Sara in Turkije
De voorbereidingen begonnen na onze vakantie in Spanje. Nee sterker nog de voorbereidingen begonnen vorm te krijgen jaren geleden, toen Karin duidelijk te kennen gaf geen zin te hebben in een feest op haar 50e verjaardag. Zij wilde het liefst ver weg. En al helemaal ver weg daar waar het warm is. Tja en dat dien je te respecteren.
Zoals gezegd na de vakantie in Spanje begonnen de voorbereidingen. En dat viel niet mee. Warme landen te kust en te keur maar voor een redelijke prijs voor een dag of 5 was een uitdaging. Natuurlijk hadden Ellen en Ben al aangegeven ook heel graag het feestje mee te willen maken en tijdens al onze geheimzinnige korte besprekingen kwam ook het idee naar voren om weer eens ouderwets met z’n achten op vakantie te gaan. Nou daar hadden de kids absoluut geen bezwaren tegen natuurlijk. Na vele rondzwervingen op het internet kwam ik er niet uit. Ten slotte heb ik de uitdaging bij 5 verschillende reisbureaus neergelegd via de mail. Daar kwam 1 positieve reactie uit bij Globe reisbureau in Alkmaar. Zij zijn aan de slag gegaan en daar kwam een korte vakantie uit tussen kerst en oud en nieuw in Turkije. In Lara om precies te zijn. Naarmate de dag naderde, naderende ook de spanning bij ons allemaal. Met name het geheim houden was een kunst apart. We hebben ons plan voor de zekerheid ook aan zo weinig mogelijk mensen verteld om geen risico’s te nemen. Het moest een echte ontvoering gaan worden.
Het plan was als volgt en is ook zodanig uitgevoerd.
27 December 2011
2e Kerstavond zouden we gaan eten bij Ellen en Ben waarbij ook alle kids aanwezig zijn. Onder de kerstboom lagen enkele kado’s , waaronder een nieuwe koffer met grote rode stippen voor Karin (de oude roze was gesneuveld in Spanje). Na het eten kreeg zij de koffer en ze had nog niets door. Na enkele kado’s voor de anderen kreeg ze een ticket voor Turkije. Nou moet je tegenwoordig de tickets zelf uitprinten dus Karin dacht meteen aan een grap. Maar toen ze eenmaal gedurende de avond 8 tickets had gekregen sloeg de vertwijfeling toe en begon ze langzaam te beseffen dat het echt was. Ze begon zich al zorgen te maken dat ze niet zomaar weg kon van haar werk. Maar dat was al lang van te voren bekokstoofd met haar collega’s die keurig hun mond hebben gehouden.
Resultaat was dat we de volgende ochtend al om 5 uur op Schiphol zaten na een zeer kort nachtje waarbij er maar erg weinig van ons hebben geslapen. De vlucht ging voorspoedig en rond 11 uur waren we in Antalya. De zon scheen volop, dus eenmaal in ons all inclusief (ja ja hebben we ook eens meegemaakt nu) hotel Saturn aangekomen zaten we al gauw in zwembroek bij het buitenzwembad. Dat was genieten. De kids konden de verleiding niet weerstaan en sprongen spontaan in het wel erg koude buitenbad. Deze dag hebben we luierend en genietend van de all inclusief hapjes en drankjes doorgebracht. Na het eten was er een traditioneel een animatieavond georganiseerd door het hotel waar we natuur ook niet mochten ontbreken. Nou hebben we al jaren de traditie dat als er iemand van ons of uit de vriendenkring 50 wordt we als Sara’s of als Abrahams de boel even op stelten komen zetten. En dat kon in Turkije natuurlijk ook niet ontbreken. Klokslag 12 uur kwamen de Sara’s, in de vorm van Cor, Ellen en Michelle, de zaal binnen stormen en hebben Karin even flink in het zonnetje gezet. Dit onder het wat zorgelijk toekijkend hotelpersoneel die eigenlijk gingen sluiten om 12 uur. Dit werd een klein feestje die we nog even hebben voortgezet in de hoteldisco waar Michelle nog even een fles champagne had weten te ritselen bij de bediening aldaar. Moe maar voldaan zijn we rond 2 naar onze hotel kamers gegaan. Natuurlijk hadden we wel van te voren de deur en de kamer van Karin versierd natuurlijk.
28 December 2011
De volgende ochtend zouden we een verjaardagsontbijt krijgen van het hotel maar helaas waren ze dat daar vergeten. Dan maar gewoon ontbijten.
Michelle had de dag ervoor met de hotel fotograaf geregeld dat we een groepsfoto zouden laten maken. Dat liep wat uit de hand toen bleek dat deze fotograaf meteen maar een fotoshoot ging doen van ons allemaal. Gedurende een dik uur hebben we met z’n allen in allerlei standjes gestaan maar het resultaat was wel leuk. Deze hele shoot hebben we van hem gekocht na flink onderhandelen over de prijs.
Na de foto sessie ging de reis met de bus (Dolmus)naar Antaya. Ik had van te voren via mijn werk met hulp van collega’s een restaurant geregeld in de oude stad. Na wat omzwervingen in Antaya zijn we in restaurant Ekici aangekomen. Niet voordat we nog door een tapijtenverkoper zijn winkel werden ingepraat. Hier hebben we nog wat kleinen zaken aangeschaft om thuis ook weer herinnerd te kunnen worden aan Antalya. We hebben daar heerlijk gegeten en omdat de bediening Nederlands sprak hebben we maar meteen gevraagd of we van het menu af mochten wijken, met als resultaat dat we allerlei Turkse liflafjes hebben kunnen eten. Om 10 uur kwam de volgende verrassing. We hadden een buikdanseres geregeld !!! Nou dat was gezellig hoor. Binnen de kortste keer stonden we allemaal met onze buikjes bloot mee te doen. Dit tot groot plezier van de eigenaar van het restaurant die wat te diep in zijn Turkse glaasje had gekeken en ons steeds liever begon te vinden zoals hij zelf zij. Na een heerlijke avond zijn we met de taxi terug gegaan naar het hotel. Dit werd een racepartij omdat de kids de chauffeur in hun taxi zaten op te hitsen dat ze eerste wilde zijn en Karin en Ellen onze chauffeur zaten op te hitsen. Resultaat was dat we nagenoeg gelijktijdig aan kwamen.
Wij zijn lekker gaan slapen en de kids hebben de disco nog even onveilig gemaakt.
29 December 2011
Deze dag hebben heerlijk ontspannen doorgebracht bij het hotel. Zwemmen in het binnen en buitenzwembad en enkele stoerdere onder ons hebben zelfs nog in zee gezwommen. Het was nog steeds goed toeven daar. Overdag als de zon scheen dan kon je heerlijk in je zwembroek zitten. Maar zodra de zon weg was, zo na een uurtje of 5 dan werd het wel echt koud. De avond hebben we weer doorgebracht bij de animatie en toen deze afgelopen was hebben we natuurlijk geheel volgens traditie nog een potje gekeesd samen met een moeder en dochter waar we de afgelopen dagen wat contact mee hadden gehad. Vooral Rick die een oogje had op de dochter tot hij te horen kreeg dat ze pas 16 was.
30 December 2011
Alweer de een na laatste dag. Vandaag regende het de hele dag. Daan en ik hebben nog even een speciaal tripje gemaakt naar het ziekenhuis in Antalya. De nacht ervoor had hij een vinger (lees nagel) van Rick in zijn oog gekregen toen de heren in de disco waren. In de nacht had Daan al last maar omdat het in de ochtend nog niet over was zijn we maar even naar de EHBO van het hotel gegaan. Deze handelde zeer accuraat en voor dat we het wisten zaten we in een taxiambulance richting het ziekenhuis in Antalya. Daar hebben ze Daan zijn oog schoongemaakt en van een lens voorzien en twee uur later zaten we weer € 600 lichter (lang leve de verzekering) in de taxiambulance terug naar het hotel.
Vervolgens zijn we de bazaar van Lara gaan bezoeken om enkele namaakt kledingstukken aan te schaffen. We hebben wel vreselijk gelachen om een slogan op een winkel die reclame maakte met de zin: “de beste nagemaakte horloges” . Nadat we heerlijk hebben gegeten in een Turks restaurantje zijn we terug gegaan naar het hotel. Niet nadat Michelle en Ben eerst honderden horloges hebben moeten bekijken. Traditie getrouw zijn we weer naar de animatie gegaan. Deze keer een groep Africaanse mannen die allerlei acrobatische dingen deden. Natuurlijk moesten de dames nog wel even op de foto met deze “lekkere dingen”. Omdat we er achter kwamen dat de moeder en dochter op vakantie waren omdat de moeder de 31 december jarig was hebben we na twaalven nog even de bar op stelten gezet met een Sara act. Wederom onder het toeziend oog van nu wel zeer bezorgde ober die eigenlijk de bar allang hadden willen sluiten.
31 December 2011
Vandaag in het teken van de terug tocht. Koffers weer volladen en met de bus naar het vliegveld. De reis met het vliegtuig ging voorspoedig en nadat we de auto’s hebben opgepikt, die op een door Ellen geregelde parkeerplaats bij Schiphol stonden, zijn we weer huiswaarts gekeerd.
Hier hadden Saskia, Marco en Ilona gezorgd dat er hapjes en drankjes klaar stonden bij Ellen en Ben thuis zodat we ook nog een heerlijk oude en nieuw hebben kunnen vieren.
Ik mag denk ik wel namens ons allen zeggen dat we een geweldige korte vakantie hebben gehad met z’n achten. Het was weer erg leuk weer met z’n allen op stap te zijn, en heb in tijden niet zoveel gelachen.