niet organisch.
1 september
Zoals al eerder beschreven, vroeg uit de veren en een geweldig ontbijt. Vandaag is het plan naar Addo elefant national park te gaan. Eerst wilde we in Addo nog even wijn inslaan voor vanavond. Helaas…Addo is een negorij met een pomp station, en twee supermarktjes die geen wijn verkopen. Het was er een drukte van jewelste omdat de mensen uit de townships vandaag hun kinderbijslag hebben gekregen.
Zonder boodschappen dan maar naar het olifanten park gegaan. Het park is groot en bevat, ondanks dat de naam anders vermoed, zeer veel dieren in het wild. Het was er prachtig. Het eerste stuk troffen we drinkend zebra’s aan, maar hebben we ook al een leguaan en prachtige vogels hebben gezien. Na enige tijd kwamen we ook Kudu’s, buffels, olifanten, en zeer veel akoenamatata zwijnen
(wrattenzwijn) tegen. Ook het stokstaartje, schildpadden en impala’s hebben we in het wild kunnen spotten. We hebben gekozen om met onze eigen auto op avontuur te gaan in het park en niet een game drive te doen. Gelukkig hebben we zelf heel veel kunnen bekijken op ons eigen tempo op deze manier. Ellen kreeg het nog wel even te kwaad toen we wel erg dicht bij een reusachtige olifant kwamen. Volgens haar had dit beest echt voorrang, en moesten we op gepast
afstand blijven. Een stukje verderop kwamen we weer een grote olifant tegen die van ons schrok en even flink begon te toeteren. Ben die normaal gesproken vrij recht weet te rijden slingerde nu over de wegen daar. De reden was dat je niet over de olifantenpoep waar mestkevers in zitten mag rijden en ook moet uitkijken voor de mestkever die los rond lopen. Deze beestjes hebben de gewoonte de mest op te eten en er ook balletjes van te maken waar ze hun larven
in leggen. Dus wij maar om die poepballetjes rollende mestkevers heen rijden. Eind van de middag hebben we het park weer verlaten met het gevoel een prachtige ervaring rijker te zijn. We hebben nu ook 2 van de big five beesten gezien. Nu de rest nog. Bij de uitgang van het park konden alsnog onze boodschappen doen en hebben we nog na zitten gloeien met een drankje en wat te knabbelen. Doordat
we tussen de middag niet hadden gegeten zijn we vroeg naar een restaurant gegaan die op de terugweg ligt. Na het eten weer lekker buiten gaan zitten met het idee gezellig wat te drinken en weer vroeg het bedje in te duiken om morgen weer een volle dag te kunnen plukken op weer een nieuwe stek, genaamd Stutterheim.
2 september
Vandaag weer vroeg uit ons bedje. Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van de eigenaar van de B&B en zijn we op weg gegaan. Na niet al te lange tijd reden we langs een private game resort waar we nog verrast werden door een giraffe die daar liep te wandelen. We hebben besloten in 1 stuk door te rijden omdat het maar 275 km
was. Het plan is om daar eens een dagje niets te gaan doen. Nou dat is gelukt daar. De B&B was een prachtig plekje met kleine leuke ronde huisjes en veel gras waar we in hebben kunnen luieren onder het genot van een drankje en een e-reader. De eigenaar zou voor ons koken deze avond en had haar best gedaan op een heerlijke lamscurry en een verrukkelijk nagerecht. Om alles nog eens te complementeren hadden ze ook nog een haardvuurtje aangestoken waar we heerlijk
van genoten hebben. Wederom vroeg ons bed in omdat we morgen een giga lange rit moeten maken en we vroeg willen vertrekken.
3 september
Inderdaad vroeg vertrokken. Om half negen begon de tocht. We hadden van de eigenaar een andere route gekregen die mooier en
mogelijk ook sneller is dan de opgegeven route in onze beschrijving. Die hebben we dan ook gereden. De rit was inderdaad zeer mooi. We hebben zelden zulke mooie vergezichten, valleien, en berglandschappen gezien. Onderweg hebben we nog wel even een lekkere lunch genoten in een tentje genaamd Cock and Cats in
Ugies. Moe maar redelijk op tijd, zo rond 6 uur, kwamen we in Underberg aan bij onze B&B genaamd Pile Inn. Na onze spulletjes naar boven te hebben gesjouwd omdat de kamer op de 1e verdieping liggen zijn we op aanraden van de eigenaar naar een nabij gelegen restaurant gelopen genaamd de Pimentos. Omdat we nog graag even buiten wilden zitten na zo’n dag reizen hebben we, nadat we een
tafel hadden toegewezen gekregen nog even buiten gezeten met een welverdiende wijn. Onze ober die dit wel snapte maar ook weer niet kwam om de vijf minuten vragen of hij ons al kon helpen. Na diverse malen door ons vriendelijk verzocht te zijn nog even te wachten kon hij zijn lol niet toen hij ons eenmaal mocht bedienen. We hebben hier heerlijk gegeten. Weer terug op ons stekkie hebben we geprobeerd nog even na te zitten maar zijn al snel moe ons bedje in gegaan.
4 september
De eigenaar had voor ons gisteren geregeld dat we een tour gaan maken door de Sani pas. Om 9 uur stond Steve onze gids voor de poort en zijn we met hem in zijn 4X4 richting de pas vertrokken. Al heel snel kom je er achter dat zo’n 4X4 geen overbodige luxe is. Als je een 1 maal de pas op gaat wordt de weg onverhard en is rustig rijden
daar het motto. De pas is prachtig om te zien. Ook hebben we nog bavianen kunnen spotten die daar in het wild leven. Ook werden wij door Steve gewezen op een grijs gevederde vogel waar we de naam van vergeten zijn maar die alleen maar daar op die hoogte voorkomt. Na verloop van tijd kom je dan bij de Zuid Afrikaanse grens waar onze paspoorten wederom van een stempel worden voorzien.
Dit is omdat we na een hele klim de grens overgegaan zijn naar Lesoto. Met weer 2 stempels rijker. Je zit dan boven op de Drakensberg en het landschap is daar een dooie boel. Volgens Steve lijkt het op Mongolië. Wat ook zo bijzonder is daar, is dat ze op dit moment bezig zijn om de wegen daar te gaan asfalteren. Volgens ons totaal nutteloos en zonde van de natuur. Gelukkig hebben we deze pas nu kunnen nemen want over een paar jaar zal het daar heel anders zijn als er
asfalt wegen liggen. In Lesoto zijn we nog naar een village geweest. Zo’n village is 1 kale vlakte met wat ronde hutjes waar de bergbewoners,voornamelijk herders in wonen. Wel leuk dat we hier kennis hebben kunnen maken met 1 van de bewoonsters in haar ronde huisje. We daar haar eigen gebakken brood gegeten die erg lekker was, en haar eigen gebrouwen bier mogen drinken die niet erg lekker was en er ook niet uit zag als bier. Het brood wordt daar in de hut op gedroogde koeienpoep als brandstof in een pan gebakken met op de deksel gloeiende kolen. We kregen van Steve ook taalles in het groeten. Nou wij weten nu waarom dit volk zoveel praat. Als ze je groeten gaan je hele familie hiërarchie af voordat ze klaar zijn. Je bent daar zeker 5 minuten bezig met hallo of goedendag zeggen. Als je daar komt begroeten ze je ieder apart en als je weggaat begroet ze allen voor het verblijf maar diegene die blijft met een prettige verblijf en zij zeggen heb een goede reis. Grappig is ook de informatie die wij kregen over de vlaggen bij de huisjes. Dit zijn stokken met een stukje stof of plastic. Elke kleur heeft zijn eigen betekenis voor wat er
bij die hut aangeboden wordt. In het geval van brood en bier bijvoorbeeld hangt de witte vlag uit. En ander kleuren voor vlees, mais hout, en granen. Het grapje ging ook over de blauwe vlag die niet zou misstaan in onze rose buurt. Na wat taallessen van de plaatselijk niet uit te spreken taal vol met klikken en andere vreemde mondgeluiden, en wat souvenirs bij haar gekocht te hebben zijn we weer terug naar de top gegaan waar de hoogste gelegen Pub van Afrika zich bevind. Daar zit je dan in een kroeg in the middle of no where waar ze
heel veel soorten drank verkopen en waar je goed kan eten. Ben hoorde dat je ook gluhwijn kon bestellen en heeft daar meteen gebruik van gemaakt. Helaas dat goedje smaakte naar azijn van het ergste soort. Na vele scheppen suiker wist hij er nog een drinkbaar drankje van te maken. Heel aandoenlijk stond er buiten een klein jongetje op zijn gitaar te spelen die gemaakt was van een stok met snaren en een klankkast gemaakt van een jerrycan. Het klonk nergens naar maar
het was zo lief om te zien dat Ellen zelfs een donatie heeft gedaan in zijn verroeste blikje. De meisjes hadden, hoe kan het ook anders een wijntje bestel. Nou daar weten ze wel weg mee. Ze kregen een zeer groot wijnglas tot op de rand gevuld met wijn waarvan we zeker zijn dat dit minstens een halve fles was. Voldaan zijn we weer met de 4X4 terug gehobbeld naar de grens van Zuid Afrika voor de volgende stempel, om vervolgens weer afgezet te worden bij onze stek.
Het gehobbel in de auto en de wijn zorgende er wel voor dat bij de stop bij de grens de dames zeer nodig hun blaas wilde legen. Het zonnetje schijnt nog lekker en daar hebben we ook even goed gebruik van gemaakt op onze veranda. Vanavond hebben we weer gegeten bij de Pimentos en wederom was onze ober weer zo gedienstig als hij maar kon.
5 september
Weer op reis en nu naar Hluhluwe Spreek uit met sluwiesluwie waarbij je met je tong allerlei kwijlachtige klanken maakt volgens
de plaatselijke taal. Ellen kan dit goed nadoen. Voor dat we vertrokken werden we uitgewuifd door de uitermate vriendelijke eigenaar. Deze man vond het heerlijk als hij je zag om hele verhalen met je te gaan delen. Even snel wat tegen hem zeggen was er bij hem niet bij. Ook vanmorgen niet dus. Voordat je het weet sta je de economie van zuid Afrika met hem te bediscussiëren. Maar goed na hem 2 sigaartjes te hebben geschonken kon de reis aanvangen. De reis ging voorspoedig. In het begin, langs de kust was het nog het moderne Afrika met goede snelwegen, grote steden, en fabrieken, naarmate we meer Hluhluwe naderde begon het er meer als het Afrika uit te zien die wij willen. Kleine dorpjes, verkopers langs de weg en weer wegen die in een mindere, maar wel goede staat zijn. Onderweg nog wel even uit moeten wijken voor mega groot transport die de gehele snelweg in beslag nam. Het plan was om voor het inchecken eerst naar een
authentiek Zulu dorp te gaan. Hij was zo authentiek dat we hem niet gevonden hebben. Daarom maar naar onze lodge Ezulwini gegaan. Dit is een lodge met leuke huisjes in een wildpark. Bij het hek kwam de eerste uitdaging. Je moet daar een telefoonnummer bellen om te vragen om het hek open te doen. Als het hek open gaat moet je nog 1,5 km over een onverhard pad door het park rijden voordat je bij
de lodge ben. Het is een prachtplek. We hebben ieder een huisje tot onze beschikking en een groot terras bij de hand waar we heerlijk in het zonnetje en bij zonsondergang van een wijntje hebben genoten. Het dorp gaan we morgen bekijken en dat wordt dan lekker luxe door de receptie alhier geregeld. Ook hebben we ons meteen ingeschreven voor een game drive morgenochtend om, schrik niet, om half 6 in de ochtend. Wel vroeg maar ook spannend. We hopen in ieder geval weer een deel van de big five te kunnen spotten. Nu zitten we heerlijk
onder het gekakel van 23 single zuid Afrikaanse dames te wachten op ons diner. Net voor we aan tafel gingen was Karin nog even een rondje kamp gaan doen. Tot haar grote verbazing en verontwaardiging kwam ze daar jagers tegen die een of ander
beest hadden neergeschoten en hier triomfantelijk omheen gingen staan en liggen om op de foto te kunnen. Karin was geheel ontdaan vooral om het feit dat dit in een park gebeurd waar je toch mag veronderstellen dat hier de dieren beschermd worden. Zoiets doe je niet vlak bij de huisjes van een lodge. Volgens Karin gaat dit gevalletje nog een staartje krijgen bij de reisorganisatie. Het eten hier was van een redelijke kwaliteit. Het was een soort buffet en daar zijn we
niet zo van gediend. Morgen maar even in de omgeving gaan speuren naar een leuk pittoresk Afrikaans restaurant. We hebben nog even heerlijk in een al wat zwoeler klimaat nog even voor ons huisje gezeten bij lavendel zwakzinnige lichtjes. Het hele kamp stinkt nu naar lavendel terwijl het nergens groeit hier.
6 september
Om 5 uur ons bedje uitgegaan voor een ochtend gamedrive in het nabij gelegen park. De gids had heel lief voor dekens gezorgd zodat de heenreis van een half uur naar het park gelukkig redelijk comfortabel doorstaan werd. De wind is in de ochtend nog erg koud daar. Eenmaal in het park werden we al vrij vroege verrast door veel witte neushoorns die heerlijk stonden te grazen. Ook in de verte stond een kudde buffels. Deze hebben we later van heel dichtbij kunnen zijn. Hiermee hadden we in 1 klap weer 2 van de big 5 te pakken. Onderweg ook nog zeer veel Kudu’s, antilope en wrattenzwijnen (akoenamatata ) gezien. Onze gids had heel veel verstand van de dieren die we tegen kwamen en wist hier veel over te vertellen.
Zij was ook erg goed in het spotten van allerlei vogels die wij anders nietgezien zouden hebben. Ook een witte gier, een enorme roofvogels bleef nog even rond onze auto cirkelen wat er best boeiend was om te zien. Helaas zat de rest van de big 5 er niet in. Hopelijk kunnen we die in de komende dagen spotten. De mensen van de lodge hadden een overheerlijk ontbijtje voor ons klaar gemaakt die we onderweg op een picknick plek hebben opgepeuzeld. Eenmaal weer bij ons huisje even lekker gedoucht en zijn we op ons gemakkie in Hluhluwe boodschappen gedaan bij de Spar. Het is daar bij die winkels een drukte van jewelste. Voor de winkels wordt er van alles verkocht en waan je je weer heerlijk in het buitenland. In de Spar kregen de meisjes een helder idee. Ze verkochten er namelijk warme
worsten en broodjes die we later heerlijk op een stil plekje onderweg hebben opgepeuzeld. Het was nog wel even zoeken naar een winkel waar ze wijn verkochten maar goed daar zijn we inmiddels zo bedreven in geworden dat dit uiteraard gelukt is. Het plan is om naar een cheeta opvang plek te gaan en naar een Zulu dorp waar je kunt leren hoe de Zulu leven en geleefd hebben. Helaas de Zulu show was pas na drieën dus werd het plan opgevat om naar de cheeta opvang
te gaan. Helaas die was ook dicht. Omdat we toch graag naar het Zulu dorp wilden zijn we wat in de rondte gereden en kwamen we spontaan in een klein privé game park terecht waar wat beesten zijn
gaan spotten. Net op tijd kwamen bij de show / voorlichting aan bij de Zulu’s. Hier werden we door een nagemaakt dorpje geleid waar ze allerlei typische Zulu gebruiken lieten zien. Wat bij ons mannen het meeste indruk heeft gemaakt is dat het een Zulu gewoonte is dat als de man en de vrouw in de avond naar bed gaan ze gescheiden gaan liggen. Als de man daarna 3 maal met zijn stok tegen een boomstam aanklopt die de scheiding aangeeft moet de de vrouw naast hem
kruipen. Je kunt wel raden wat er daarna ging gebeuren. Ben en ik hebben meteen maar een goede stok op gezocht. De Zulu’s hebben wel wat afwijkende gewoontes. Zo mag een man meerdere vrouwen hebben mits hij er maar 11 koeien voor betaald. Deze vrouwen leven dan om de beurt door de weeks in zijn hut. In het weekend
moeten ze weer naar hun eigen hut want in het weekend moet meneer uitrusten. Het betreden of verlaten van hun hut gaat met een bepaald ritueel. De mannen gaan eerst naar binnen en gaan direct naar de rechterkant van de hut. De vrouwen volgen daarna en gaan naar links. Over het naar buiten gaan is ook over nagedacht. Dan gaan de vrouwen eerst omdat er mogelijke vijanden buiten kunnen
staan en de man daar dan in ieder geval geen last van heeft. Mocht een vrouw een serieuze fout hebben gemaakt ten aanzien van hun rituelen dan word ze terug gestuurd naar haar familie en mag weer terug komen met een koe en de nodige excuses. De rondleiding eindigde met een zang en dans show van de Zulu’s. Na wat gedronken te hebben en de dames op de foto gezet te hebben met de Zulu
hoofdman zijn we weer naar de lodge terug gegaan voor weer een buffet. Deze smaakte wel beter. Helaas waren er geen knijpjes in de buurt waar we anders hadden kunnen gaan eten. Na het eten nog naar het vijvertje gelopen waar het een drukte van jewelste was van allerlei brulkikkers. Grappig hoor als ze je daar zien aankomen is het in 1 klap stil. Als je dan weer even stil blijf staanbegint het lawaai weer. Via een spannend omweggetje in het donker waarbij we
allerlei geritsel hebben gehoord zijn we weer terug gegaan naar de lodge waar we weer de omgeving van onze lavendel geuren hebben voorzien. Wederom op tijd onsbedje in want morgen weer op reis.
7 september
Vandaag gaat de rit naar
Swaziland. In tegenstelling tot de berichten dat we weleens hele tijd bij de grens kwijt kunnen zijn, ging het allemaal best vlotjes. Je krijgt allerlei formuliertjes, stempels en verschillende loketten aan beide landskanten maar als je dan eenmaal in Swaziland ben heb je ook wel wat. Een hand vol formulieren en een zooitje stempels in je paspoort. Swaziland is een arm maar wel ontwikkeld land. Dat zie je ook wel als je er doorheen rijdt. Toen we op een gegeven moment even stopten om een verzameling hutjes te fotograferen werden we binnen de kortste keren belaagd door een berg kinderen die om snoepjes kwamen vragen. Gelukkig hebben we die al bij ons dus die kids hadden ook weer een goede dag. Na een kleine omweg omdat we waarschijnlijk en bord hadden gemist zijn we bij het Mlilwane Wildlife Sanctuary aangekomen. Onze lodge de Ezulwini ligt midden in het wildpark. Na het inchecken zijn we naar onze hutjes gebracht. Geweldig….dit zijn Zuluhutten die lijken op supertepels. Ze zijn eenvoudig ingericht maar een ventilator zorgt voor de verkoeling en de douche is er goed….dus wij zijn weer tevreden. Wel moesten
Karin en ik nog even van hutje wisselen omdat het toilet stuk was. Het is inmiddels donker en gelukkig ook weer wat zwoeler in de avond. We hebben een bankje opgezocht tegenover het restaurant waar Ben heerlijk vuurtje mocht stoken, en waarbij we heerlijk een drankje gedronken hebben voor het eten. We lijken nu wel in een levend hertenkamp te zitten. De impala’s, zwijnen, en kudu’s lopen hier gewoon langs je heen. Sterker nog….ik heb zelfs nog geknuffeld met impala. Lekker nat neusje heeft zo’n beest zeg
Helaas weer een buffet. Wel lekker hoor maar we maken liever onze eigen keus. Na het eten nog even voor ons hutje gezeten en weer een lavendel geur spoor achtergelaten.
8 september
Vanmorgen zijn we allemaal voor de wekker wakker geworden. Na het ontbijt en de ochtend rituelen zijn we ons in gaan schrijven voor een wandeling door het wildpark. De inschrijfmeneer heeft ons keurig laten zien waar we moesten starten. Echter na ongeveer 2 kilometer kwam de omgeving niet meer overeen met de kaart ( of was
het nou anders om?) die we mee hadden. Gelukkig hadden we steeds in de verte de logde in het snotje en hebben we een soort alternatieve route gelopen. Op een gegeven moment hebben weer de Hippo trail kunnen vinden en hebben we die terug genomen naar de lodge. Uiteindelijk bleek dat we keurig het plakkaat hebben staan lezen daar waar de trail begon. Alleen bleek de steen die aangaf waar de wandelroute was, omgekeerd op de grond lag. Die hadden we nou net niet gezien. Na een lunch hebben nog heerlijk bij het zwembad gelegen en weer eens lekker helemaal niets gedaan behalve ontspannen. We hadden weer gereserveerd op het park voor het avondeten. Nou hebben ze op het voorterrein bij het restaurant
altijd een houtvuur branden. En wat denk je dat er heerlijk bij het vuurtje lagen….moeder zwijn met 4 kinderen. Lekker warm en wat wij al zeiden heerlijk aan het voorverwarmen voor het spit. 🙂 Na het eten, wat lekker klaar gemaakt was hebben we, ja daar komt tie lieve lezers……..Gekeesd. Het eerste potje sinds we op vakantie zijn. De stand is 2-0 voor Ellen en Cor. Na het Keezen nog even aangezeten bij de zwijnen en een clubje Nederlanders bij het houtvuur. Daarna na een drankje voor onze woontepel weer op tijd gaan slapen.
9 september
Weer op reis. Nu op weg naar Hazyview. Omdat we nog steeds geen Hippo’s en Krokodillen hebben gezien zijn we eerst een stukje het park in gereden. Het geluk was met ons. 4 Hippo’s lagen heerlijk in het water en een paar krokodillen waren aan het zonnebaden of aan het zwemmen. Het blijft een mooi gezicht zo in de open natuur. Ondanks dat we vroeg vertrokken zijn kwamen we pas om 16:30 aan bij de Gecko lodge in Hazyview. Oorzaak hiervan was een uitgebreide lunch, en boodschappen doen in Hazyview. Mijn zonnebril was namelijk kapot gegaan en na een dag je zon turen had ik wel behoefte aan een nieuwe. Ook de vele put holes, wegwerkzaamheden en beesten op de weg waren niet bevorderlijk voor de snelheid. De lodge ziet er
goed uit. We werden hartelijk ontvangen en op ons verzoek werd meteen het koude bier en de rose met glazen aan gerukt die we voordat we de auto uit gingen uitladen hebben genuttigd.
De lodge is mooi gesitueerd in een prachtig parkje. Je heb daar de gelegenheid om in dat park te wandelen. Helaas werd er ook bij verteld dat veel giftige slangen zitten, dus een wandeling hebben we maar overgeslagen. We waren heel blij toen de man van de receptie vertelde dat we hier konden eten en dat het geen buffet was.
Buffetten zijn we namelijk nu wel moe. Toen het eenmaal zo ver was bleek het inderdaad geen buffet te zijn maar een keuze menu. Kip of vlees. Nou dat hadden we nou eigenlijk ook niet gewild. Morgen maar echt op zoek naar een restaurant. Na het eten nog even aangezeten voor het huisje voor het slapen gaan. We waren al gewaarschuwd en het gebeurde ook net toen we in bed lagen. Binnen de kortste keren hoorde je een drukte van jewelste op ons golfplaten dak. Terwijl wij een poging doen tot slapen gaan de aapjes en eekhoorns daar een feestje bouwen. Ondanks dat hebben we toch lekker geslapen.
10 september
Vandaag Gaan we dan eindelijk het Krugerpark in. We hebben nog 2 van de vijf beesten te spotten. Eenmaal bij de gate aangekomen verzocht de dienstdoende ranger daar om de kofferbak open te maken om te controleren dat we geen alcohol bij ons hadden want dat is streng verboden daar. Ik dus de klep open doen in de
veronderstelling dat we niets bij ons hebben. Bleken en nog 4 blikjes bier in een zakje te zitten. Deze moesten er uit en geleegd worden. Ik nog navragen bij de receptie of ze deze wilden bewaren? Nou daar deden ze niet aan. Hij wilde ze zelfs niet aannemen om lekker thuis op te drinken. Maar goed regels zijn regels, dus de blikjes maar geleegd en konden we het park in. De eerste 10 Kilometer kwamen niets tegen, maar opeens zagen we hem liggen. Een zwarte neushoorn met kalf. Dit soort neushoorns leven erg afgelegen en was het wel bijzonder dat we er 1 tegen kwamen. Toen we in de buurt van de Sabie rivier
kwamen nam meteen het aantal beesten toe. Hele kuddes olifanten, nijlpaarden,en Hippo’s hebben we kunnen spotten. Het hoogte punt kwam toen we een Leeuw tegen kwamen die onder een struik lag bijna naast de weg. Dat heeft ons mooie foto’s van dat beest opgeleverd. Later hebben we ook nog in de verte een leeuwin
kunnen spotten die heerlijk op een rots lag. Ook hebben we een mega veelherten, antilope’s, en Kuddo’s gezien. Die beesten beginnen bijna vervelend te worden vooral omdat ze de neiging hebben vlak voor je auto nog even te willen oversteken. Na een paar uur spotten kwamen we bij een picknick plek waar onder het genot van een 0,0 % biertje van Bavaria een Boerewors met brood konden verorberen. Om ons heen waren heel veel vogels die leken op spreeuwen maar die
een prachtige blauwe kleur hadden. En natuurlijk mochten de aapjes hier ook niet ontbreken. Het is in het park streng verboden om de beesten te voeren. Nou daar dacht een aapje anders over. Deze ging heel lief vlak bij een stel voor ons op een hekje zitten onschuldig kijken. Het stel had net hun lunchpakketje op de tafel neergezet maar voor dat ze maar iets konden doen had de aap in een rap tempo hun lunchpakketje van de tafel gejat. Het stel een lunch minder en de
aapjes blij. Die zorgen er dus voor dat ze zelf gevoederd worden. Na de lunch verder genoten van het prachtige park met zijn mooie plekken en dieren. Op het laatst was het nog wel even spannend omdat we op tijd het park uit moesten en we toch wel een eind er in getrokken waren. Maar we hebben het gehaald hoor. Voor zessen waren we er uit. Weliswaar door een andere gate maar dat maakt niet
uit. In de ochtend hadden we in de lodge een tip gekregen waar we konden eten. Dus wij daar naar toe. Het restaurant Kuka is best een aanrader. Heerlijk eten en leuke bediening. We hadden aangegeven dat we lekker rustig aan wilden doen en dat ging prima daar. Hetgeen we gegeten hebben leek ook wel een beetje Krugerpark. De krokodil en de Kudu’s smaakten goed. Na het eten nog even voor ons
huisje gezeten voordat de kermis op het golfplaten dak weer kon beginnen.
11 september
Op tijd vertrokken
richting Hoedspruit naar de Perzulu Tree Lodge. Ellen die al heel lang in een boomhut wil logeren was helemaal opgewonden of dit nu zou gaan lukken. Om daar te komen hebben we, omdat we daar vandaag gezien de route ruim de tijd voor hadden een mooie route genomen. Deze panorama route gaat langs plekken waar je na een korte wandeling grandioos uitzicht hebt over de omgeving. Een daarvan hete God’s Window, werkelijk schitterend. Wel jammer dat het een beetje heiig was.
Gods windows waren wat beslagen zullen we maar denken. Wat de meeste indruk heeft achtergelaten waren de pot holes. Een rivier die de bergen daar zo heeft uitgesleten dat deze duizenden jaren lang prachtige formaties heeft achtergelaten. Bovenop waar de rivier via de rotsen aankomt, hebben we nog even gewandeld en een verfrissend voetenbadje genomen. Onderweg is het ons dan toch overkomen. Je hoort en leest veel over politieagenten die vervelend kunnen zijn
in Afrika. Nou zo een zijn wij dus ook tegengekomen. Op een driesprong met een stopbord. ( daar stikt het van in dit land) hadden we niet lang genoeg stil gestaan volgens de agent die ons even verder op wel liet stoppen. Volgens hem waren we in overtreding en moesten we een boete betalen. In ons geval was het wel een echte agent omdat we de boete in het politiebureau in Graskop moesten gaan betalen. We hebben verhalen gehoord van mensen die ter plekke moesten
betalen en waarvan je kunt afvragen of dat legaal is. Uiteraard wisten we niet waar het politiebureau was en werden we keurig door de agent hiernaar toe gebracht. 750 Rand lichter konden wij de weg weer vervolgen. Onze late lunch hebben wij onderweg genuttigd in the Shoe. Een restaurantje annex museum annex winkeltje in de vorm van een schoen. Na de mega lunch wat eigenlijk niet de bedoeling was maar de daar gewoon voorgeschoteld kreeg zijn we direct doorgereden richting Hoedspruit. De Lodge blijkt in een Game park te liggen. Na vele kilometers en een controle op illegaal stropen inclusief bewapende mannen kwamen we bij de gate aan die naar de Lodge gaat. Via een zandpad die net aan te berijden is met een normale auto zagen we ze dan eindelijk……..boomhutten. We werden allereerst hartelijk ontvangen met koude handdoekjes en zelf gemaakte ijsthee, waarna we naar onze boomhut gebracht werden. Deze is werkelijk fantastisch. Vanuit elke kamer hebben we uitzicht op het park, waarbij 1 balkon ook nog eens uitkijkt op de bergen waar de zon prachtig onder gaat maar waar wij net te laat voor waren. Je kan kiezen uit een
binnen ligbad annex douche of je kan lekker in de boom ernaast genieten van een buitendouche. Heel luxe en bijzonder allemaal. Niet alleen Ellen, maar wij allemaal zijn in de wolken. Na ons gesetteld te hebben zijn we naar de boomhut bar gegaan voor een koud drankje. Om half acht gaat daar dan de trommel en gaat iedereen naar het “restaurant” er naast. Dit is in de openlucht met in het midden een stenen plateau waar een vuurtje brand. Omdat je op je tafels
allemaal een petroleumlamp heb staan ziet het er zeer romantisch uit. Nadat iedereen van drinken is voorzien komt de kokkin vertellen wat er op het menu staat. Het blijkt weer een buffet te zijn maar nu een hele bijzondere. Het vuurtje op het steken plateau wordt door iemand met een schep in de rondte over het plateau verspreid en daar worden vervolgens de de pannen en schalen op en tegenaan gedrapeerd om het warm te houden. Voor dat het buffet begint kregen we eerst een bord zelfgemaakt butternutsoep die overheerlijk was. Ook het buffet
met over het algemeen lokaal eten was verrukkelijk. Ik mag wel zeggen een bijzondere eet ervaring hier. Het was echt jammer dat we een late mega lunch hadden gehad die middag want we hadden daar best meer willen smikkelen. Na het eten hebben we uiteraard nog uitgebuikt op het balkon in onze boom bij lavendel kaarslicht onder het geluid van de nachtdieren hier in het park voordat we onze
klamboe bedjes in zijn gedoken.
12 september
We werden allemaal voor de wekker wakker en hebben lekker gekuddeld in huisje. Karin en ik hebben nog even lekker een buitendouche genomen voor het ontbijt. We hebben besloten
vandaag niets te gaan doen. Nog even lekker chillen voor dat onze vakantie is afgelopen. Ze hebben hier een klein zwembadje waar we lekker gaan aanzitten. Michelle heeft ons vorige week genomineerd voor een ice Bucket. Die uitdaging hebben Ellen, Karin en ik aangenomen. Terwijl Ben ons filmde werden wij nat gegooid door Tony, de ober/manusje van alles. Terwijl de meisjes in het zwembad
doken die uiteraard vol met krokodillen zat en door mij gered moesten worden hebben wij een volgende nominatie op facebook gezet voor de mannelijke kids van ons. Ondanks dat het niet de bedoeling was dat we wilde beesten gingen spotten werden eerst de meisjes verrast door 5 giraffen die door het camp liepen. Wel raar hoor. Zie je 2 meisjes in bikini bij giraffen lopen, dat maakt je niet vaak mee. Een selfie met Karin mislukte helaas omdat ik over een struikje struikelde en de giraffe en in gestrekte draf er van door ging. Na het nodige geluier en lezen in het zonnetje hebben de zonsondergang op ons balkon beleefd.
Eenmaal donker zijn we weer naar de boombar gegaan voor een borreltje voor het eten. Het eten was weer een belevenis op zich. Ditmaal hadden ze weer allerlei heerlijke lokale gerechten gemaakt waaronder heerlijke bobottie. Moe maar wederom zeer voldaan weer vroeg de boom in om te slapen en morgen wee vroeg de dag te plukken.
13 september
De reis gaat weer verder.
Voor de laatste maal gaan we een logde opzoeken. Ditmaal is het de country lodge in Tzaneen. Het is maar 125 km rijden dus was het plan eerst een cheetapark te gaan bezoeken. Deze bleek echter pas om 11 uur open te gaan, wat betekende dat we een uur zouden moeten wachten in the middle of no where. Daarom maar weer door naar Tzaneen. Voor dat we het wisten waren we bij de lodge. Daar
hebben we eerst lekker wat gedronken en geluncht en zijn we vervolgens de omgeving gaan verkennen. Helaas was dat
niet zo veel. Na eerst de zoveelste Spar supermarkt te hebben bezocht op zoek naar bobottie kruiden voor ons en Linda ( heeft hiervoor speciaal een verzoek voor op facebook gezet) en wederom geen kruiden te hebben gevonden zijn we op weg gegaan naar wat attracties of leuke plekken. Dat viel ook tegen. Het was zaterdag
en alles ging al dicht om 5 uur. Ben heeft nog wel een mega afdaling en klim gedaan om een waterval te fotograferen die maar moeilijk te zien was. Ook restaurants zijn dun bezaaid daar. Uiteindelijk zijn we beland in een soort steakrestaurant waar we mega porties eten hebben gekregen. Ze waren wel zo lief om wat we over hadden in bakjes te stoppen om mee te nemen. Dat hebben we maar
in een prullenbak gedeponeerd in de hoop dat een zwerver het zal vinden. Na het eten terug naar de lodge waar we nog een poosje lekker buiten hebben gezeten.
14 september
De laatste dag. Het gaat een echte reis dag worden. We moeten vandaag 450 km rijden naar Johannesburg en vervolgens in de nacht naar huis vliegen. Onderweg hebben we eerst geluncht en zijn we nog even van de route af geweken naar Bela Bela (warmbath). De
natuurlijke baden van 53 graden hebben we niet gezien. Wel het laatste zakje bobottie kruiden kunnen scoren voor Linda en vervolgens nog op een lokaal marktje wat souvenirs kunnen kopen. Ten slotte hebben we nog wat gedronken in het Waterfront daar. De rest van de reis ging voorspoedig. Ik zit nu na een vliegveld diner dit dagboek af te maken in afwachting van de vlucht naar huis.
Vandaag zijn we gezamenlijk tot de conclusie gekomen dat dit een geweldig land is om op vakantie te gaan. We hebben heel veel gezien en toch het gevoeld dat er nog veel meer is te beleven hier.