2 november
Yes….eindelijk is het zover. We gaan naar Mexico. De Schiphol taxi was een kwartiertje te vroeg wat resulteerde in een snel afscheid van de kids die nog bezig waren hun bedje uit te komen. Ellen en Ben kwamen er gelukkig al aan. Brak en voldaan zijn we binnen 10 minuten onderweg. Brak omdat mijn verjaardag nog tot 2 uur samen met de maten van het brandweerkorps werd gevierd (volgens aloude traditie), en voldaan omdat het eindelijk zo ver was. Twaalf uur reizen hebben we inmiddels achter de rug. Van bodyscan naar tassen scan van formulier A naar formulier B. Een in de tussentijd hangen in je vliegtuigstoel, af en toe opschrikkende van luchtzakken en turbulentie, of een drankje van de stewardess. Voor deze trip hadden ze bij de vliegtuigmaatschappij alle op leeftijd zijnde dames opgetrommeld….beetje jammer maar ze waren wel lief hoor.
Eenmaal in Cacun aangekomen na een overstap in Houston, stond ons busje al klaar om ons naar Playa del Carmen te brengen. De eerste stap uit het vliegtuigveld bracht ons weer vele herinneringen van andere reizen. Die heerlijke warmte en die typische geur in dit soort landen geven je meteen het vakantiegevoel. Het hotel is fantastisch. Je waant je meteen in een tropisch paradijs. De plek waar het gelegen is ook super. Hotelletje uit en links af en je staat op het strand. Rechtsaf en je staat op de fifth avenu. Dat is een hele lange winkelstraat. Restaurant, winkeltjes en marktjes wisselen elkaar af en er is overal muziek wat het heel gezellig maakt. Na de eerste Mexicaanse avondmaal te hebben verorberd, wat erg lekker was zijn we naar ons hotelletje gegaan. Nog even met onze moeien voetjes in het zwembad te dompelen samen met een glaasje wijn zijn we daarna bekaf in onze bedjes geploft. We waren toen al 24 uur op geweest. Wat wel leuk is, is dat je in de ochtend in de file staat op de A9 en je in de avond slaapt in Mexico.
3 november
Om 7 uur waren we allemaal klaar wakker. Onze biologische klok is nog wat van slag. Na het wakker worden even 2 emmers koffie gescoord bij Starbucks aan de overkant om goed wakker te worden. Karin die deze vakantie is benoemd tot ontbijt regelateur heeft een heerlijk terrasje geregeld waar we heerlijk hebben ontbeten. Het ontbijt moet elke dag zelf geregeld worden. Hier in Mexico is dat heel normaal. (thuis eigenlijk ook)
Er stond ook een ochtendmeeting gepland van het plaatselijke reisbureau. De agent heeft ons nog van de belangrijkste weetjes voorzien. Maar voor het grootste gedeelte wisten we alles al. De rest van de ochtend hebben we heerlijk aan het strand gelegen op gehuurde strandstoelen bij een eigenaar die niet wist dat een geluidsinstallatie ook zacht kan. Het was weer heerlijk om te zwemmen in een warme zoute zee. Nadat we alle discohits voorbij hebben horen denderen zijn we heerlijk gaan flaneren/slenteren wat vanaf nu flaneteren heet over de 5th Avn. Playa del Carmen is een heel toeristisch plaatjes waar je bijna elk tentje in gepraat word. We hebben daar heel veel vrienden want alle verkopers noemde ons ‘ my frend ‘ of ‘ Amico’ De lunch was in een tent waar happy hour hoog in het vaandel stond. Voor we het wisten zaten Ben en ik met 6 bier voor onze neus voor de prijs van 2. Was goed toeven daar! In de avond werden we nog getrakteerd op een hele donkere wolk maar die wist gelukkig niets te lozen. Na lekker te hebben gegeten in een tent waar het eten met veel passie werd bereid (met name de geflambeerde aardbeien), eindigde de dag weer met onze voetjes in het zwembad en de mondjes aan een glaasje wijn.
4 november
Vandaag weer vroeg op want we moesten de bus van 8 uur halen naar Chichen Itza. Het ontbijt was bij Starbucks.
De bus van ADO was een hele chique bus inclusief film en WC aan boord. Die Mexicanen weten wel wat reizen per bus is. We hebben besloten bij aankomst bij de Maya ruïnes meteen deze te gaan bekijken. Het was best indrukwekkend deze klomp stenen te bekijken. 0ok daar stikte het van vrienden van ons die hun waren probeerde te slijten. Hier hebben wel een souvenir gekocht. Omdat het begon te regenen en we het wel gezien hadden zijn we met de taxi naar Haciënda Chichen gegaan. Ook deze chauffeur had de cursus ” hoe bevries ik een toerist ” met goed gevolg afgesloten. Waarom zetten ze toch overal die airco’s zo koud!?
De Haciënda is een plaatje. We zitten midden in de natuur tussen kwetterende vogels. Op dit moment zitten we heerlijk met een Mojito te genieten. Ellen en ik zijn nog het zwembad ingedoken. Daarna hebben we een fles rode wijn aan laten rukken op het terras van onze bungalow en hebben we nog een uurtje romantisch bij kaarslicht gezeten voordat we weg gingen. In de avond stond er een lasershow op het programma op het centrale plein. Het zou maar een minuut of 10 lopen zijn. Komen we er tot onze verbazing achter dat het pad weer leidde naar de Maja ruïnes. De taxi bleek dus gigantisch om te moeten rijden. Vandaar dat we niet wisten dat we er zo dichtbij zaten. De lasershow bleek uit lampen te bestaan en het verhaal werd in het Spaans verteld. De ruïnes zagen er wel mooi uit met die gekleurde lampen maar echt boeien deed het ons niet. Terug bij het resort hebben we overheerlijk gegeten onder begeleiding van 3 Mexicanen die live gitaar en zang muziek ten gehore brachten. We hebben daar erg genoten. De avond hebben we afgesloten met 2 potjes keezen. (stand is 2-0 voor Karin en Ben).
5 november
Onze bedjes waren van een dusdanige kwaliteit dat er vanmorgen 4 stramme lijven op weg gingen naar het ontbijt. Tijdens het eten kregen we nog visite van een mega grote sprinkhaan. Nadat onze koffers weer ingepakt waren, hebben we een taxi besteld die ons weer naar Chichen Ika bracht waar we onze bagage in depot hebben gegeven. Wederom een taxi geregeld die ons naar de grotten van Banlangcha bracht. In deze grot liggen allemaal offers die in vroeger tijden door de Maja’s zijn neergelegd. Het was indrukwekkend om te zien. Onder in de grot is een hele grote stalactiet met daarom heen de offers van de Maja’s. Het was er overigens snikheet daar onder de grond wat wel vreemd is omdat de meeste grotten koud zijn. Onze taxichauffeur was zo lief om op ons te wachten, en heeft ons vervolgens naar Ik-Kill gebracht. Dit is een bron diep in de grond. Prachtig om te zien. Vervolgens weer terug naar Chichen Ika waar we wat gegeten en gedronken hebben wachtende op de bus naar Merida. De busreis ging weer perfect. We zitten nu in hotel Maria Josxe8. Een eenvoudig hotel die vreemd is opgebouwd doordat er allemaal gebouwen aan elkaar zitten. Onze kamer heeft een giga grote douche waarbij we bijna wel met z’n 4e in kunnen douchen. In de avond hebben we een authentiek Mexicaans restaurant gevonden waar we heerlijk gegeten hebben. We hebben dikke pret gehad toen we voor het restaurant een agent op het kruispunt het verkeer zagen regelen terwijl de stoplichten het deden. We hebben het maar stoplicht ondersteunde verkeersregelingen genoemd. Voor het slapen gaan eerst weer een zwembad sessie (voetjes in het water mondjes aan de wijn) gehouden te hebben zijn op onze knalharde bedjes gedoken.
6 november
Vandaag konden we uitslapen alleen lukte dat niet erg. Na het ontbijt in het hotel te hebben genuttigd zijn we Merida ingegaan. In de boekjes hadden we gelezen dat je met een koets een rondtour kon maken door het centrum. Dit hebben we dan ook maar gedaan. In een oude koets getrokken door een schriel paardje hebben we veel van de grote koloniale gebouwen gezien. Ook de Champs-Elyse hebben ze in het verleden getracht na te maken. Helaas zonder de terrasjes. Mexicanen zijn leuk ze spreken je constant aan om wat te verkopen of hun service aan te bieden. Ze doen dat met respect en willen zelf ook gerespecteerd te worden. Zonder iets te (ver)kopen zijn ze hier altijd bereidt informatie met je te delen. Zo zijn we ook aan een winkel gekomen van een Maya corporatie die daar hun spullen verkopen. Na een uitgebreide cursus hangmatten voor gevorderden, inclusief de kamasutra houdingen in een hangmat, hebben we daar een kingsize hangmat aangeschaft. Ook de Maya art hebben we daar kunnen bewonderen. Met hangmat en nieuwe hoed hebben we vele pesos lichter en heel veel kennis meer het pand verlaten. We hebben een eenvoudige lunch genoten aan de zijkant van het centrale plein. Ook hebben we nog een museum, en een tentoonstelling over de bevrijding van de Maya’s bezocht. Helaas was het planetarium dicht anders hadden we die ook nog even meegepikt. Na nog een wijntje op het plein zijn we terug gegaan naar het hotel om onze spullen te droppen, een korte zwembadsessie te houden, wat op te frissen en weer terug te gaan naar het centrum om naar een restaurant te gaan die door en Mexicaan was aangeraden omdat deze te midden lag van de festiviteiten. Wat hij er echter vergat bij te vertellen was, dat de feesten pas de volgende ochtend begonnen. We hebben wel lekker buiten gegeten en zijn daarna weer hotelwaards gekeerd. De meisjes hebben een zwembadsessie gehouden en ik kon gebruik maken van de computer en heb het eerste deel en de foto’s kunnen bloggen op een razend trage computer.
8 november
Omdat, zo al eerder beschreven, het hotel vreemd is opgebouwd dachten wat Duitse gasten dat ze wel herrie konden maken in de ochtend. Ze stonden helaas niet buiten maar bij onze hotelkamer. Resultaat was….weer vroeg uit de veren. Dat was ook wel goed omdat we de vroege bus naar Campeche moesten halen. We hebben uitgebreid ontbeten tegenover het busstation. De bus deed er 2,5 uur over. Waarna we met de taxi naar het hotel in het oude centrum gingen. Het hotel zag prachtig uit van binnen. Volgens de boeken is het een eenvoudig hotel wat ook klopt, maar door zijn koloniale bouw vonden wij het prachtig. Er was wel 1 nadeel, er was geen zwembad. Dus ook geen zwembad sessie. Een wandeltocht uit een reisboekje eindigde in een zoektocht naar een terrasje waar we konden lunchen. Het nadeel was dat kilometers hebben lopen zoeken. Het voordeel was dat we heel veel van dit leuke oude centrum met zijn koloniale bouwsels hebben gezien. Behalve terrasjes buiten. Behalve 1 waar Karin nota bene door een terrasstoeltje heen zakte. Gezien het aanbod en de zwakke stoeltjes was dit het ook niet. Uiteindelijk hebben we binnen geluncht. De meisjes zijn na de lunch op zoek gegaan naar een drankje voor op de patio in het hotel en vonden zowaar een grote supermarkt. Omdat er feest was op het centrale plein hebben we besloten daar bij restaurant te gaan eten met een balkon waarbij je het plein kon overzien. Hier hebben we heerlijk gegeten en van het uitzicht op het feest kunnen genieten. Zo’n feest lijkt niet op een feest zoals wij gewend zijn. Hier geen tap en dansen. Maar mooi anzitten, veel toespraken en tussendoor muziek. Of de plaatselijke dansclub die er een kunst van maakte om niet in de maat te dansen. Wel gezellig allemaal hoor. Het feest werd afgesloten door het oplaten van tientallen lampions die opstijgen door middel van een klein vlammetje aan de onderkant. Dat deze stad niet is afgebrand is nog een wonder. De avond afgesloten met 3 potjes Keezen. Staat nu 5-0 voor Karin en Ben. (moet nodig wat aan gedaan worden)
8 november
Ik weet het zeker….ze moeten ons hebben hier in Mexico. Gaan ze om 07:30 aan de weg werken onder ons hotelkamer raam. Weer op tijd wakker dus.Na een eenvoudige lunch, met taxi naar het busstation gegaan. Waardoor ik dit dagboek met veel horten en stoten in de bus heb kunnen maken. Nu ben ik weer bezig met horten en stoten het verslag te maken maar nu richting Guatamala. Wat er in de tussentijd gebeurd is volgt nu. Begin van de avond kwamen we aan in Palenque. We logeren in een hotel aan de rand van het centrum. Na onze koffers in de hotelkamer te hebben neergezet enzo, zijn we het stadje in gegaan. Dit stadje is niet veel bijzonders maar heeft een leuke winkelstraat waar je kan flantaneren. Dit hebben we ook gedaan na eerst bij een lokale uitbater onze maagjes te hebben gevuld. Terug bij het hotel hebben we op het terras onder her genot van een drankje 2 potjes gekeezd. Stand is inmiddels 7-0 voor Karin en Ben. We hadden wel een handicap omdat er een parasol in het midden van het tafeltje stond. Maar gelukkig kan je daar het keezbord omheen bouwen.
9 november
Allereerst zijn we naar de ruines van Palenque gegaan. Dit was werkelijk fantastisch. Deze bouwwerken liggen nog in de jungle waardoor je je net waant in een film van Crocodile Dundee. Ook de wandeltocht te gaan gebruiken. Je loopt dan langs terrasjes van de locals die je eten en drinken aanbieden. De dames wilde graag een wit wijntje bij het eten maar dat hadden ze nergens. Tot we op eens werden terug geroepen door een local die al even voorbij waren, omdat hij zei dat hij wijn had. Dus wij daar op het terrasje aangeschoven. De ” wijn ” had wel enigszins de kleur maar daar hield het wel mee op. Het eten was wel lekker. Inmiddels hadden we nog steeds niet gezwommen in de waterval. Dus toch maar een poging gewaagd. Eerst Ellen en ik. En later ook Karin die we hebben kunnen overhalen door te zeggen dat de temperatuur van het water meeviel. Ook de buitentemperatuur was zalig. Zo rond de 25 graden. Maar daarover later meer. Vervolgens ging de reis met een overstap door naar San Christobal. Inmiddels was het al donker. Onze chauffeur scheurde door de bergen wat in het eerste stuk lekker op schoot. Alleen hoe verder we kwamen hoe slechter het wegdek werd. Ook zijn de Mexicanen gek op drempels in de weg waardoor er constant afgeremd en gestopt moet worden. Of je word gelanceerd uit je stoel. In de streek waar we nu zitten hebben ze er een sport van gemaakt zo veel mogelijk drempels neer te leggen.. Dan hoef ik denk ik niet uit te leggen hoe deze rit verliep. In de reisbeschrijving stond dat we naar een kouder gebied gingen omdat San Christobal op 2500 meter hoog ligt. Nou dat hebben we gemerkt. Het was daar maar 5 graden (om 23:00 uur). Ik ik kan je wel vertellen dat was zeer ongewenst. Aangekomen bij het hotel hadden we toch wel gehoopt op een warm welkom. Het tegendeel was waar. Aan de vriendelijkheid ontbrak het niet. Alleen dat vriendelijk zijn met een jas aan en de deuren open verbaasde ons wel. Er stond zelfs een raampje open op onze kamer!!. Nadat Karin een deel van haar koffer had ontdaan van kleren die last hadden een lekkende shampoo fles, omdat de Mexicanen niet echt zachtzinnig omgaan met bagage, zijn we op zoek gegaan naar een warm plekje. Wat schetst onze verbazing dat er heel veel tentjes wel open zijn maar gewoon met de deuren open. Je ziet dan mensen met jas en sjaal zitten te eten. Heel wonderlijk. Later hoorde we dat de ” winter ” veel te vroeg was en dat ze er daar niet zo’n probleem van maken. “Pakken we gewoon een extra deken” zei hij. Uiteindelijk hebben we op het centrale plein een leuk en warm tentje gevonden met lekkere wijn (de meisjes) en een heerlijk geflambeerde coctail met khaloua en tequilla (de jongens). Avondmaal maal bestond uit menigmaal aangedragen schaaltje met nootjes. Het was namelijk al 11 uur en geen eten meer en dat wist onze alleraardigste ober. Terug op onze hotelkamer snel tussen 3 lagen dekens gedoken. Brrr
10 november
Vandaag even met de reisorganisatie hier in Mexico gebeld met de vraag een dagje korter in San Christobal te kunnen verblijven en een dag eerder naar Guatamala te vertrekken. Dat werd keurig geregeld. Het is hier prachtig hoor. Alleen te koud naar onze zin.
Wel moet ik zeggen dat het overdag in het zonnetje best heet kan zijn, net als op de wintersport. Vanmorgen hebben we eerst de was afgegeven, vooral om Karin haar kleren te ontdoen van de shampoo. Daarna zijn we met een gids opstap geweest naar 2 Indianen dorpen die heten hier Tzotzildorpen. Het eerste dorp was San juan Chamula het meest traditionele dorp uit de omgeving. Heel indrukwekkend, alhoewel je hier wel merk dat het geld wat de toeristen binnen brengt ze wel de nodige welvaart brengt. We zijn op bezoek geweest bij een religieus stamleider en in de kerk daar. Dit was beide erg indrukwekkend. Het gaat er daar nog heel erg traditioneel aan toe. Het volgende dorp was Zinacantan. Een iets minder traditioneel dorp met weer andere regels en klederdracht. Hier hebben we een familie bezocht en hebben hun huis mogen bekijken. Na deze rondtrip hebben we zelf de middag doorgebracht in San Christobal. We hebben een heerlijke toeristische roundtrip gemaakt door het stadscentrum, terrasje gepakt, en alvast wat dollars ingewisseld voor de Guatamalaanse munt. We zijn eerst nog naar het hotel terug gegaan om te checken of de was al teruggebracht was. Dat was het geval dus weer terug naar het centrum waar we heerlijk in een Tipico restaurant hebben gegeten. In Tipico restaurantjes kan je meestal heerlijke streekgebonden eten, en dat was hier ook het geval. Dit onder begeleiding van live muziek uit de streek. Er was een gitarist die werkelijk fantastisch kon spelen. Ook hadden ze een vuurtje branden van houtskool. Dus deze keer geen kou gehad. Gelukkig was het vandaag niet zo koud als gisteren waardoor we in de patio van het hotel nog een wijntje konden drinken voordat we weer toe waren aan de 3 dekens.
11 november
Vanmorgen weer vroeg uit de veren voor ons vertrek richting Panajachel in Guatamala. De rit naar de grens duurde ongeveer 3 uur. Toen werd het bijzonder. Bij de grens aan de Mexicaanse kant moesten we eerst het busje uit om ons voorlopige visum in te leveren en 260 pesos p.p. Te betalen. Vervolgens ga je weer het busje en rij je een paar kilometer verder. Op het eind rij je dwars door een marktje naar een uithoekje. Daar werden onze koffers uitgeladen en door een koerier op een karretje gezet. Vervolgens ga je dan dwars over de markt, waar ze je nog van alles proberen aan te smeren, naar een groezelig hok met wat douaniers er in. Daar lever je paspoort in en na veel verwarring krijg je uiteindelijk na 20 pesos te hebben betaald je paspoort met een mooie stempel terug. Vervolgens ga je in een ander busje. In de beschrijving stond al dat deze 30% krapper was. Nou dat klopt. Hier is door mij ook amper in te zitten. Wel was de erg indrukwekkend. Door de bergen met prachtige natuur. En door en langs de Guatamalteekse dorpen. De rit duurde ruim 2 uur langer omdat er in deze omgeving 2 maanden geleden enorme modder stromen zijn geweest ten gevolge van hevige regen. Hierdoor moesten we een flink eind omrijden. Het is heel sneu om te zien welke ravage deze vloedgolven van modder aanrichten aan dorpen en de infrastructuur. Ze zijn hier al niet zo rijk dus het opruimen van de ellende zal nog wel even duren. Exe9n maal aangekomen bij onze Posado werden we positief verrast omdat we in plaats van kamertjes konden kiezen voor een Een kort rondtoertje in de omgeving hebben ons aan Quetzales geholpen door deze in een hotel te wisselen met dollars. Vervolgen hebben we vlak bij onze bungalow op een wankel terrasje kunnen eten met een fantastisch uitzicht op het meer en de vulkaan. Het afrekenen was ook een klucht omdat we Quetzales te kort kwamen en dit aangevuld moest worden met dollars. Op zich niet zo een probleem ware het niet zat zij geen Engels konden en wij geen Spaans. Maar we zijn er uitgekomen hoor. In de bungalow hebben we nog 1 potje gekeezd (stand nu 8-0) en zijn moe maar voldaan in onze bedjes gekropen.
12 november
Doordat we omgeboekt hadden was dit onze vrije dag. Dat betekend dat we het rustig aan gaan doen. Allereerst hebben we uitgeslapen. Daarna rustig aangekleed, even in het zonnetje zitten en vervolgens ontbeten aan het meer. Omdat we in het donker aankwamen zijn we daarna nog gaan flaneteren over de avenue om een beeld op te doen van Panajachel. En dat zag er gezellig uit. Weer terug in het huisje bleek dat we 1 van de 2 sleutels niet meer konden vinden. Omdat we allemaal niet meer wisten wie en wanneer er een sleutel had gebruikt werd het dus zoeken. Ik kan het alvast verklappen. Hij is nooit gevonden maar de opmerkingen, vraagtekens, en grapjes waren talrijk. De middag hebben we al luierend doorgebracht bij ons huisje in de zon. Eten hebben we aan de avenue gedaan bij kaarslicht, en was lekker. Op de terugweg nog een flesje wijn meegenomen uit het kleine winkeltje vlakbij ons stekkie. Daar kregen we ook het idee om zelf het ontbijt klaar te maken, dus ook eieren, boter, jus de orange, en toast werd er gekocht. De bedoeling was enkele potjes te keezen. Maar Ellen en ik bleven maar verliezen en omdat we toch eigenlijk een punt wilde halen en we opgezweept werden door Karin en Ben gingen we maar door. Bij de stand van 10-0 was de wijn op dus even pauze om nieuwe te halen. De plaatselijke verkoper gaat steeds vrolijker kijken als we komen. Wij vermoeden dat hij al stiekem zit de denken aan uitbreidingsplannen. Uiteindelijk is het 14-1 geworden, en laat.
13 november
Ondanks de late battle vroeg op omdat er een boottocht staat gepland. Ellen was al vroeg uit de veren om een heerlijk ontbijtje met roerei voor ons klaar te maken. Na het ontbijt zijn we met boot naar San Pedro La Laguna gevaren. Daar hebben al slenterend het plaatsje bekeken. Vervolgens werden we opgepikt door een Pick-up (daarom hij hij zo) en zijn we achterop staande naar het volgende dorp gebracht. Een pittig ritje omhoog langs koffievelden, door dorpjes en over vele hobbels. Het volgende dorp Santa Clara was prachtig. We belande hier in een echte plaatselijke markt. Wat een drukte en kleurenpracht was dat. Na twee uur werden we weer opgepick-upt voor de terugreis naar San Pedro. We hebben ook nog even koffiedrogerij gekeken. Omdat we nog tijd overhadden omdat we niet naar een klooster konden lopen op de teenslippers hebben we nog even heerlijk een terrasje aan het meer gepakt waarna Ellen na het eten nog een mini workshop Salsa kreeg. Rest van de dag lekker relaxed gedaan. In de avond nog dikke pret gehad in Maleis restaurant met hippies. Het begon al toen we wijn bestelde en zij ons haar eigengemaakte wijn liet proeven. Dat spul was ECHT niet te drinken. Vervolgens gaat een ouwe hippie jaren 60 en 70 muziek op zijn gitaar zitten spelen, en begint zijn vrouw met de tamboerijn mee te spelen en vervolgens als een Penny de Jager te dansen. Het was erg moeilijk om serieus die kant op te kijken. Het eten wel lekker. De avond werd afgesloten met nog 1 potje keezen. Uitslag nu 15-1
14 november
Vandaag trekken we weer verder naar Antiqua. Het busje heeft ons eerst naar Chichitanango gebracht waar we de lokale streek markt konden bezoeken. Dit is DE markt uit de omgeving. Straatjes vol met marktjes en een drukte van jewelste. Ik heb nog nooit zoveel kleedjes en kleurenpracht bij elkaar gezien. Om 2 uur werden we met een ander busje naar onze eindbestemming Antiqua gebracht. De Posade was eenvoudig. Wat je hier veel ziet zijn koloniale huizen met een binnentuin daaromheen zijn de kamers van het hotel. In dit geval zag het er weer fantastisch uit. Alleen een ruimte om even buiten te zitten om een rokertje te doen ontbrak. Voor het eten hebben we stadje verkend en zijn we vervolgens in een restaurant annex wijnhandel gegeten. Ook hier maakten we hetzelfde mee als in San Christobal. Ondanks dat het flink afkoelde in de avond bleven alle ramen en deuren weer open dus erg warm hebben we niet gegeten. Omdat, zoals eerder omschreven, konden we niet op de binnenplaats terecht, dus werd het nog een afzakkertje op de kamer.
15 november
Dit keer ontbijt in het hotel. Het plan was om een koetsje te regelen voor de stadstour. Toen we daar naar opzoek waren werden we aangesproken door een plaatselijke gids. Hij bood ons een stadswandeling aan waar gebruikt van hebben. Dat was erg leuk en ook leerzaam. Hij heeft ons prachtige plekjes laten zien. Met name binnen in de kolonistische huizen was het vaak indrukwekkend. Ook zijn engels was grappig. Als iets mooi was gebruikte hij regelmatig ” the number one berry best “. Eind van de middag zijn we op een terrasje beland waar we onder het genot van een wijntje, heerlijke nachos en later een terras verwarmer heerlijk hebben gezeten. Kregen we op 2000 meter alvast een voorproefje voor de warmte morgen. Tevens hebben daar ook maar besloten te blijven eten. De ober aldaar heeft ons tussen het bedienen door ook getracht ons Spaanse les te geven. We zijn vroeg ons bedje ingedoken omdat we er om 3 uur uit moeten.
16 november
3 uur uit bed omdat het busje ons vroeg komt halen om os naar het vliegveld in Guatamala City te brengen. De vliegtocht bestond uit een overstap in San Salvador en daarna naar Belize City. We werden aangenaam verrast omdat we ongevraagd 1e klas mochten reizen. Dat is verwennen hoor. Heerlijke stoelen en drankjes. Eenmaal in Belize zijn we met de taxi naar de watertaxi gegaan. Heerlijk om weer in de hitte te zijn. Het is hier minimaal 32 graden. De watertaxi bracht ons in 45 minuten naar het paradijs Caye Caulker. Alleen maar warmte, rust, reggae, en zeer relaxte mensen. Dit is echt geweldig. We hebben hier een eenvoudig onderkomen 1 minuut lopen van het strand met een reggae bar waar het zeer goed toeven is. Eind van de middag werden we ook getrakteerd op een prachtige zonsondergang. In de avond hebben we eenvoudig gegeten bij een “straatrestaurant”. De meisjes kip, Ben pork, en ik een lobster. Die verkopen ze hier overal zo uit de zee gehaald. Die ga ik meer proeven dus.
17 november
Vandaag een lekker luie dag in het zonnetje aan het strandje op de split. Dit is aan de bovenkant van het eiland waar ooit tijdens een orkaan het eiland in tweeën is gesplitst. Nu is het een heerlijk strandje waar je gezellig met iedereen kan babbelen en wat kan drinken met elkaar. In de avond hebben we heerlijk gegeten in een restaurant op het eiland
18 november
Ondanks de regen die af en toe met bakken naar beneden komt zijn we toch gaan snorkelen. Wederom een geweldige ervaring om in een super aquarium te zwemmen. Prachtige vissen, koraal, schildpad, en haaien gezien. We waren met een gemêleerd gezelschap en was erg gezellig. Vooral de terugreis onder het genot van Reggae en rumpunch. Wat erg jammer was dat het maar bleef regenen waardoor we in de avond binnen moesten zitten en we vroeg naar onze bedjes zijn gegaan. Helaas vonden de zandvlooien het ook geen lekker weer en werden we in de nacht opgevroten in ons hutje.
19 november
Vandaag weer een verregende dag. 5 potjes keezen in een kroegje aan het strand. De uitslag laat ik niet weten ;-( Omdat we op internet zagen dat het in Playa del Carmen beter weer was hebben we besloten om de plaatselijke reisorganisatie weer te bellen met de vraag of zij ons weer een dagje eerder daar konden boeken. Dat werd weer super geregeld. Helaas door de regen was dit dus ons laatste dagje op het wel erg leuke eiland Caye Caulker.
20 november
Volgens de boekjes gaat dit een zware reisdag worden. Dit is in de praktijk erg meegevallen. Na een ontbijt bij een Nederlandse die een klein cafxe9 op het eiland heeft zijn we met 2 boten (overstappen op het eiland San Pedro) naar Mexico gevaren. Na de nodige douane formaliteiten die tig keer sneller en makkelijker is dan op een luchthaven hadden we direct aansluiting met de bus naar Playa de Carmen, en waren we om 4 uur al in ons hotel. Het weer was hier weer geweldig. In de avond heerlijk gegeten in het stadje en na eindelijk weer een zwembadsessie onder de warme lakens gedoken.
21 november
Vandaag heerlijk opgewarmd en geluierd op het strand onder het genot van een hapje en een drankje. In de avond weer lekker het stadje in gegaan om te eten en te flaneteren.
22 november
Vandaag een shop dagje gehouden. Souvenir voor de oma’s en de kids en de dames hebben zich in een boetiek in een nieuwe jurk gehesen voor het komende kerstbal van de dansschool. In de avond hebben we ons gruwelijk lekker laten verwennen en een Argentijns restaurant met een fantastische kok, een zeer vriendelijke ober, en gruwelijk lekkere drankjes.
23 november
Helaas het zit er weer op. We zijn via Newark terug gevlogen naar Nederland. Dit ging voorspoedig met weer veel turbulentie. Omdat de vliegtuigen niet geheel vol zaten hadden plenty ruimte om de beentjes te strekken en een tukkie te doen ter voorkoming van een jetlag. Het was wel even schrikken op Schiphol toen we de temperatuur voelde. Het verschil met Mexico was ongeveer 25 graden. Kouder dus. brrrrr