Dag 1. Richting Sevilla. 3 september
De avond voor vertrek hebben we gezamenlijk met een wijntje de vakantie als geopend verklaard.
Ik ben er om 7 uur uitgegaan om witte bolletjes met geklutst ei “di pappie” klaar te maken. Dit omdat we het laatst hadden over de tijd dat we er met vouwwagen met de kids achterin op uit trokken en er ook altijd bolletjes met ei werden meegenomen. Het was bijna een traditie dat zowel in de auto van Ellen en Ben, als die van ons er al binnen 20 km. werd gezeurd om een broodje met als resultaat dat de broodjes heel snel op waren. Dit hebben we nu weer eens herhaald. Het resultaat was dat we kauwend op de bolletjes de Velsertunnel in reden, na wel eerst even een achterband van meer lucht te hebben moeten voorzien omdat deze wel erg zacht was. Hoop niet dat Daan nog een band moet verwisselen. De laatste broodje hebben we weten te bewaren, en die zijn met een sloot Starbuck koffie weggewerkt op de Plaza van Schiphol.
Het inchecken ging als gewoonlijk. Grapjes over de koffers van de meisjes omdat die weer aardig aan het gewicht zitten. De kleur rosse die erg op valt, en zo meer. En daar over later meer!
Vervolgens zijn we bijna 3 kwartier te laat vertrokken omdat een Hongaars vliegtuig in de weg stond en onze kist niet bij de slurf kon komen. Eenmaal vertrokken ging de reis voorspoedig. Beetje lezen, wat drinken met een snackje, en een tukkie doen en voor dat je het weet sta je op het vliegveld van Sevilla al bij de band om je koffers er af te pakken.
Nou, dat liep iets anders. Nadat alle koffers waren gepasseerd en gepakt bleef alleen Karin beteuterd staan kijken. De rosse koffer, die normaal gesproken erg opvalt kwam niet te voorschijn. Dan maar naar de helpdesk van Iberia. Na een zoektocht door een behulpzame beambte aldaar was de conclusie duidelijk……de koffer is zoek. Karin werd wel verrast met een mini koffertje met daarin een noodrantsoen als een zeer sexy net onderbroekje ook bekend als kraampakket broekje, een XL Tshirt, tandenborstel, dagcrème en zo meer.
We zijn met de taxi naar de wijk Santa Cruz gegaan waar onze appartementen zich bevinden. Wel moesten we een stukje lopen omdat een auto kan daar niet kan komen.
Santa Cruz is een voormalige joodse wijk bestaande uit terrasjes en smalle straatjes. Echt geweldig om hier middenin te zitten. Ook staat er de grootste kathedraal ter wereld. Echt een gigantisch bouwwerk die we morenen gaan bekijken.
De hele middag hebben we besteed aan slenteren door de omgeving en het uitproberen van enkele terrasjes.
Op een gegeven moment kwamen we ook nog op een plein met daar op een mega bouwwerk, de parasol genaamd. Erg mooi om te zien. Eenmaal weer terug bij het hotel even navraag gedaan naar de koffer. Deze blijkt wel te zijn getraceerd maar is nog niet terecht. Morgen maar weer bellen dus.
In de avond hebben we lekker tappas gegeten vlak bij ons appartement. Omdat we nog een wijntje wilden drinken op ons prive dakterras ben ik nog opzoek gegaan naar een winkeltje. Dat werd een mega wandel/zoektocht maar is toch gelukt.
Daarna op ons prive dakterras met wijntje de eerste indrukwekkende dag moe maar voldaan afgesloten.
Dag 2 Sevilla 4 september
Lekker uitgeslapen en daarna een eenvoudig ontbijt beneden in het restaurant. Karin heeft het nog makkelijk als ontbijt regelateur omdat het is inbegrepen, dat wordt van de week wel anders.
Uiteraard na het eten direct gebeld met de luchtvaart maatschappij om te horen of de koffer al terecht is. Helaas….hij was gevonden en…….weer kwijt. Of we vanmiddag maar weer even wilde bellen. Dat was een flinke domper voor Karin die heel graag haar spullekes weer terug wilde hebben.
Desondanks weer Sevilla ingetrokken. Na een wandeling door het park aan de zijkant van Santa Cruz, kwamen we bij voormalige sigarenfabriek. Een giga toch oud, mooi en groot gebouw. Daarom heen lopend troffen we de bushalte van de toeristenbus. Als echte toeristen mag je dat niet missen.
De bus rijdt door heel Sevilla heen en je kan met een headset mee luisteren. We hebben daardoor veel gezien en gehoord over deze erg mooie stad.
We zij uitgestapt bij de Plasa de Torres. Een stierenvechters arena. Daar hebben een rondleiding gedaan. Erg leuk. Daarna nog lekker op een terras aan de rivier Guadalquivir gezeten. Na wederom een wandeling zijn we neergestreken op terras van gisteren. Ik ben even naar het appartement om mijn fototoestel op te halen en trof daar ook gelukkig de koffer van Karin. Het meisje van de balie was net zo blij als ik. Over Karin maar helemaal niet gesproken toen ze later de foto van haar koffer te zien kreeg.
Het plan is er nog steeds om de Kathedraal te gaan bezoeken. Alleen een mega lange rij voor de ingang hebben ons doen besluiten naar Alcazar te gaan om de tuinen en het paleis te bekijken.
In de avond zijn we neergestreken bij Restaurant Cuelva alwaar de bediening het chagrijnig bedienen hebben uitgevonden en ons nog op probeerde te lichten ook. Geen aanrader dus, alhoewel het pleintje wel heel gezellig is.
Na een lekkere koffie op ons “eigen terrasje” op het pleintje bij het appartement bij de altijd vriendelijke ober, zijn we naar de aanrader van het reisbureau gegaan. Een paar straten verderop is een tent waar in de avond nog het authentieke flamenco dansen is te bewonderen. Helaas hadden ze er niet bij gezegd dat die tent ook soms dicht is, dus geen flamenco voor ons. Wel leuk gezeten daar op het pleintje met enkele locals.
Terug in ons appartement hebben we nog onder het genot van een wijntje de obers aangemoedigd die, zoals iedere avond, het plein weer gingen ontdoen van de tafels en stoelen.
Dag 3 Wederom Sevilla, maandag 5 september
Heerlijk uitgeslapen. Wel lekker dat je om 10 uur nog kan ontbijten.
Vandaag staat dus wederom de kathedraal op ons programma. En het is gelukt. Wat een gigantisch bouwwerk zeg!!!!
Fantastisch om te zien en er te zijn. Alles is zo groots en kitscherige, dat is bijna niet te bevatten. Ben heeft een foto van Karin gemaakt bij een pilaar waarbij het contrast prachtig te zien is. We zijn ook de toren in geweest. 47 meter omhoog klimmen met hele mooie uitzichten over Sevilla.
Voor de rest van de dag hebben we besloten te gaan relaxen. Eerst een lunch en daarna zijn we naar “ons” pleintje gegaan bij het appartement. Hier werden we weer hartelijk ontvangen door “onze” ober die ons de hele middag en avond heeft voorzien van heerlijke drankjes en tapas. Het Keez spel is ook weer te voorschijn gekomen. De stand voor deze vakantie is 3 – 1 voor Karin en Ben. http://nl.wikipedia.org/wiki/Keezen
Wederom de nacht doorgebracht met schoonmaak en bevoorradingsgeluiden die je nachtrust niet ten goede komen. Maar daar waren we van te voren al voor gewaarschuwd.
Dag 4, Sevilla, dinsdag 6 september
Deze ochtend koffertjes ingepakt omdat we op doorreis gaan. Eerst ontbijten en daarna met de taxi naar het station om de huurauto op te halen. Een prachtige grote C4 Picasso is ons toebedeeld. Zelfs een Nederlandse TomTom is als concurrentie ingebouwd voor de meisjes met hun kaart van Spanje.
Volgens de tip van ons reisbureau is een bezoekje aan Carmona ons aangeraden, dus wij er op af. Inmiddels was het al bijna 40 graden buiten en zoals gewoonlijk gaan wij dan lopend op zoek naar allerlei bijzondere gebouwen. Mijn Havaianas (teenslippers) begonnen al erg te protesteren maar dat mocht niet baten. Vele prachtige oude kapellen en gebouwen hebben we gezien. Karin had haar zinnen gezet op de Puerta de Cordoba omdat het uitzicht daar schitterend moest zijn. Dat was even zoeken (dus veel lopen) maar het was de moeite waard. Als je aan komt lopen lijkt het net of je naar zee loopt maar het uitzicht over het verdorde landschap was erg indrukwekkend. In de oude stadskern hebben wij van de lunch genoten, om vervolgens, weer onder zwaar protest van mijn Havaianas op zoek te gaan naar een oud crematorium en een amfitheater. Helaas ondanks het gezwoeg door de hitte bleek daar niet veel aan te zijn. Daarom door naar Ecija. De braadpan van Spanje volgens de boekjes. Nou dat klopt hoor. Het was daar zinderend heet. Volgens de boekjes een levendig stadje met een ingewikkeld verkeerssysteem. Het eerste klopte niet. Er waas geen mens te bekennen daar en het tweede klopte wel. Het viel niet mee het stadje uit te komen. Wat ook niet mee viel was om de oude stadskern in te komen van Cordoba om ons appartement te bereiken. Na wat spannende smalle straatjes en een TomTom op standje “optimale route” hebben wij het toch gevonden. We hebben zelfs een parkeerplaats onder het hotel, waarbij het nog maar de vraag is of we daar uitkomen gezien de ruimte. Het eerste wat we gedaan hebben bij de aankomst was laven. Een giga dorst moest even gelest worden in de hitte. De avond hebben we slenterend door Cordoba doorgebracht en hebben we heerlijk Tapas gegeten bij Taberna Jaular. Niet na eerst een paardenkoetsjes tocht als echte toeristen te hebben ondergaan wat mijn Havainas erg op prijs stelden. Wat mijn Havaianas wat minder vonden maar erg mooi was, was de wandeling over de Romijnse brug
Omdat we een zwembad erg missen hebben wij op het pleintje ” Plaza del Potro” voor ons appartement nog een fontein sessie gehouden. Heerlijk met onze oververhitte voetjes in het fontein.
Dag 5, Cordoba, woensdag 7 september
Na een goede nachtrust. Die afgewisseld werd door koerende duiven en startende bouwvakkers om 8 uur zijn we op zoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Dat werd weer de Taberna. Lekker gegeten daar maar wel een rib uit het lijf. Voor een ontbijt vragen ze de hoofdprijs.
Daarna naar de Mezquita. Een gigantisch groot en fantastische moskee met middenin een kathedraal. Heel erg mooi om te zien. Na een drankje aldaar naar ons plein gegaan om te lunchen waar ik nu dit weblog zit te schrijven.
Hierna werd het plan opgevat om naar de Hammam te gaan. Hier hebben we ongeveer 2 uur vertoeft. Heerlijk in het bad en een Hamam massage. Heel erg lekker. Na een zeer korte wandeling weer naar ons plein waar we lekker hebben gegeten onder het genot van een gitarist die vreselijk zijn best zat te doen. Na zijn voorstelling konden we nog een CD aanschaffen met zijn handtekening. Dit hebben we niet gedaan maar we hopen niet dat hij ooit nog wereldberoemd gaat worden want dan hebben we onze kans gemist. De avond hebben we afgesloten met 2 spannende potjes Keezen. Stand nu 4-2 voor Karin en Ben.
Dag 6, Cordoba, donderdag 8 september
Vandaag weer een dag waarbij we doortrekken naar een andere plaats. Segura de la Sixebrra is onze bestemming. Om 9 uur opgestaan zonder bouwvakkers geluiden. Het blijkt Cordobeaanse feestdag te zijn. Vlakbij ons hebben we een prima ontbijt genoten en zijn daarna de auto uit de garage gaan halen. De reis ging voorspoedig. Onderweg nog even een onverhard pad ingedoken voor wat foto’s van de omgeving. Ook zijn we Baeza nog even in gegaan voor een korte wandeling door het oude centrum en een lunch. Eind van de middag kwamen we aan bij onze appartementen “Los Huertos de Segura” waar we allerhartelijkst werden ontvangen door Anton. Een uitgebreide voorlichting over de omgeving viel ons ter deel. Het zijn mooie ruime appartementen met uitzicht over de wijde omgeving. Er is echter 1 nadeel. Als je naar het winkeltje gaat of naar het terrasje valt naar beneden lopen nog wel mee. Maar omhoog…….en dat met een temperatuurtje van 35.Gr. of meer. Afzien hoor. Zeker nadat we vandaag hebben gehoord dat het in Nederland maar 13 graden is. De namiddag heerlijk op ons terras doorgebracht en zoals de Spaanse traditie vereist eind van de avond naar het restaurant gelopen. Daarvoor hebben we nog een prachtige zonsondergang meegemaakt. De meisjes hadden niet zo’n honger en bestelde een kindermenu. Wij mannen bestelde een gewoon menu. Dit ondanks de waarschuwing dat ze in deze streek veel op je bord doen. Dat bleek ook wel want Ben kreeg een halve koe op zijn bord. Bij het ophalen van de borden kreeg hij dan ook een stortvloed Spaans over zich heen toen er nog een kwart koe op zijn bord overbleef.
Na het eten weer de “Mont Blanc” beklommen naar ons huisje waar we nog een wijntje hebben genoten en we weer moe maar voldaan ons bedje in gedoken zijn.
Dag 7, Segura de la Siërra, vrijdag 9 september
Omdat we een compleet huisje hebben konden we heerlijk Koffie zetten in de ochtend. Na een lekker bakkie ben ik boodschappen gaan doen. Naar beneden ging wel maar die berg weer omhoog als je net wakker ben is geen pretje. Na een uitbreid ontbijt op het terras met eitjes, heerlijke janbon en queso (kaas), zijn we na nog wat gekuddel in het huisje gestart met de rondrit in de omgeving. Anton heeft ons een prachtig kaartje gegeven met mooie tips.
De eerste stop was in Hornos waar we wat gedronken en gepind hebben. Vervolgens ging de rit door het natuurreservaat naar de oorsprong van Fuente de Segura. De rivier die weer uitkomt op de rivier die we eerder in de grote steden hebben gezien. Na wat rondgewandeld te hebben aldaar hebben we een terrasje in Rio Madera opgezocht waar we bij het drankje een onbestemde Tapas kregen aangeboden. Of het nu een ossenstaart was of pens wat er doorheen zat weten we niet. We hebben het in ieder geval niet opgegeten. Ellen heeft nog een poging gedaan het te vragen maar onze ober sprak alleen Spaans, en nog met een soort dialect die echt niet te verstaan was.
Op de terugweg naar het huisje kwamen we politie tegen. Het raampje ging open en hij spuugde hele zinnen Spaans onze auto in. Dat verstonden we niet. En Engels konden ze niet. Later bleek dat 1 kilometer verder op, een rotsblok op de weg was gevallen die ze aan het opruimen waren. Een maal weer terug in ons bergnest hebben boodschappen gedaan, en daarna nog even zitten op ons eigen terras.
Volgens Anton was de bar annex restaurant beneden open. Daar waren we wel blij mee omdat dit een hoop klimmen bespaart. Helaas…de bar was wel open maar het restaurant niet. Moesten we weer naar het restaurant aan het begin van het dorp. Deze keer hebben we rekening gehouden met bestellen zodat we niet weer een halve boerderij aangeboden kregen. Deze keer lekker gegeten en daarna weer de berg beklommen om thuis te komen. Je bent dan wel meteen weer afgevallen van dat geklim.
Voor het slapen gaan nog een keezje gedaan. Stand is nu 5-2 voor Karin en Ben.
Dag 8, Segura de la Siërra, zaterdag 10 september
Wederom heerlijk ontbeten op het terrasje. Ben heeft vandaag de klim gedaan. Na het eten hebben de dames nog een klein wasje gedaan in de badkuip. Daarna zijn we ons avontuur begonnen met de klim naar het kasteel boven op de berg waar wij nu ook logeren. Eenmaal boven hadden we weer kuiten als ballonnen en bovenbeenspieren als staal kabels. Het kasteel was mooi maar eigenlijk te mooi. Hij is gerestaureerd op een hele nette manier waardoor het authentieke verloren was gegaan. Tot overmaat van ramp moest de toren ook nog beklommen worden wat wederom een hevig protest van mijn Havaianas op leverde. Ik moet echt gaan oppassen dat ze niet gaan staken want dan kan ik geen stap meer verzetten. Op de terugweg naar het huisje zijn we via een ander pad gegaan. Tot ons plezier kwamen we nog 3 Gemzen tegen. Prachtig om te zien, en ze waren zo vriendelijk nog even te poseren voor de foto.
Eenmaal terug even een drankje in de bar en daarna een siësta op het terras. Omdat we nog meer avonturen wilde beleven zijn we 10 km. verderop nog een wandeling gaan maken in het natuurpark. Je kan daar 3 km. wandelen in een bos met veel hulst planten wat hier bijzonder schijnt te zijn. Op tweederde hadden we de hulst wel gezien en zijn we weer snel naar ons terrasje gegaan waar wij nu zitten te glimmen van trots over onze sportieve uitspattingen. Uiteraard onder het genot van een wijntje/biertje en een knabbeltje.
In de avond hadden we de hoop dat het restaurantje beneden ons open zou zijn. Dat was gelukkig het geval.
De kaart werd nog heel lief vertaald in het Engels door de dochter des huizes wat het bestellen wat makkelijke maakten. Voor het eten klaar was hebben we eerst een potje gekeezd. Na het eten hebben we ook nog een potje op ons eigen terras gedaan. Stand nu 6-3 voor Karin en Ben.
Dag 9, Segura de la Siërra, zondag 11 september
Vandaag de wekker op 9 uur gezet want we moeten weer op doorreis. Bestemming is Granada.
Omdat we nog op ons gemakkie lekker wilden ontbijten zou ik de berg afdalen om brood te halen. Vervolgens zou ik dan met brood de berg weer beklimmen. Helaas…..de winkel was dicht. Daar vieren ze dus wel de zondag en daar hadden we even niet over nagedacht. Dus daarom de restjes als ontbijt genomen zonder brood. Ook lekker hoor.
Om half elf vertrokken we richting Granada. Een rit die voor het grootse gedeelte bestaat uit het kijken naar olijfbomen, olijfbomen, en olijfbomen. Het rook in die streek zelfs naar olijfbomen. Eenmaal bij Granada veranderde de omgeving omdat hier de bergen zijn.
Ondanks de waarschuwingen om niet met de auto het oude centrum in te gaan omdat je daar de auto amper kwijt kan, hebben we het gokje maar wel gewaagd. En we hebben mazzel. De auto staat om de hoek en dat scheelt een hoop gezeul met de bagage. Ik kan me wel voorstellen dat je dit in het hoogseizoen niet moet doen. Het appartement was van te voren door Ardanza, ons reisbureau al erg opgehemeld, nou daar was geen woord van gelogen. Het is een prachtig groot appartement met een dakterras dat uitkijkt op het Alhambra. We zitten echt eerste klasse hoor. Na wat genieten van de omgeving op ons terras zijn we de wijk Albaicin waar ons appartement ook ligt, in gegaan. Dit is een hele oude wijk met zeer smalle straatjes en heel veel Arabische invloeden. Wel weer veel klim en daal werk zoals gewoonlijk maar geweldig om er doorheen te lopen. In de avond heerlijk gegeten op het plein beneden bij ons appartement met uitzicht op het verlichte Alhambra en muziek van de plaatselijke muzikanten. Na nog even al gapend te hebben nagezeten op ons terras, fluks moe maar voldaan onze bedjes in gedoken. Wederom bedjes want ze zijn overal smal en voor mij te kort.
Dag 10, Granada, maandag 12 september,
Lekker uitgeslapen. Ellen was zo lief om het ontbijt te regelen door boodschappen te gaan doen. Maar wederom helaas….alle winkeltjes dicht.
Dan maar een ontbijt op het plein.
Enkele weken geleden heb ik geprobeerd kaartjes te bestellen via internet voor het Alhambra. Dat ging op het einde van de bestelling mis omdat de site ineens overging in het Spaans. Nu had ik wel mijn creditcard nummer ingevoerd dus mogelijk was de bestelling toch gelukt. Omdat we de kaartjes voor dinsdag hadden besteld leek het ons slim om vandaag te controleren of het bestellen gelukt was. De keuze werd al snel maakt om de uitdaging aan te gaan naar boven te lopen. Mijn Havaianas probeerde nog luidkeels te protesteren maar dat mocht niet baten. Eenmaal boven kwamen we er achter dat de bestelling via internet niet gelukt was, maar dat we nog wel kaarten konden kopen voor vandaag. Dat vonden we wel erg prettig. Het Alhambra en alles daar omheen is overweldigend. Prachtige tuinen met bloemen en fonteinen. In de gebouwen werden we iedere keer weer verrast door de versieringen die uit steen gehakt zijn, en de houtsnijwerken. Het paleis, waar iedereen maar gedoseerd in mag, was ook zeer indrukwekkend. Leuk was dat we vanuit de galerij van het paleis een foto konden maken van ons eigen paleisje die onderaan de Alhambra ligt. Begin van de avond zijn we weer naar beneden gelopen en hebben daar een welverdiende versnapering genomen. Meteen hebben we daar al plannen voor morgen gemaakt om te gaan bezichtigen. Ik heb morgen heel wat uit te leggen aan mijn Havaianas.
We hebben op een ander terras gegeten als de avond daarvoor. Helaas geen Tapas, maar door alles samen te delen leek het net of we wel Tapas hadden. Na het eten heerlijk op ons dakterras gezeten. Omdat er erg weinig licht op het terras is hebben we wat geïmproviseerd met kaarsjes en de lamp uit de slaapkamer om toch te kunnen Keezen. Stand nu is 7-4 voor Karin en Ben. Na het Keezen was de wijn op, en was het inmiddels na middernacht. Wat bleek tot onze verbazing dat alle terrasjes al weg waren en ik dus geen nieuwe fles wijn kon scoren. Ondertussen hadden de meisjes ontdekt dat de slaapbank (met uitschuifbed) veel lekkerder liggen dan de andere bedden en zij besloten tot een kleine verbouwing om daar te gaan slapen, met de hoop eens niet als een wrak wakker te worden. Om het goed te maken met mijn Havaiannas en niet alleen te hoeven liggen ben ik maar met mijn Havaianas gaan slapen zodat ze morgen goed geluimd weer vele kilometers kunnen afleggen.
Dag 11 Granada, dinsdag 13 september,
Vandaag weer heerlijk uitgeslapen. Na een ontbijtje op het plein zijn we naar de sacromonte, wat heilige heuvel betekent gegaan. De avond daar voor hadden we het nog over,” de straat uit, rechtsaf, en nog een stukje lopen”. Dat klopte ten delen. Straat uit en rechts af klopte. Een stukje niet. Wat een klim was dat om er te komen. Mijn Havaianas schieten nog in de vlekken bij de gedachte alleen al. Toen wij ons eenmaal naar boven geworsteld hadden bleken we op het Alhambra neer te kijken zo ver en hoog was het. Maar wel de moeite waard. De sacramenten zijn grotwoningen waar vroeger de zigeuners woonden aan de buitenkant van Granada. Het verhaal gaat dat daar ook de bakermat ligt van de flamenco dansen.
Omdat het dicht ging hebben we besloten terug te gaan naar onze wijk in Granada. De meiden wisten we nog wel een leuke weg terug zeiden ze. Dat resulteerde er in dat we op een gegeven moment ook nog eens neer konden kijken op de sacremeneen. Weer een stuk hoger dus!!!! Terwijl de wijk echt beneden aan ligt hoor !!
Wel een leuke trip zo door al die kleine straatjes en pleintjes. Eenmaal weer in de wijk genoten van een heerlijk koud biertje met een verrukkelijke tappas.
Nadat de Havaianas weer tot bedaren waren gebracht zijn we naar de kathedraal van Granada gegaan. Dit grote gebouw ligt echt verscholen tussen andere gebouwen in en is haast niet te zien zo in die straten. Van binnen is deze erg mooi. Wederom een overload aan pracht en praal. Je mocht binnen niet fotograferen of filmen, maar ik heb nog nooit zoveel mensen dat zien doen. Wij ook dus. Hierna een poosje op een plein gezeten met een Sangria of 2, lekker mensen kijken. Met later ook onder het genot van een muzikant die op zijn Simbalo stond te spelen. Om vervolgens weer lekker te gaan eten op “ons” pleintje met uitzicht op het Alhambra.
De avond op het dakterras afgesloten met een potje Keezen. Stand nu 7-6 voor Karin en Ben. Dat gaat spannend worden morgen.
Dag 12, woensdag 14 september,
Vandaag de wekker op 9 uur gezet omdat we weer naar onze volgende plek gaan.
de reis gaat nu naar Sixebrra de Grazalema in Montejaque midden in een natuurpark. Deze keer met een zwembad waar we hevig naar verlangen. We dachten even te kunnen ontbijten op het pleintje, maar helaas. Die zijn om 10 uur nog niet open. Daarom maar op een plein verderop wat eten. Resultaat was dat we circa 11 uur vertrokken. De reis ging voorspoedig al was het wel weer een hele toer om Granada uit te komen. Onderweg nog boodschappen gedaan zodat we de rest van de dag bij het huisje door kunnen brengen. Daar aangekomen en te hebben gebeld met de dame van de receptie die siësta had. Na haar instructie vonden we de sleutel onder de deurmat. Uiteraard hebben we eerst een duik in het zwembad genomen nadat de koffers in het huisje zijn gezet. Vervolgens een heerlijke lunch klaargemaakt die op ons terrasje hebben op gepeuzeld. De rest van de middag heerlijk in het zonnetje gelegen met boek en zwembad in de buurt. Zo te zien is de natuur waar we middenin zitten in dit dorpje erg mooi maar wel in the midddle of no where. Het ligt zo verscholen dat ik met mijn IPad niet automatisch de locatie kan laten bepalen. Nadat we ons opgefrist hadden zijn we naar het dorp gegaan. Ik heb mijn Havaianas maar niet verteld dat je daar een klimmetje moet maken waar de Alpen nog rode koontjes van krijgen. Maar eenmaal boven blijkt dit, ondanks dat het afgelegen ligt, nog wel een redelijk levendig geheel. Na een stukje lopen kwamen we op een pleintje uit met 2 terrasjes. Een Bodega en een terras bij een hotel die gerund wordt door Engelsen. Hier kon je heerlijk eten op de binnenplaats en dat hebben we ook gedaan. Voordeel was dat je Engels kon praten en dat ze je eens in 1 keer begrepen. Na heerlijk gezeten te hebben daar, zijn we terug gegaan naar ons huisje waar we op ons eigen terrasje nog hebben nagezeten. Wel wat winderig hier in dat dal. We zitten hier tussen 3 bergketens.
Dag 13, donderdag 15 september,
We hebben allemaal lekker geslapen op de, zoals de beschrijving vermeld, uitstekende bedden. Na uiterst relax een ontbijt te hebben genuttigd zijn we neergestreken bij het zwembad. Hier hebben wij onze vermoeide lijven te rusten gelegd en hebben dat vol gehouden tot aan de avond af en toe even zwemmen, tappasje maken en koud wit wijntje in tappen. Een heerlijke relaxte dag bij het zwembad dus bij een temperatuurtje van rond de 30 graden. In de avond eenvoudig gegeten bij een plaatselijke uitbater die vreselijk zijn best liep te doen. En daarna nog even gekeezd op ons terrasje bij het huisje. Stand nu 9-7 voor Karin en Ben.
Dag 14, vrijdag 16 september,
Na wederom lekker slapen en uitgebreid ontbijten, weer enkele uren bij het zwembad doorgebracht. In de middag zijn we vertrokken naar Ronda. Dit is een redelijke grote plaats zo’n 14 km verderop. Deze stad wordt doormidden gesplitst door een enorme kloof. De twee delen van de stad wordt verbonden door een hele oude stenen brug. Dit is erg mooi om te zien. Omdat mijn Havaianas uitgerust waren hebben we besloten nog een pittige wandeling te maken door zowel het oude als het nieuwe stadsgedeelte. Hierdoor kregen we ook meer zicht op de kloof en de brug. Ook kwamen we een heel mooi pand tegen die totaal vervallen was maar als je deze zou opknappen dan zou dat een prachtig hotel kunnen worden. Na de wandeling zijn we wat gaan drinken. We zaten vlak naast een loterij verkooppunt en hebben besloten daar een lot te kopen. De meisjes mochten hebben er 1 uitgezocht. Morgen is de trekking dus mogelijk kunnen we dat oude pand dan wel kopen. Wat zullen die Spanjaarden balen als we er met de poen vandoor gaan zeg! In de avond een bodega opgezocht waar we een lekkere tappas combinatie hebben gegeten. In het pikkedonker weer naar ons huisje gereden en daar nog wat gedronken op ons terrasje.
Dag 15, zaterdag 17 september,
Vandaag weer de wekker gezet omdat we weer op doortocht gaan. Na een rustig ontbijt zijn we vertrokken naar Conil de la Frontera. Een oud vissersdorp aan de kust. Het eerste stuk zijn we binnen door gegaan. Dit was een mooie route dwars door de bergen aldaar. Het hotel waar we nu zijn ziet er knus uit en ligt vlak bij zee. Eerst hebben we wat gegeten in het dorp en daarna ons hotel kamertje opgezocht. Omdat de wasserij service waarschijnlijk niet klaar is voordat we weg gaan hebben de meisjes besloten een hand wasje te gaan doen. We kunnen hier de was te drogen hangen op het dakterras. Ondertussen zit ik nu het dagboek bij te werken en hoop straks ook weer wat foto’s op de site te kunnen zetten. De foto’s zijn er maar 4 geworden gezien de snelheid van het internet hier. Later zijn we naar het strand gegaan waar we nog lekker even hebben gezwommen en geluierd in de zon. Na ook nog even van het dakterras te hebben genoten van het hotel zijn we het dorp in gegaan om wat te eten. Het hotel Almadraba is trouwens perfect. Je krijgt hier absoluut niet het idee dat je in een hotel zit. Het is heel open opgebouwd zodat je meer het idee krijg in appartementen te zitten. De bediening is hier uiterst vriendelijk. Vooral door de dame die een kopie is van Bridget Jones. Om buiten te kunnen eten op zaterdagavond moet je echt zoeken. In het oude deel van dit dorp is het in de avond afgeladen. Alle terrasjes zijn bezet. Uiteindelijk is het toch gelukt, alleen het eten viel wat tegen. Na het eten hebben we nog op twee andere terrassen een vergelijkend ware onderzoek gedaan naar de smaak en samenstelling van de Caparinja. Het terras voor het hotel heeft gewonnen. Na nog een wijntje op de patio weer moe maar voldaan onze bedjes opgezocht.
Dag 16, zondag 18 september,
Zitten we eindelijk aan de kust is het hier zwaar bewolkt !! Daarom na het ontbijt op het dakterras besloten om vandaag naar Cadiz te gaan. Eerst de auto ophalen uit de “garage”, een bijzondere plek midden in het dorp. Het is net of je op de binnenplaats van een kasteel of moskee staat daar. Vervolgens naar Cadiz gereden en de auto daar geparkeerd in een ondergrondse parkeergarage naast de kathedraal. De kathedraal viel wat tegen en hebben we niet uitgebreid bezocht. Zoals gewoonlijk hadden de dames weer een route uitgestippeld waarbij er uiteraard weer geklommen moest worden. Eerst door het enigste straatje die omhoog ging, en vervolgens 45 meter omhoog trappen lopen in een oude wachttoren waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Er was daar ook een camera obscura voorstelling, een soort telescoop die over de stad uitkijkt, die begeleid werd door een meisje die van alles over te stad wist op te ratelen. Weer naar beneden hebben we een terras opgezocht aan het strand. Hier hebben we heerlijk vis gegeten (behalve Ben natuurlijk). Ik had heerlijke inktvis en de dames, op aanraden van de ober, een heerlijke vis die bijna naar vlees smaakte, aangemaakt in veel knoflook. Uiteraard wilden we weten wat voor soort vis dat was. Uitleg van de ober in zijn vloeiend Spaans was dat het Marrajo was. ( spreek uit ” Marracho”). wij natuurlijk meteen de boekjes in gedoken maar helaas. Zelfs het internet kon ons later niet helpen. Maar we zijn er wel achter waarover later meer. Na de lunch weer op ons gemakkie hotelwaards gekeerd, waar we na wat wijn te hebben gekocht nog heerlijk tot een uurtje of 8 op het terras van het zonnetje hebben genoten. Na ons opgefrist te hebben zijn het dorp in gegaan om te eten. Bij onze speurtocht de avond ervoor hadden we een terras gezien waar ze zo te zien heerlijke dingen hadden. Hier zijn we nu beland. De zaak heet Ligero, en geloof me, je kan er echt smullen. Omdat we nog steeds met het Marrajo raadsel zaten hebben we het nagevraagd aan de obers daar. Die wisten wat het was maar konden het niet uitleggen in het Engels. Heel lief is 1 van de obers het gaan opzoeken in een woordenboek en het blijkt dus baby haai te zijn. Nogmaals dit is een aanrader. De avond hebben we afgesloten met een potje Keezen op de patio. Stand nu 11-7 voor Karin en Ben.
Dag 17, maandag 19 september,
Vandaag de wekker gezet op 9 uur voor een wel hele vreemde reden. Karin heeft al de hele vakantie last van kiespijn. Ze dacht nog even slim te zijn 1 dag voor de vakantie 3 nieuwe vullingen te laten zetten. Het vervelende feit was wel dat dit niet echt goed gegaan is. Ze heeft nu al twee weken last van twee kiezen en uiteindelijk was de maat voor haar eindelijk vol. Via de uiterst vriendelijke receptioniste van ons hotel hebben we het adres en telefoonnummer gekregen van een goede tandarts die we om 9 uur zouden bellen voor een afspraak. Ik dus bellen om 9 uur. Krijg ik een bandje in vloeiend Spaans. Deze heb ik maar laten vertalen door iemand van de bediening. Hij wist te vertellen dat ik na half 10 weer kon bellen omdat ze er dan weer waren. ( na hun vakantie overigens). We konden er om 12 uur terecht. Deze tandarts die overigens geen woord Engels sprak en zich helemaal moest laten helpen door zijn assistenten ( er stonden er op een gegeven moment ook 3 in de behandel kamer) heeft Karin, zoals het nu lijkt van haar probleem afgeholpen. Het blijkt dat haar kiezen niet fatsoenlijk zijn afgevlakt waardoor ze geïrriteerd zijn geraakt. Ze heeft nog een recept mee gekregen tegen de pijn en ontstekingsremmend, en nu maar hopen dat dit probleem uit de wereld is. Eenmaal weer terug bij het hotel verhaal gedaan bij Ellen en Ben, en zijn we daarna naar het strand gegaan. Hier hebben we (behalve Ben) heerlijk in de golven liggen spartelen om vervolgens op onze handdoeken neer te ploffen. Hier werden we volledig gezandstraald ondanks de twee parasols die we van het hotel hadden mee gekregen en die ben met veel kunst en windwerk had gedrapeerd. Het waaide te hard om lekker aan het strand te gaan liggen. Wij dus weer terug naar het Hotel. Bij de receptie hebben we gevraagd of ze voor ons een trip konden regelen naar Marokko voor morgen. Nou blij dat we het door onze uiterst aardige receptioniste hebben laten doen want het was niet eenvoudig. Als het goed is zitten we morgen dus de hele dag in een andere wereld. In het dorpje zijn we nog een heerlijke tapa’s gaan eten. Tijdens het eten kwam naar voren dat zowel Ellen als ik vannacht hebben gedroomd van het feit dat Karin vandaag naar de tandarts moet. Ik droomde dat ze een giga grote kies dat die dicht gestopt moest worden metaal om alles goed af te sluiten. De droom van Ellen was veel wel heel bizar. Zij droomde dat ze met Karin meeging en een kunst voet hadden meegenomen om uit te leggen wat er aan de hand was. De droomtandarts bleek een alternatief typ te zijn die vervolgens de voet begon te masseren ipv Karin haar kiespijn te verhelpen. Om deze droom hebben we smakelijk gelachen. De rest van de middag hebben we heerlijk op het dakterras doorgebracht met boek, wijn, olijf, zon, en luieren zonder gezandstraald te worden. In de avond zijn we weer naar het zelfde restaurant gegaan omdat we daar zo heerlijk hadden gegeten. Na nog een wijntje op de patio, lekker gaan slapen.
Dag 18, dinsdag 20 september,
Wederom wekker gezet, maar nu voor een leuke reden. We moeten de boot van 11 uur halen naar Marokko. Na het ontbijt zijn we naar Tarifa gereden om daar vervolgens in te schepen naar Marokko. De boot die ons gaat brengen, overigens een giga groot ding, vertrok een half uur te laat. Omdat het nogal waaide op zee, schommelde dat ding enorm. Dit tot groot plezier van Karin, maar niet heus. De bootrit duurt een ruim half uurtje, waarna je vervolgens aankomt in .NYSE. Omdat alle paspoort controles al op de boot zijn gedaan sta je al weer vlot op de kade. Hier werden we opgevangen door een gids die ons vervolgens naar een bus loodst. Met deze bus hebben we een rondrijd gemaakt door en om Tanger. Leuk om mee te maken wat een chaos het verkeer in deze stad is. We hebben ook nog een opstootje meegemaakt omdat een taxi, een oude verroeste Fiat Pinda, waarschijnlijk tegen iemand aangereden was, wat meteen een mega file veroorzaakte in de stad. Na een uurtje heb je even pauze op voor toeristen een gebruikelijke plek. Een paar dromedarissen waar je mee op de foto kan, en natuurlijk diverse verkopers die je van alles aan snuisterijen komen aanbieden. Uiteraard zijn ze ook niet van je af te slaan. Ook uiteraard stinken wij er in en vertrokken met een paar armbandjes als souvenir. Het vermoedde dat we opgelicht zijn wordt alras bevestigd. Maar ja je bent en blijft toeristen niet waar?
Na de busrit gingen we de Kasba in. Geweldig om mee te maken. Nauwe straatjes en steegjes waar van alles gebeurd. Een groot scala aan mensen, geuren, kleuren en geluiden werden over ons uitgestrooid. Na een loopje door de Kasba gingen we lunchen in een Marokkaans restaurant. We hebben daar heerlijk gegeten onder begeleiding van 5 Marokkaanse muziekanten die het Marokkaanse sfeertje goed wisten te verhogen. Vervolgens werden weer via de Kasba naar een grote zaak gebracht waar iemand na een verhaal over hoe ze hier kleden maken, ze ook nog probeerde te verkopen. Helaas voor hem hebben we geen behoefte aan kleden. Vervolgens ging onze weg weer via de Kasba naar een kruiden zaak. Ook hier weer voorlichting over allerlei kruiden die groeien en bloeien. Dit werd op een leuke manier gebracht en vooral de anti snurk kruiden waren erg in trek. Met name de dames raadde ons aan deze vooral te kopen. Vervolgens weer een loopje door de Kasba waar we vervolgens op een terrasje aan kwamen. Hier hadden we een half uurtje voor ons zelf. Alle verkoper die al de gehele weg ons van alles probeerde aan te smeren zagen hun kans schoon en probeerde van alles om hun waar te slijten. Natuurlijk zagen wij onze kans schoon en plopte meteen op het terras neer en bestelden een biertje en een wijntje. Helaas……de ober gaf duidelijk aan dat alcohol uit den boze was daar. Dan maar een kruiden thee dachten we. Het liefst zonder suiker. Wat kregen we……thee zo zoet dat onze tandarts een rol beroerte krijgt bij het idee alleen al. Na 20 plaatselijke verkopers te hebben afgeslagen en 1 verkoper blij te hebben gemaakt door het kopen van enkele stenen dromedarissen voor de oma’s, ging de weg weer richting de bus. Onderweg daarna toe probeerde de plaatselijke verkoper nog een laatste poging hun waar te slijten waarbij de prijzen wel heel erg laag werden. Met de bus weer naar de boot gegaan waar we vervolgens ingescheept zijn. Wederom vertrok de boot minstens een half uur te laat. Leuk was het om te zien hoe de laatste nog aan boord werden geloodst. Klep dicht, klep weer open, en dat tot twee maal toe. De terugreis ging rustiger omdat de wind weer was gaan liggen. Na de terug rit met de auto zijn we nog even het dorp in gegaan om te eten. Karin haakte al snel af ivm met een maag die dacht dat ze nog op zee zat. Met z’n 3en hebben we nog een afzakkertje genomen en zijn daarna fluks ons bedje ingedoken.
Dag 19, woensdag 21 september,
Weer die wekker……
Nu omdat we wederom op doorreis gaan. Andalusië is ten einde. Vandaag gaan we via Sevilla met het vliegtuig naar Barcelona. Deze reis ging voorspoedig. Via de tolweg ben je zo in Sevilla en de auto inleveren ging bijzonder vlot. Het is anderhalf uur vliegen naar Barcelona en dat is zo gebeurd. Met de taxi zijn we naar ons appartement gebracht. Deze ligt in de wijk Barri Gotic. Omdat we van te voren gebeld hebben (weliswaar 3 dagen te laat) werden we direct verwelkomt door iemand van het appartement die ons hierin wegwijs maakte. Na de koffers in de slaapkamers te hebben geïnstalleerd zijn we direct het drukke leven van Barcelona in gedoken. Dat was in dit geval ongeveer 30 meter van het appartement waar ze heerlijke tapa’s wisten te maken voor ons. Na de stad even tot ons te hebben genomen op het terras zijn we naar de Rambla gegaan, waar we heerlijk hebben geflantaneerd. Uiteraard hebben we ook nog even genoten van de omgeving en zijn we nog even pootje wezen baden in de middellandse zee om mijn Havianas tevreden te stellen. Vooral de nauwe straatjes vonden we geweldig in de oude wijk waar wij logeren. Ook zijn we nog op zoek gegaan naar het sfeertje van het boek van Zafon, ” schaduw van de wind” die zich afspeelt in de wijk waar wij logeren. Door het zien van de nauwe straatjes, die natuurlijk niet meer zo zijn als toen kregen we toch een beetje het idee van het boek. Onze avond eindigde op weer op het terras waar we begonnen zijn met een klein hapje en drankje. Na nog even via het piep kleine balkonnetje genoten te hebben van het nachtleven van Barcelona zijn we daarna heerlijk gaan slapen.
Dag 20 donderdag 22 september,
Uitslapen stond deze keer op het programma en is gelukt. Het eerste wat we deden toen we uitgeslapen waren was een bakkie koffie zetten en de deuren open van het balkonnetje om de geuren en geluiden van de stad binnen te laten stromen. De eerste bak koffie was van een dusdanige sterkte dat zelfs Italianen hierbij zouden verbleken.
Nadat we allemaal gedoucht hadden hebben we een brunch op het pleintje verderop genoten en zijn we plannen voor de dag gaan maken. Omdat we met de Metro gaan hebben we eerst Metro dagkaarten gekocht. De eerste keer instappen ging wat moeizaam. Omdat ik stond te klungelen met mijn kaartje bij de automaat en de rest alvast aan het instappen waren kwamen ze klem te zitten tussen de deuren. Nou moeten ze ook maar even rustig wachten hoor, het is tenslotte nog steeds vakantie.
Plan was om eerst naar het Sagrade de Familia te gaan en vervolgens naar de tuinen van Gaudi. Dit plan werd op het laatste moment omgegooid in de metro en gingen we het andersom doen.
Ik wist de weg omdat ik de kaart had. Dit werd echter een lange wandeltocht met als resultaat dat we de verkeerde kant op gingen. Om mijn Havaianas niet ontevreden te maken hebben we maar een taxi aangehouden en zijn op deze manier naar de tuinen van Gaudi gegaan. Neem ik eens het initiatief om de organisatie op me te nemen dan loopt het niet goed af. Ik moet ook dat soort zaken gewoon aan de meiden over laten.
De tuinen van Gaudi zijn geweldig om te zien en mee te maken. Het huis van Gaudi viel ons wat tegen omdat er weinig over Gaudi zelf werd verteld.
Vervolgens naar de Sagrade de Familia gegaan met de Metro. Zodra je daar binnen komt krijg je een brok in je keel,en als de muziek dan nog gaat spelen, ook nog natte oogjes. Wat een pracht is dat!!!!!
Zowel de binnenkant als ook de buitenkant is zeer indrukwekkend. Gelukkig was er in de basiliek een tentoonstelling hoe Gaudi aan al zijn ontwerpen is gekomen. Dit gaf ons een veel betere indruk van alles wat hij gemaakt heeft. Na een klein uurtje met open monden rond te hebben gelopen zijn we met de lift in 1 van de torens omhoog geggaan. Hier heb je een prachtig uitzicht over Barcelona en over de verbouwingen van de basiliek.
Na de indrukwekkende bezichtiging zijn we tegenover de Sagrada de Familia wat gaan eten en drinken. Vervolgens hebben we weer de Metro genomen naar de Rambla waar we weer heerlijk hebben lopen flantaneren. Nutuurlijk moesten de dames nog even op de foto bij van die kunstenaars die de hele tijd stil zitten en gaan bewegen als je wat in hun potje gooit. Op een gegeven moment zijn we op een terras beland op het Rambla waar je mega sangria’s kon krijgen. De grote bleek pas nadat we het besteld hadden. De prijs was overigens ook mega! Daar hebben we nog een tijd zitten praten met een stel Noren die ook met vakantie waren in Spanje en een cruise gingen doen. Heel gezellig. Op een gegeven moment werden we opgeschrikt door knallend vuurwerk. De La Merce was begonnen. Dit is een jaarlijks feest in de stad waarbij ze met enorme grote poppen een rondtocht maken door het centrum. Een soort Spaanse carnaval.
Weer op ons terras bij de appartementen nog een wijntje besteld die we voor de helft weer terug geschonken in de fles omdat de tent dicht ging. Deze hebben we nog lekker opgedronken in het appartement en zijn daarna gaan slapen.
Dag 21, vrijdag 23 september,
Wederom lekker uitgeslapen en lekker koffie gedronken samen met de geluiden van de stad. Vandaag staat Montejuic op het programma. Dit is een heel groot fort boven Barcelona. In het verleden zijn hier gruwelijke dingen gebeurd. Nu is het een prachtig plek om over de stad en omstreken uit te kijken. Deze keer hadden de dames de wandelroute uitgezet en net als gisteren hebben weer vele kilometers te veel gelopen. Om bij de Montjuic te komen moesten we weer een dagkaart kopen voor de Metro. Het leuke was wel dat in ons reisje ook een kabeltreintje zat die ons voor een deel naar boven bracht. Het andere deel zijn we geklommen via een kabelbaan. Eenmaal boven na nog een stukje klimmen voor de Havaianas hadden we een werkelijk prachtig uitzicht. Naar beneden zijn we voor en deel gaan lopen door het park aldaar, en het kabeltreintje heeft ons weer in de stad afgeleverd. De rest van de middag hebben gespendeerd in allerlei straatjes en winkeltjes om de laatste souvenirs te scoren. Omdat we onze gekochte spulletjes wilde lozen in ons appartement hebben we op ons pleintje gegeten, maar nu bij een ander restaurant. We hebben allemaal al een dag last van onze darmen maar dat lijkt nu gelukkig minder en hebben we heerlijk gegeten daar. Vervolgens hebben we het plan opgevat om naar de fonteinen te gaan op de Espagna. De metro daar heen was mudvol en voornamelijk met jongeren waar we al niets van snapten. Tijdens het overstappen werd Karin niet lekker en kreeg weer last van haar darmen ook. Dus naar buiten was onze conclusie. Eenmaal buiten zagen we een Burgerking waar Karin samen met Ellen naar binnen zijn gegaan. Buiten stond ik al een excuusbrief in het Spaans te verzinnen bij de gedachte aan wat we hadden meegemaakt een paar jaar geleden in Hong Kongo. (reisverslag Vietnam). Dat viel voor een deel mee. De lozing had weliswaar wel plaats gevonden op een toilet die later bleek buiten gebruik te zijn.
Karin was weer opgeknapt en de weg naar de fontijnen werd vervolgd. Daar aangekomen bleek dat al die jongeren niet naar de fonteinen gingen maar naar een concert ter ere van de Merce. Na een stuk omlopen konden we evengoed bij de fonteinen komen die het wel deden. Alleen nu met muziek op de achtergrond van het concert ipv van de gewoonlijke klassieke muziek. Evengoed mooi om mee te maken. Na de fonteinen zijn we weer terug gegaan naar ons appartement en zijn vlot gaan slapen.
Dag 22, zaterdag 24 september,
Laatste keer onze wekker gezet. Dit is onze laatste dag. Hebben we de hele vakantie prachtig weer gehad blijkt het nu te regenen. Na ons appartement te hebben opgeruimd, en te hebben uitgecheckt, zijn we na een ontbijt aan de overkant nog door de stad gaan flanteneren. Uiteraard niet na diverse straatverkopers afgeslagen te hebben met gewone paraplu’s, om vervolgens in een winkeltje Barcelona paraplu’s te hebben gekocht. Onze koffers mochten we in de receptie laten staan vandaag en deze hebben we in de middag weer opgehaald. Een taxi heeft ons terug gebracht naar het vliegveld. Ik schrijf nu dit laatste deel in het vliegtuig en mag namens iedereen wel zeggen dat we een heerlijke vakantie hebben gehad.